[L I E]-taeseok

[Come]

[BTS-Lost]

Taehyung elindeki bardağı daha sıkı kavradı. Sıcak çikolatanın elini yakması umrunda değildi. Her şeyi düzeltmek istiyordu.

Jungkook ve Yoongi, Hoseok'u almaya gitmişlerdi.

Taehyung ise hiçbir şeyin nasıl olacağını bilmiyordu. Gün sonunda onu bir daha görememekten korkuyordu.

Aramız daha ne kadar bozulabilir ki.

diye geçirdi içinden.

Şimdi düzeltmek gerekiyordu.

Hoseok çok kırılmıştı, acı çekmişti. Taehyung kendisini affedeceğine inanmıyordu. Umutlanmak istemiyordu.

Arkadaşları ise onu bunun için teşvik ediyordu. Dün geceden beri o kadar çok konuşmuşlardı ki, Taehyung artık uyumak için planı kabul etmişti.

Jimin Taehyung'un yanına yaklaştı ve onun karşısına oturup arkadaşının elini elleri arasına aldı. Sıcak çikolata bardağı artık en ortadaydı.

Taehyung gözlerini ona çevirdi, hiçbir duygu yoktu.

Artık düşünmek istemiyor gibiydi. Beyni o kadar çok doluydu ki.. Ne olacaksa bir an önce olsun istiyordu.

Kalbi ise bedeninin geriye kalan kısmına karşın hızlıca atıyordu.

"Yapabilecek miyim?" diye mırıldandı. Jimin onu duymuştu. Hızlıca başını salladı. Bunlar gerçek hissettikleriydi.

"Tabii bunları ilk başta farketseydin çok daha güzel olurdu ancak merak etme, sen yaparsın.."

Taehyung Jimin'in imasına karşın başını eğdi.

"Jiminnie~" dedi uzata uzata. "Gerçekten çok üzgünüm. Benim gerçekleri görmem için Hoseok'u parçalanmış bir şekilde sahilde ağlarken görmem gerekiyormuş.." Bu sırada yanan gözlerinden yaşların akmaması için sıkıca kapattı.

"Yalnızca... Hoseok hyungun seni affedeceğini umuyorum." dedi Jimin ve kalktı.

Taehyung'u derin düşünceleriyle bırakarak kalktı.

On dakika sonra, Hoseok göründü,