The Hardest Rule •(DUTCH)•

•Hoofdstuk 1•

Ik ben Grace Carrington, maar iedereen noemt me Gigi. Ja ik ben een Carrington. De dochter van James en Alexa Carrington. Ik ben hun enige kind, waar ik al mijn hele leven over klaag. "Mam, wanneer krijg ik nou eigenlijk een broertje of zusje?" Maar ze zeiden altijd dat ze het niet wilden en er geen tijd voor hadden. Ik had het gevoel dat ze ook geen tijd voor mij hadden. Maar ja.

Ik ben inmiddels 17 jaar en zit helaas nog steeds op de middelbare :(

Vandaag liep ik door school naar mijn kluisje. Ik wilde net mijn ak boeken uit mn kluisje halen toen mn mobiel trilde. Ik ging rustig door met het regelen van mn boeken. Daarna liep ik naar mn lokaal en ondertussen keek ik ff op mn mobiel. Ik zag dat ik een berichtje had van een onbekend nummer.

Hé Gracie!
Nu loop je nog zo vrolijk door de gangen. Binnenkort niet meer...

XOXO,
abc

In eerste instantie schoot ik in de lach. Hoe triest dat je iemand een bedreig sms je gaat sturen en hem dan ook nog ondertekent met abc? Wat is dat nou weer voor slechte grap. Ik stuurde terug:

Haha leuke prank. Wie is dit?

Daarna kwam ik aan bij mn ak lokaal. Ik keek naar achteren en zag daar een van mn beste vrienden zitten, Liam. Ik liep het lokaal door en ging naast Liam zitten. Net toen ik zat ging de bel. Pff gelukkig maar, ik kan het me niet veroorloven om nog een keer te laat te zijn.

Toen ik weg liep bij ak had ik weer een nieuw sms'je van het onbekende nummer:

Hé Graceje
Een prank? Ik ben nog nooit zo beledigd geweest! Als dit een prank was zou ik dan weten hoe je kamertje eruit ziet? Dat je een badkamer eraan hebt met een bad waarop een fles met badschuim van Rituals staat? Dat daar tegenover een wastafel is waar een flesje parfum van Yves Saint Laurent - mon paris om precies te zijn - op staat? Nee. Dat komt omdat dit geen prank is liefje.

Ik ben bloedserieus.

XOXO,
abc

Ik moet zeggen, ik werd meteen wit. Ik werd zenuwachtig en bang. Waarom wist dit persoon dit allemaal over mij? Ik heb meteen mijn moeder gebeld. Godzijdank nam ze een keer op. Ik moest meteen naar huis komen.

Toen ik thuis kwam waren mijn vader en mijn moeder er. Ze zeiden dat we moesten gaan naar een geheime organisatie. Ik liep maar gewoon braaf achter hun aan en ging achterin de auto zitten. Na ongeveer een kwartiertje rijden stopten we. We stonden voor een grijs saai kantoorgebouw. We liepen naar binnen en daar kwam meteen een man naar ons toe. Hij had een pak aan en zag er deftig uit. Hij zei tegen ons: "Alexa ik had jou net aan de telefoon. Komen jullie mee?" Hij zei het vragend, maar ik kon merken dat het niet echt een vraag was. Dus we liepen achter hem aan. We gingen allemaal gangen door en op een gegeven moment stopten we in een leeg, klein kamertje. De man deed de deur op slot. "Zeg me niet dat dit jullie hoofdkwartier is?" Zei mijn vader. "Natuurlijk niet!" Zei de man. Op dat moment hield hij zijn hand tegen de muur aan. Het zag er best gek uit maar op een gegeven moment had ik door wat er gebeurde: zijn handafdruk werd gescand. Wauw, wat gaaf! Hopelijk laten ze mij dat ook ooit doen. Er verscheen ineens een deur in de muur. We gingen door de deur heen en kwamen bij een lift aan. Toen we er allemaal in stonden drukte de man op een knopje en we schoten omhoog. De man stelde zich eindelijk voor: "Ik geloof nog niet dat ik mij had voorgesteld. Ik ben Jerry, de directeur van deze locatie van de World Organisation Of Human Protection. Of zoals ik het altijd noem: WOOHP."

Wauw, WOOHP. Dat klinkt niet echt als een organisatie die je leven gaat beschermen. Zijn hun wapens gemaakt van snoep ofzo? Het deed me ook denken aan een programma dat ik vroeger altijd keek. Totally spies. Volgens mij kwam daar ook zoiets in voor.