Andreeeea's One Shots

The Writer

"Haaay! Natapos din" Wika ko habang nag-iinat-inat. Natapos ko na kasi sulatin ang storyang matagal ko ng pinaghihirapan.

Tumayo na ako at nagligpit na ng mga ginamit ko. Anong oras na wala parin si Naith sabi niya sususundiin niya ako, sana katulad siya ng mga fictional character na may lamborghini pa kapag magsusundo. Hmp!

"s-sorry huh! Huh!" hingal na hingal na wika niya, tss.

"Buti pa yung mga fictional character sila nagsusundo at di pinaghihintay ang mga babae tss." Mahinang bulong ko kahit alam kong naririnig naman niya.

"Sorry..."Mahinang pagpaumanhin niya at kinuha na ang mga dala-dala ko.

"tss." singhal ko. Gwapo naman si Naith, maalalahanin at mapagmahal I don't know ba't ako ganto.

Nakilala ko si Naith, isa siyang nerd may itsura naman, tahimik. Nanligaw siya sakin nung mga panahong rebelde ako at di pa nagsusulat. Kala ko isang perfect love story na kami like what happens in wattpad.

Masaya naman kami kahit madalas ko syang kinukumpara sa mga fictional characters na naisusulat ko neither I know he's hurt the eay I treat him and this day come...

Valentine's ngayon and I'm expecting a romantic dinner in one of the most famous restaurants in the city. Hinihintay ko siya ngayon dito sa tapat ng bahay ko matagal-tagal na din.

"sorry late, galing pako sa part-time ko e.." pagpapaumanhin niya at pagkatapos bumababa sa jeep.

"Okay lang pero sana katulad ka ng mga fC na mas maaga pa sa als kuwatro" Pilit na ngiti ko na binawian naman niya ng mapait na ngiti.

"Sorry babe, may bagong nagbebenta ng street food dun sa kanto oh! Dun na lang tayo" nakangiti niyang sabi na ikinadismaya ko.

"I was expecting a romantic dinner tho" dismayadong wika ko.

"I'm sorry unti lang tip na nakuha ko" malungkot na wika niya

"Okay lang Happy Valentine's! and Happy Aniverssary!" Nakangiti kong wika at pinisil ang pisngi niya, maintindihin naman ako pero kasi di ko lang mapigilan ikumpara.

"Happy Valentine's and Happy Aniverssary! Babe!" Masayang Wika niya rin at hinalikan ako sa labi. May kakaiba sa ngiti niya.

"We should hold hands like in the stories" Masayang wika ko at hinawakan ang kamay niya, wala kasing sweetness to sa katawan di tulad ng mga FC e.

"hmm" Himig niya at pinisil ang magkahawak na kamah namin.

Nang makarating na kami sa kanto ay masaya kami pero di talaga mawawala yung pagkukumapara ko sa kanya at sa mga FC ko sa libro.

Simula nung maglakad kami pauwi hanggang sa makarating sa bahay ko ay di na siya nagsalita ni ngumiti man lang.

"Hoy! Bat di ka na nagsasalita dyan di tulad nung mga FC na—" pinutol niya ang pagsasalita ko kahit di pa tapos.

"L-let's break up" Nauutal na wika niya habang nakayuko, what?! Di ko narinig e!

"Ano? Huy wag ka naman magbiro" kunwaring natatwang wika ko.

"Y-ou d-don't l-love me..." nagka-crack na ang boses niya, umiiyak na siya, gusto ko na din umiyak...

"I do love you" I said forcing him to look at me.

"Hindi ako ang gusto mo, ang gusto mo ay yung taong nasa libro mo" Wika niya, ganun na ba ako kainsensitive?

"I love you..." Mahinang wika ko at ako na ang nakayuko ngayon.

Wala sa libro dahil tao ako

May nararamdaman din ako, tao ako

Imperpekto ako, Tao ako

Mahal kita pero di ako yung taong mahal mo, yung taong nasa libro mo, yun ang mahal mo!" Mahabang lintaya niya at tumalikod sa akin.

"I love you...." Pahina ng pahinang na wika ko habamg naluluha

"Tao ako Frea! Hindi mayaman, hindi kagwapuhan, hindi romantic at higit sa lahat buhay ako! Hindi ko kayang imeet ang expectations mo dahil ganito ako e!" mahabang lintaya niya na pahina ng pahina, nakaupo siya habang umiiyak. Lumuluha na din ako.

"I'm sorry..." I apologize while crying, nanghihina na ang tuhod ko.

"Before putting on such a high standard, think! Are you worth it?!" Sigaw niya kahit nabubulabog na namin ang mga kapit bahay.

"I'm sorry, I'm really sorry..." Umiiyak na wika ko, tama siya, I'm not worth it, I kept comparing him to someone who doesn't exist. This is reality.

"I'm sorry but I'm not your deib lohr, your Juanito, your Elijah and not your Ace because I'm just a normal person who exist"Tumayo na siya at naglakad na palayo.

I'm sorry, I'm really sorry, I'm not worth it. I kept wanting you to met my standardsbut I didn't thought of meeting yours...

Nandito ako sa ilalim ng puno, ang puno kung saan tayo unang nagkita, minamsdan ka habang nakasilong sa ibang puno kasama ang babaeng tanggap ka, babaeng nakikita ang halaga mo, Hindi mo alam kung gaano ko kagusto maging babaeng iyan, sana nakita ko halaga mo habang may tyansa pa ako.

"I'm your writer and this was our love story" Mahinang wika ko sa hangin. I love you...

Never compare someone who exist and someone who doesn't, parang kinumpara mo na rin ang asin sa ginto, ang ginto ay pampasaya lamang sa ating mga mata habang ang asin ay mahalaga upang pagkain mo'y magkalasa. Never put your standards too high that it can't be reach.

Please support my first ever work and votee☆
— Andrea Writes💜