Eve geldiğimizde mesajları Melisa'ya gösterdim. O da benim gibi korkmuştu. Bir kac dakika sessizlikten sonra Melisa'nın gözleri kocaman oldu.
M= Yazan kişi Savaş olmasın?!
Duraksadim. Olabilirdi.
A= O-olabilir.
Dedim ve tekrar sessizlik.
Uyumak istiyordum fakat sadece istiyordum Bir türlü uyuyamıyordum. Telefon ile uğraşmaya karar verdim. Bir sure sonra telefonuma tekrar mesaj geldi. Saat 11:49 du. Gizli numaradansa bakmayacaktim. Ki mesaj Baturay'dandı.
Mesaj
Yeşil'im= Benim gibi uyuyamamışsın anlaşılan.
Ben= Aynen.
Yeşil'im= Bugün neden öyle davrandın?
Bunu soracağını tahmin etmiştim.
Ben= Bunu yüz yüze daha sonra konuşuruz.
Yeşil'im= Yarın?
Ben= Bakarız.
Görüldü
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
-SABAH-
Sabah hic kalkmak istememe rağmen kalktım. Rutin işlerimi hallettim. Mutfağa girdiğimde resmen şok olmuştum.
MELİSA, BATURAY VE ENES RESMEN KAHVALTI HAZIRLIYORLARDI.
Benim geldiğimi fark etmemişlerdi bile.
A= Rüya mı acaba bu?!
Bana baktılar ve güldüler. Bende güldüm. Dünkü olayı unutmuştum.
E= Sürpriz yapacaktık ama..
Güldüm ve beraber kahvaltı yapmaya başladık.
Bir sure sonra biri beni arıyordu. Bu Orkun'du. Orkun ben ve Melisa çocukluk arkadaşıyız. 11 yıldır falan arkadaşız.
Heyecanla telefonu açtım
Telefon görüşmesi
O= Selelelaammm
Güldüm ve
A= Selağm
O= Sana çok büyük bir sürprizim vaarr.
A= Ne?
O= Birazdan evindeyim!
Orkun başka bir şehirde yaşıyordu ve görüşemiyorduk.
Tabi Orkun 'birazdan evindeyim!' deyince benim gözlerim kocaman oldu. Masadaki herkes bana tek kaşını kaldırarak bakıyordu.
A= Oha sen ciddi misin!
O= Eveet. Neyse ben kapatıyorum. Birazdan gelmiş olurum.
A= Tamamdır. Görüşürüz.
O= Görüşürüz.
Telefon görüşmesi son
A= Biri buraya geliyoorrr
M= Kim?
A= Orkun!
M= Oha, sen ciddi misin?!
A= Eveett.
Biz Melisa ile sevinirken Baturay'ın yüzü düşmüştü. Ama belli etmiyordu. Tabiki ben anladım! Tam soracaktım ki kapı çaldı.
Melisa ile koşarak kapıyı açtık. Orkun'un üzerine ilk atlayan ben oldum. Az kalsın düşüyorduk. Sonra Melisa, Orkun ve benim üzerimize atladı.
A= Çok özlemişim!
O= Bende ama artık bi nefes almama izin verseniz!
Orkun'u bıraktık. Arkama baktığımda Baturay'ın gözlerinden resmen alev fışkırıyordu. Büyük ihtimalle yanlış anlamıştı. Hızla kapıdan çıktı. Bende peşinden gittim.
Koşarak ona yetiştim kolunu tuttum ve bana dönmesini sağladım. Bana dönmüştü fakat yüzüme bakmıyordu.
Yüzüme birden baktı ve bağırmaya başladı.
B= Bana beni sevdiğini söylemiştin!
A= Zaten seviyorum!
B= Bu hareketlerinle mi?! Bravo!
A= Beni bir kere dinle!
B= Yani kendimi kullandırtacağım!
Dedi ve gitmeye başladı.
A= Pişman olacaksın!
Sadece gözlerinmden akan yaşlarla bunu söyleyebilmiştim. Beni bir kere dinlese ne kaybederdi ki?!
Ben yere çökmüş ağlarken yanıma biri geldi. Bu Enes'ti. Sesinden tanımıştım.
E= İyi misin?
A= Değilim! Beni bir kere dinlese ne kaybeder?!
Sustu. Konuşmadı-konuşamadı. Çünkü hakliydim.
Sadece bana sarıldı. Tabiki bu dostça bir sarılmaydı. Bende karşılık verdim.
Ondan ayrıldım ve o sırada Orkun ve Melisa gelmişti. Konuşmadan eve doğru ilerledim ve içeri girdim. Melisa ve Orkun da peşimden geldiler.
O= Aslı, ne oluyor?
A= Beni birkez daha dinlemedi...
Sustu ve sadece sarıldı. Zaten omzunda uyuya kalmışım...
Bölüm bu kadardı. Neden bu saatte atıyorum bilmiyorum. Umarım beğenmişsinizdir❤
Ha bu arada vote vermek paralı degil merak etmeyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"YEŞİL GÖZLERİNDE KAYBOLDUM"
Fanfiction" Sen nasıl beni sevebildin? Yani niye ben?" " Gülüşünle, hareketlerinle herşeyinle sevdim seni. Aşka inanmazken beni bu hale getirdin. Iyi ki sen." Kimseye çaktırmadan hızla yanağından öptüm. O da gülümsedi. "Yeşil gözlerinde kayboldum." Sonrasınd...
