Bir Kaybediş

7*

Ve bugün okul günüydü. Alarmdan bi 5 dakika daha önce uyandım. Ve bu 5 dakkayıda ziyan etmeyelim, yorganı kafama çekip alarm çalana kadar uyudum. Alarm çalınca yorgana tekme ata ata yataktan kalktım. Okulun Allah belasını versin.

Ben: Bazı kızlar bebekler gibi uyanıyor, kolları esnetiyor, pıtı pıtı banyoya gidiyor. Kahvesini alıp güne hazırlanıyor. Ben bi uyanıyorum; Bildiğin Cüneyt Arkın. Çarsafa tekme, yastığa yumruk ,saçlarım saman balyası. Neyse.. Tünaydın

Gülüşü özel: hadi kalk LAN okula geç kalcan sjsisjsns

Gülüşü özel: Bu arada gün aymış.

Ben: heh tam bir doğal ve has odunsun

Ben: ama ben seni her halinle seviyorum.

Ben: benim kütüğüm muahh

Gülüşü özel: bu günlük dozumuda aldım. Hadi hazırlan.

Ben: okuldan çıkıcıkmaz yazacağım. Bekle beni sjsisjsns

Gülüşü özel: böyle iyiydi yaa

Son yazdığını görmezden gelerek hazırlandım ve mutfağa gittiğim de masada bir not vardı.

Kızım acil ameliyata çağrıldım. Akşam nöbete kalırım. Aç kalma. Kapıları kilitle.
Görüşürüz.

I-h alıştım. Neyse biraz bişeyler atıştırdım. Dışarı çıktığımda bebeğim beni bekliyordu.

Berkin, lise 1 de tanışmıştım. Ama beni çok iyi tanırdı bana karşı hep korumacıydı. Grubumuzun en sakin ve zekisiydi. Kirli işlerimizi halletmede üstüne yoktu. Işte benim bebeğim.

Kapıda beni bekliyordu. " Günaydınnnnn"
" günaydın, hadi kızım okula geç kalacaz" göz devirdim. Zaten ilk ders fizikti. Kolunu omzuma atarak yürümeye başladık. Bir sokak dönünce.

Nur' u da aramıza alarak yürümeye başladık.

Nur, 8 yıldır taniyordum. Başlarda çok gıcık kapıyordum. Hatta bir kere çok büyük kavgamız olmuştu böyle saç baş girişmiştik. Sonra bir gün spor salonunda sabaha kadar kilitli kaldık tabi telefonda yok işte sabaha kadar konuştuk. Ondan beri bacımdır kendisi. Şen şakraktır. Okulda ne olup bitiyorsa onun mutlaka haberi olur. Dışarıya karşı hep ne kadar mutlu ve işte havalı gözükse de ben biliyorum içinde küçük ve yalnız bir kız çocuğu var.

Okula gelene kadar Berkin bizi kolunun altına almıştı. Nurda " kısmetimi kapatıyorsun" diye kızıp durmuştu.

Bahçede bizi kahvelerle Kamer ve Andaç bekliyordu. Canlarım benim ya muahh.

Yanlarına zıplaya zıplaya gittim ve zıplayarak banka oturdum.

Masadaki kahveyi alarak ikisinide sulu sulu öptüm.

Kamer, aramızda en yeteneklisi idi. Çoğu müzik aletini çalıp, resmi çok güzeldi. Lise 1 'in 2. Dönemi tanışmıştık. Bitekim.

Andaç, aramızdaki en çapkın. Şuana kadar olan sevgililerini saysam bitmez. En az tüm lisedeki kızlarla çıkmıştır. Ama çok iyi çocuktur. Ne kadar serseri gibi dursa da çok şerefli bir çocuk beee.

Andaç konuşmaya başladı.

" Vera şöyle şapur şupur öpme ya." Dil çıkardım. Nur ve Berkin de kahvelerini alıp oturdular yanımıza. Sesizligi bozan Nur oldu. " ee mümine qardaşlarım ne var ne yok?" " şey, sanırım bu hafta sonu Şeyma yengenizden ayrıldım. Artık başka bir yenge bulmamız gerek. Abi bana bir yenge bulun ya valla dul kaldım. Yaklaşık 22 saattir sapım." Hepimiz Andaça güldük. Aslında hiç bir çıktığıyla gerçek bir duyguyla veya hisle bir şey yapmıyordu sadece eğence içindi.

" ımmm, biz yani onla yani ben gizli den yazıyorum öyle konuşuyoruz bende durum böle" dedim.