Bölük Şarkısı
Kahraman Deniz- Hiçbir şeyin anlamı yok.Lütfen bölümü okuduktan sonra vote atın. Bu kadar zor olmamalı. Lütfen.
Sabah uyandığımda başımda dayanılmaz bir ağrı vardı. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Gariptir ki Savaş ortalarda yoktu. Bu durum beni çok rahatlatmıştı. Dün ki olaydan sonra yüzüne bile bakmak istemiyorum.
Üstümü giyinip aşağı indim. Aşağı indiğim gibi yukarı geri çıkmak istedim. Savaş kahvaltı hazırlamıştı. Ve beni bekliyordu. Arkamı dönüp odaya geri çıkmak için hamle yapıcakken Savaş;
"Hayatım nereye gidiyorsun?!"
"Aç değilim. Sen gittikten sonra yerim."
"Mercan sinirlenmek istemiyorum. Gelir misin?!!!"
"Savaş zorlama aç değilim!"
"Kabahat bende. Neden senle insan gibi konuşmaya çalışıyorum ki."
Dedikten sonra yanıma gelip bileğimden sıkıca kavradı. Ve masaya çekiştirdi. El mecbur onu takip ettim. Sandalyeyi çekip oturmama yardım etti. Ne kadar gerek var değil mi (!)
"En sevdiğin omletten yaptım. Bir bak nasıl olmuş."
"Ne yapmaya çalışıyorsun?"
Alnında ki damar git gide belirginleşiyordu. Bu da demek oluyordu ki sinirleniyor. Elini aniden masaya vurmasıyla ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı.
"Bıktım artık senin şu her boka ters cevap vermene. Ne yapmamı bekliyorsun lanet olasıca kadın. Hayatımı önüne serdim. Herşeyimi uğruna feda ettim. Ama Mercan Hanım'ın umurunda değil. Yeter artık. YETER!!!"
Öyle kuvvetli bağırmıştı ki bir an neye uğradığımı şaşırdım. Hemen kendimi toparlayıp
"Ne yapmamı bekliyorsun 'Savaş benim hayatımın içine sıçtı. Ama ne olur iki acıtır geçer.' Dememi falan mı? Ulan gerizekalı hayatımı siktin lan! Birde şu üste çıkmaların yok mu. Ne yapmanı mı bekliyorum. Hayatımdan siktir olup gitmeni. Mert'i geri getirmeni!!!!!"
Resmen içimi dökmüştüm. Öyle bir bakıyordu ki. Onu tanıdığımdan bu yana onu hiç böyle görmemiştim. Bana doğru adımlar atarken tüm hızımla odama doğru koştum.
Ne olduğunu anlayamadan arkamdan gelip bileğimden yakaladı. Öyle sıkıyordu ki kırıldığına yemin edebilirim.
"Mert'i getireyim ha. Mert'i. Ben göstereceğim sana Mert'i"
Beni peşinden sürükleyip bodrum katına indirdi. Ne olur düşündüğüm şey olmasın. Beni karanlıkta bırakmasın.
"Savaş ne olur yapma. Karanlıkta duramam ben. Nefes alamam ne olur."
"Biraz beni de anla sevgilim. Sen olmayınca bende aynı senin karanlıkta hissettiklerin gibi hissediyorum."
Odanın kapısını açıp beni içeriye fırlattı. Kalkıp kapıya koştum. Ne olur yapmasın bırakmasın beni burda.
"Savaş yapma. Çok karanlık burası nefes alamam ben. Ne olur aç. Ne olur. Yemin ederim bir daha yapmayacağım ne olur aç."
Sonlara doğru sesim kısık çıkmıştı. Varla yok arası. Aynı benim gibi. Kapının önüne çöküp etrafa bakmaya başladım.
Hiçbir şey görünmüyordu. Panik atağım vardı ve her an gelebilirdi. Nefes alamıyordum. Daralıyordum. O kadar çok artmıştı ki hıçkırıklarım nefes alamıyordum.
Boğuluyordum. Gözlerim kararıyordu. Ellerim tutmuyordu.
"Yardım et. Yardım et. Yardım edin. Mertttt!"
Bağırarak söylemiştim. Neden onun adını söylediğimi bilmiyorum. Sadece korktuğumda o beni sakinleştirirdi. Ne yapacağımı bilmiyordum.
Galiba bu sefer oluyor. Ölüyorum. Gözlerim kapanmak üzere iken Savaş'ın sesini duydum.
"Mercan, güzelim. Duyuyor musun beni? Mercan cevap ver. Yapma böyle. İyileşiceksin güzelim. Sakin ol nefes al."
Hiçbir şey duymuyordum artık. Bitmişti.
SAVAŞ'TAN
Ne yapmıştım. Panik atağının tutacağını adım gibi biliyordum. Sinirlerime hakim olamamıştım. O güzel ağzından o itin adını her duyduğumda böyle oluyordu.
Ama bu sefer çok ileriye gitmiştim. Böyle yapmamalıydım.
Doktoru arayıp hemen eve gelmesini söyledim. Doktor gelene kadar Mercan'ı sakinleştirmeye çalıştım. Ne kadar ise yaradığıysa tam bir muammaydı.
Doktor geldiğinde Mercan'la doktoru baş başa bırakıp odadan çıktım. Doktor Mercan'nın önemli birşeyi olmadığını sadece panik atak geçirdiğini söyledikten sonra gitti.
Odaya girip o güzel yüzü izlemeye başladım. Ne yapmıştım ona böyle dün attığım tokat. Bugün bu yaptığım hem onu hem beni bitiriyordu. Bu böyle olmamalıydı.
İkimizde bitik durumdaydık. Böyle gitmeyeceğini biliyordum. Ama onsuz da olmazdı. Yapamıyorum. Onsuz yapamıyorum. Bundan sonra olacaklar. Umurumda değil.
Onu seviyorum. Onun da beni sevmesi için elimden geleni yapacağım.
Yeni bölüm geldi. Umarım beğenirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp ağrısı
Fiksi RemajaKolumu hızla elinden çektim ama öyle sıkı kavramıştı ki çırpınışlarım sadece benim canımı daha fazla yakıyordu. "Bitti mi?" "Lütfen,bırak" Bir kez daha lanetler okudum titreyen sesime korkuyordum hemde ölesiye öylesine büyüktü ki korkum ayaklarım ti...