Adım issiz. Güzel bir hayatın kıyısına vurmuş mutlu çocukluğum. Evimin tek göz odasına sığmış ama koca dünyaya sığamamış sıradan bir çocuğum.
Ben izsiz... Güzel bir gökyüzüne sığınmış bir kar tanesi olan soğuk çocukluğum. Sokaklara sığmış ama küçük...
İçim üsümüş içim soğumuş bir yaz gecesinde. Bir çıkmaz sokaka bir apartman bodrumunun uçsuz boşluğunda.
Çığlıklarımı yutmuş nemli duvarlar, sesimi ulaştırmış geceye yıkık merdivenler. Sadece yıldızlar duymuş sadece onlar titremiş yeryüzünden bakılırken. Sonra kara bir bulut çökmüş üzerlerine; gece gitmiş sadece zifiri kalmış aciz dilekler.
Bir el kapatmış çatlayıp kanayan dudaklarımı, bir el yapışmış hıçkırıkları tutarak boğazıma. Yaşların bulanıklaştırdığı gözlere önce bir sis düşmüş sonra siyah olmuş her yer. Bir cinayete kurban giden hayaller, Bedenimi gömen eller, Acımasızca zevk alan şeytanı gördüğüm o yüzler.
Rengini kaybeden her an, bir beden daha sıcağını kuru ayaza teslim ederken, ruhumu emen duvarlar kadar soğmuştu bende ki her şey. Bir sıcak kalan, alev alev yanan bir azap vardı ki, benliğimde intikam için kavrulan tek yer.
•••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• İlk bölüm için bir duyuru Avcı özel bölümleri bittiğinde yayınlayacağım. İyi akşamlar. •
