Dışarı çıktığımda bir banka oturdum.Kimsecikler yoktu dışarıda.
Keşke az da olsa konuştuğum Duygu burada olsaydı. Okulda az da olsa bir tek Duygu ile konuşurum. Zaten o da bana en uygunu.
Biraz sonra okulun kapısında beliren Duygu ''yu farkettim. Ona el salladım. Yavaş adımlarla yanıma gelip oturdu.
Duygu " Naber Irmak?"
" İyi sen?"
Duygu" Sınıftan daha doğrusu sınavdan iftira ile kovuldum."
"Geçmiş olsun" dedim ellerimi iki yana açarak. "
Bu sırada telefonum çalmaya başladı İlayda
arıyordu. Açtım.
" Efendim?"
İlayda " Çabuk sizin eve gel. Babamlar fena kavga ediyor"
"İlayda şu an okuldayım farkındaysan"
İlayda" okuldaysan bu telefonu nasil açabiliyorsun?"
"Boş ver uzun hikaye tamam be geliyorum"
Daha sonra aramayı sonlandirip Duygu 'ya gitmem gerektiğini söyledim.
Offffffff bunların da kavga edecekleri tutmuştu.Ayrica bana ne yaaa!!!!
...Ev...
Eve geldiğimde ciddi şekilde bağrışma seslerinden kulağım patlamıştı.
İrem de aynı şekilde görünüyordu.
Yazık ya bize kendimize acıyorum.
Bu aileler yüzünden biz mahvoluyorduk.
Artik İrem bıkmış olacak ki
"Yeter artık bağırmayı bi kesin. Bıktım ya!!
Sanki birbirinize düşman gibi davranıyorsunuz. "
Karşı taraf etkilenmiş olacak ki buna cevap vermediler.
Ben de irem i onaylayan bir tavır takındım suratıma.
Ama haklıydı. Bende ona bakarak başımı salladım.
Amcam " bu burda bitmedi Ayhan "
Diyerek babama işaret parmağını doğrultup salladı. Ve hızlıca evden çıktılar.
