KATORSE (Numerical Series #1)

Katorse: Chapter 12

Chapter 12

Miss D

after 5 years...

"Now, I want to present you the person behind this clothing line to be possible.." Narinig ko ang tahimik na paligid mula dito sa likuran.

"May I take your hand now, ma'am?" Ngumiti ako at agad na inabot sakaniya ang kamay ko, na siya namang sinabit niya sa braso niya.

"Please give around of applause to Miss D!" Isang maliwanag na ilaw ang tumama sa mukha ko, pero ngumiti padin ako hanggang sa marinig ko na ang malalakas na palakpakan nang mga tao. That's right, people. You should clap for the queen.

"Congrats, Miss D for your line." Saad ng host at agad na inabot saakin ang bulaklak. Bumitaw ako sa kasama ko at malugod na tinanggap ang bulaklak at kumaway sa lahat ng tao na nasa loob ng maliit na runway studio, at agad akong tumingin sa camera na nakatutok saakin, at doon ako ngumiti at kumaway.

"Here's the microphone.." Tumango ako sakaniya matapos kong tanggapin ang microphone na inabot niya saakin.

"What a pleasant evening everyone, I am here standing infront of you to showcase my 10th clothing line for this year-- which I finally did. I hope, this clothing line will be a hit, once again like what happened to my last clothing line. And, after all, I am Miss D, your queen people." Matapos kong sabihin ang sikat kong linya, ay agad na nagpalakpakan ang mga tao at nagsi-tayuan.

Matapos ang pagsasalita ko, ay agad akong bumalik sa likod at pumasok sa dressing room. Tumingin ako sa salamin, at ngumiti.

"You look amazing tonight, Denise." Saad ko sa sarili ko, bago ko hilain ang tali na nasa buhok ka na siyang dahilan kung ba't bumagsak ang kulot at kulay blonde kong buhok. Inayos ko ang buhok ko bago ko hubarin ang suot ko gown.

Tumingin ako sa mga nakasabit na damit, bago ko hilain sa hanger ang isang jumpsuit na kulay blue na may kapares na puting coat. Agad ko itong sinuot at inayos ang sarili sa salamin.

Habang ako ay nag-aayos ng sarili ko ay isang pamilyar na tao na naman ang pumasok sa loob ng kwarto ko.

"What are you doing here, Axl?" Tinignan ko siya mula sa salamin, ngumiti naman ang pinsan ko.

"Just visiting you, my dear cousin. It's been four years, and still you are a hard-headed. Bakit hindi ka na naman umuwi kagabi sa condo? You don't know how worried I am." Saad niya, agad naman ako natawa sa sinabi niya.

"I know you are, Axl. I received a 120 missed calls, and 20 texts from you. And don't worry, I am fine. Nakatulog ako sa studio kahapon habang inaayos ang kailangan ko para dito." Saad ko sakaniya habang patuloy na naglalagay ng make-up sa mukha ko.

"I know you are fine, talking to you like this makes me regret that I shouldn't worry about you. But, I am not here to argue, I am here to congratulate my little cousin." Agad akong napa-irap sakaniya, lumingon ako sakaniya matapos kong ayusin ang lipstick ko.

"Oh, dear Axl! Stop calling me little cousin, for Pete's sake, I am now 19." Nilapitan niya ako at pintik ang noo ko.

"Kahit ilan taon ka pa, you are still my little cousin. Bilisan mo na diyan, kailangan na nating umuwi." Tumango ako sakaniya, at tinulungan akong bitbitin ang mga gamit ko.

Paglabas namin ng studio, ay dumiretso kami sa parking lot.

"By the way, daan muna tayo kay tita. I have to give this to her." Pinakita ko sakaniya ang hawak kong paper bag na may lamang sapatos, I know what tita likes, and what can make her happy.

"Okay, pumasok ka na." Agad akong sumakay sa loob, at siya naman ay binuksan ang pintuan sa likod para ipasok ang ilang gamit, at sa junk niya naman nilagay ang malaking bagahe ko.

Matapos noon, ay pumasok na siya at sinumulang mag-drive. Habang nasa byahe kami, I grab the opportunity to call my parents on the Philippines, kaya naman kinuha ko ang phone ko sa bag, at tinawagan ang numero ni kuya. Ilang beses ko lang narinig ang pag-ring nito ay may sumagot agad.

["Hello, I know it's you, Denise."] Saad nito sa kabilang linya, and hearing his voice again after my last call a month ago makes my tears falls down.

"K-Kuya?" Saad ko habang pinapakinggan ang mahinang pagtawa ni kuya sa kabilang linya.

["I'm at school right now, kiddo. Recess namin, kamusta ka na? Haven't you miss me?"]

"Kuya naman eh! You know how much I miss you, but still I'm waiting for the right time to come home." Saad ko, at habang kinakausap ko si kuya ay hinawakan ni Axl ang kamay ko at tumango.

["I know, I know, by the way, mom and dad is on a business trip on Hawaii, by next week pa ata sila makakauwi. And please, kiddo. Umuwi ka na dito, I can't afford living my life without you, my sis."] Napaluha na lang ako sa sinabi ni kuya, he knows how to touch my heart.

"Sorry kuya, but give me a month to think. Pero, promise uuwi ako diyan. I wil.." I took a deep sigh, "Talk to you some other time again, tell mom and dad that I love them, bye kuya. I love you." Paalam ko, at matapos noon, ay binaba ko na ang tawag at tinago ang phone ko sa bag.

"You should stop crying, kiddo. Hindi bagay sa'yo. Nandiyan sa compartment yung tissue." Saad ni Axl habang nagda-drive, imbes na maasar ako ay natawa na lang ako sa sinabi niya at kinuha ko na lang din 'yong tissue na nasa compartment.

Ilang minuto kaming bumyahe bago kami makarating sa company na pagmamay-ari nina Axl. Axl and his family owned a big business, may sarili silang kompanya na naggagawa ng iba't-ibang klase ng engine para sa barko, a high end class of engines.

"Where's mom, Secretary Kim?" Tanong ni Axl sa front desk na kung saan at nakatayo din harap na mukhang may inaasikaso.

"Oh, I didn't expect you to be here, Mr. Axl, you're mom is in the middle of a business meeting. Do you need anything?" Tumingin ito saaming dalawa

"Oh, no. Pakibigay na lang 'to sakaniya, Secretary Kim, at pasabi sakaniya na nauna na kami. Tawagan niya na lang kami mamaya," Inabit niya ang paper bag kay Secretary Kim, "We're heading now, thank you Secretary Kim."

Hindi na inantay pa ni Axl na magsalita si Kim. Kim is just like my sister, she's just 22 years old, but Axl is older than her. Axl is 25, but Kim likes Axl, so much. But, she managed to keep it for the sake of her work.

"Being so rude, huh?" Saad ko na lang sakaniya, at pagkasakay namin sa kotse.

"Oh, shut up, Denise."

END OF CHAPTER 12