Weeskinderen van Niets

Het nachtelijke avontuur

Julie was een leuk en lief meisje, alleen die Monica was het probleem. 20 minuten na negen kwam ze binnen, met een zaklamp: "Hé, opstaan! We gaan op avontuur!" Emma schrok wakker van het felle licht, ze keek naar Julie, die keek ook verbaasd op: "Nu toch niet? Emma is hier nog maar net." Monica leek niet overtuigd te zijn: "Dat doet er toch niet toe? Kom, maak voort, ze wachten op ons in de tuin." Julie deed haar pyjamabroek uit en deed snel een jeansbroek aan, over haar T-shirt deed ze een dikke trui. Verwochtingsvol keek ze naar Emma, die snapte dat ze hetzelfde moest doen. In sneltempo was ze omgekleed en liepen ze de trappen af. De bureaus voorbij, tot aan de grote deur, daar durfde Emma haar mond weer open te doen: "Wie wacht er op ons?" Monica legde haar vinger op haar lippen en keek woedend op Emma neer. Ze prutste wat met de klink en sloeg de deur toen open. Ze snelden naar buiten en liepen de tuin in. "Een paar jongens, Monica organiseert deze avontuurtjes wel vaker. Elke keer spelen we een ander spel. Jonas is er waarschijnlijk ook bij, als hij zin had tenminste", beantwoorde Julie haar vraag. "Ze zijn er al, daar bij de schommel!" zei Monica op luide fluistertoon. Achter de schommel zaten ze, ze hadden een donker deken over de schommel gehangen, zodat de lichten van de zaklampen niet te zien waren. Op de grond zaten vijf jongens, waaronder Jonas, die grijnzend opkeek naar Emma. Monica en Julie gingen naast hen op de grond zitten, Emma volgde hun voorbeeld. Zo zaten ze gezellig in een cirkel, rond de zaklampen. Tegenover haar zat Jonas nog steeds te grijnzen, Emma lachte terug. "Goed", begon Monica, "ik heb de pot met briefjes bij, Emma mag vandaag een spel trekken." Monica overhandigde een uitgewassen chocopot aan Emma. Emma draaide de dop eraf en haalde er een briefje uit. "Vouw open en lees luidop voor", beval Monica haar. Emma vouwde het papiertje onhandig open. In grote rode letters stond er 'NNS' daaronder stond het voluit. "Het Naakte Nachtspel?" sprak Emma uit. Julie's ogen werden groot, een paar jongens begonnen te gniffelen en Jonas' gezicht vertrok in rimpels. "Het derde ergste spel! Goed zo, Emma. Zo maak je je al snel populair!" zei Monica spottend. Ze had haar zin, blijkbaar. Monica begon het spel uit te leggen. 

De Regels Van Het Naakte NachtSpel:                                                          Maakt niet uit met hoeveel je het speelt, de regels blijven hetzelfde. Je wordt in 2 teams verdeelt. De bedoeling is, zo snel mogelijk de vlag van het andere team pakken. Het lijkt dus op het vlaggenspel, met hier en daar een paar aanpassingen. Zo geldt: Als je door iemand van het andere team wordt 'getikt' moet je een kledingstuk afgeven. Heb jij een kledingstuk overwonnen? Leuk, ga verder en gebruik het overwonnen kledingstuk als eigen kledingstuk. Wordt je getikt en wordt je kledingstuk afgepakt? Jammer. Je mag wel verder op zoektocht gaan. Maar je gsm mag je niet meer gebruiken, geef het af samen met je kledingstuk. Je speelt tot je naakt bent, dan ben je uit en mag je niet meer tikken, of de vlag gaan zoeken, keer dus onmiddelijk terug naar je kamp. Als je de vlag hebt gevonden ga je naar de schommel. Je laat wel eerst iets weten, anders kan je daar nog lang zitten.

Emma snapte nu dat ze het totaal verkeerde papiertje had getrokken. Emma vroeg zich af wat er nóg erger kon zijn. Ze begonnen met het spel, Emma zat bij Julie in het team, met nog twee andere jongens die ze niet kende.  Monica en Jonas zaten in een team met nog twee jongens. De jongens in Emma's team waren Robbe en Mathias. Robbe had krullend, bruin haar en lichtbruine ogen. Mathias had nog donkerder haar met bijna zwarte ogen. Of misschien leek dat maar zo in het donker. De twee jongens in het andere team waren Nick en Arno. Nick had blond haar en blauwe ogen, en Arno had donkerblond haar met groene ogen. De twee teams zeiden elkaar gedag en gingen hun vlag verstoppen. Emma, Julie, Mathias en Robbe liepen voorbij vele bomen tot ze een wei tegenkwamen. De haag, die de tuin van de school begrensde met die van de buren, stopte daar. In de buurt van een grote eikenboom, vonden ze een konijnenhol, daar legden ze hun vlag in. Julie sms'te naar Monica dat ze klaar waren en Monica gaf per sms het startsein. De twee jongens liepen samen recht vooruit, terwijl Julie en Emma langs de zijkanten, waar een haag stond liepen. Er schoot Emma een idee te binnen. "Als we nu eens in de eikenboom dicht bij onze vlag klimmen, dan zijn we daar veilig voor tikkers en beschermen we onze vlag", stelde ze voor aan Julie. Julie keurde het plan af. "Hebben we al eens geprobeert, tegen dat we uit de boom waren, hadden ze de vlag al gevonden" Dus liepen ze maar verder. Tot ze, niet heel ver van hun, voetstappen hoorden. Ze kwamen duidelijk hun kant op. Julie vluchtte de gracht naast de haag in, terwijl Emma naar een boom sprintte een er in begon te klimmen, ze hoopte maar dat ze nog tijd genoeg had. Ze zat net op de tweede tak, toen ze iemand onder de boom zag lopen, recht naar de gracht. "Ik moet nu iets doen, straks ziet hij Julie nog!", dacht Emma. Hij was al bij de gracht, Emma had onthouden dat Julie een paar meter meer naar links lag, met snelle berekeningen had Emma uitgerekend dat ze nog even tijd had om uit de boom te klimmen en hem te tikken voor hij haar of Julie kon tikken. Ze sprong geluidloos terug op de eerste tak. Ze keek achterom. Hij had niets door. Ze sprong op de grond, en ging liggen. Ze keek op, hij was bijna bij Julie. Ze zette een geluidloze sprint in en sprong als een echte jaguar op haar prooi. "TIK!" riep ze uit. Ze belandde op zijn rug. Ze duwde zich met voeten en handen af om terug recht te gaan staan. Hij draaide zich om en keek naar haar op, met grote verschrikte ogen. Het was Jonas. Emma begon te proesten van het lachen. Julie kwam uit de gracht en begon mee te lachen. Uiteindelijk deed Jonas ook mee. "Oké, jij wint", gaf hij toe. Hij trok eerst zijn trui uit en dan trok hij zijn T-shirt ook omhoog. Onder zijn T-shirt verscheen een picobello sixpack. Daar stond Emma even van te kijken. Jonas begon te lachen toen hij Emma's open kaken zag: "Daar heb ik hard voor getraind!" Emma klemde haar kaken weer opeen en glimlachte: "De jongens op mijn vorige school waren blijkbaar lui..." Julie zag de zelfvoldane blik op het gezicht van haar broer en proestte het uit: "Uitslover!" Jonas trok zijn trui over zijn buik en gaf het T-shirt samen met zijn gsm aan Emma. "Ik ga dan maar weer verder op zoek naar jullie vlag", zei hij terwijl hij wegliep. "Succes!" riep Emma hem na. Ze stak de gsm met het T-shirt in haar broekzak  "Pfft, hij laat geen moment aan hem voorbij gaan, waar hij kan pronken met zijn buikje", zei Julie geërgerd, terwijl ook zij verder gingen. Emma grinnikte. Ze bleven langs de haag lopen tot de laag bomen weer heel klein werden, zodat ze erdoor konden kijken. De school lag er niet ver vandaan, hier moest het andere kamp ongeveer liggen. Julie keek naar Emma en legde een vinger op haar lippen. Ze hielden hun adem in. Het enige wat ze konden horen waren vuurvliegjes, die hun vrouwtjes zochten en een paar uilen op zoek naar een lekker prooi. Hoe langer ze luisterden, hoe meer vibraties de nachthemel doorbraken. Emma hoorde de eerste stem, een hoge. Monica. Ze commandeerde op haar team. Emma spitste haar oren om te verstaan wat ze zeiden. "Waar blijft Jonas met zijn signaal? Hoe had allang moeten sms'en. Godverdomme!" verstond Emma. "Misschien is hij onderweg de anderen tegengekomen?" dat kwam van een lagere vibratie. "Nee, Jonas gaat langs de haag, niemand komt daar, alleen de bangescheiten, zoals Julie en Emma waarschijnlijk. Maar die kan Jonas makkelijk aan", Monica weer. Emma keek naar Julie, Julie was nog druk bezig met luisteren naar Monica's gecommandeer. Zij was monica's verwijten natuurlijk allang gewoon. Of misschien kon ze het gewoon niet horen. Emma besloot haar oren weer open te zetten voor nieuwe vibraties. "Misschien moet ik eens gaan kijken?" Emma dacht nu drie verschillende stemmen te horen, dat betekent dat alleen Jonas op pad is. "Neen! Nick, jij gaat bij de vlag kijken, verstop je onder die grote struik en tik de indringers. Arno, jij blijft hier en beschermt mij." Emma hoorde voetstappen verderweg gaan. De vlag lag dus dichter bij school. Ze keek naar Julie, zij was ook klaar met afluisteren. Julie srond op en liep geruisloos terug naar de haag, zo liep ze richting school. Ze zorgde ervoor dat ze telkens goed achter een boom of struik verstopt zat. Emma volgde haar, toen ze ver genoeg waren, fluisterde Julie dat ze zouden moeten opsplitsen, één iemand moest naar de school en de andere moest tot het einde van de haag lopen. Als ze allebei hun doel hadden bereikt zouden ze elkaar sms'en. Dan moesten ze meer te weten zien te komen over de vlag. Dan zouden ze wel zien. Emma bleef bij de haag en Julie ging richting school. Emma vond het een stom plan, ze had gehoord wat Monica zei, ze noemde de haaglopers lafaards. En dat was Monica zelf ook, en aangezien idereen naar haar moest luisteren, zou zij de vlag bij de haag hebben verstopt. Daarom stuurde ze Jonas langs de haag, om de haaglopers te pakken. Slim, maar niet slim genoeg. Emma had Jonas immers overwonnen. Monica had de vlag waarschijnlijk zo ver mogelijk verstopt, zodat sowieso alle haaglopers gepakt waren. Slim. Emma stopte even, ze dacht tussen de bomen door de school al te zien, ze sloop dichterbij en verstopte zich achter een struik. Ze keek tussen de gaten door, en inderdaad daar lag de school, honderd meter verder. En daar zag ze Julie lopen, langs de schoolmuren, voorzichtig, duikend voor elk raam. Emma draaide haar hoofd om te zien of ze Nick ergens kon zien. Neen. Ze keek terug naar Julie, ze was al bij het einde van de school en viste haar gsm uit haar zak. Opeens dook er een schim vanonder een struik, tien meter verder van Emma, naar rechts, naar het einde van de haag. Nick. Emma had gelijk gehad. Opeens schoot er Emma iets te binnen, ze was vergeten het geluid van haar gsm uit te zetten! O nee, Nick zou het zeker horen, het berichtje van Julie. Wat moest ze doen? Als ze haar gsm uit zetten, zou hij het licht zien, en als ze dat niet deed zou hij het horen. Ze pakt haar gsm uit haar zak een draaide het scherm tegen de bodem van de grond, ze drukte op de aan knop en haar scherm lichtte op, maar dat kon alleen zij zien, die kleine streep rond haar gsm, op de bodem. Ze drukte het geluid snel af. Geluidloos. Op een zachte trilling na, die alleen Emma en de regenwormen onder de bodem konden voelen. Ze keek naar Julie. Nick had haar gezien. Hij sloop dichter, naar de school toe, naar Julie toe. En van Emma weg, het zou makkelijk zijn om die vlag nu te pakken, bijna te makkelijk. Maar Julie dan, zij zou getikt worden. Nick was nu bij het hek van de tuin, het hek tussen de straat en de tuin. Steeds dichter bij Julie. Nick zou het niet zien als ze nu haar gsm pakte. Emma draaide haar gsm om, met het scherm naar boven en klikte ham aan. Het licht was verblindend, snel dempte ze het licht. Ze typte snel een sms'je naar Julie: 'Ben bij vlag, Nick is op tien meter van je, bij hek' Emma drukte op Verzenden en las het bericht van Julie: 'Ben er, jij ook? Waar is de vlag? Ik zie Nick niet'  Emma sloop verder, naar de struik waar Nick vandaan kwam. Ze ging eronder liggen, en zocht vanuit deze positie naar de vlag. Zou Monica in een boom klimmen? Neen. Zou ze op de grond kruipen? Zeker niet. Maar op ooghoogte ging het ook niet liggen. Waar dan? Ze keek wat hoger, naar de boom die naast de struik stond. Daarin zat, op twintig centimeter hoogte, een klein holletje, van een specht waarschijnlijk. Emma keek op, naar de school, Julie zag ze niet meer, Nick stond achter een boom. Hij keek naar een struik, bij de school. Hij schoot vooruit en sprintte naar die struik. Hij dook eronder. Goed, hij lette niet meer op de vlag, hij joeg Julie weg. Opeens stond Nick weer op, samen met nog iemand: Julie. Shit. Julie was eraan. Emma moest snel handelen nu: ze sprong op en keek in het gat. Ze had gelijk, daar zat hij. Een groene stof, ze trok hem eruit en liep terug, langs de haag, want misschien kon ze nu niet meer getikt worden, maar gezien wel. Door de leerkrachten en ze wou geen straf, niet al op haar eerste dag. Ze zag Julie en Nick tussen de bomen staan, ze waren zo slim geweest hun wat verder te zetten, zodat ze niet werden gesnapt. Emma was erop twintig meter van, ze stapte rustig, ze was veel te moe om te lopen. Julie had alles nog aan, Emma was op tijd terug om haar haar T-shirt zien uit te trekken. Julie trok haar trui en T-shirt in één keer over haar hoofd. Emma zag Nicks begerende blik. Julie zag het ook, toen ze daar alleen in haar BH stond, maar ze vond het niet erg. Helemaal niet, ze glimlachte zelfs. Ze trok haar T-shirt uit haar trui en gaf het blauwe bloesje aan hem. Inclusief haar gsm. Ze trok haar trui weer aan en Nick stak het T-shirt in zijn broek. Ze keken elkaar nog even verlangend aan en liepen dan verder, vrolijk babbelend. Emma had geen zin ze te storen, maar ze moest wel iemand waarschuwen, ze kon niet gewoon naar de schommelbank lopen. En alleen naar Monica durfde ze niet. ze keek op haar gsm om tijd te rekken. 1 nieuw bericht. Ze klikte het open. Van Julie: 'ik ben eraan, ik hoop dat je de vlag hebt gevonden? Ik ga met nick naar de schommel, sms als je hem niet hebt' Emma sms'te terug, 'ik loop achter jullie aan. Met vlag' Ze hoorde het piepen van Julie's gsm uit Nick's zak. Hij graaide ernaar en gaf hem aan Julie, ze las de sms en keek om haar heen. Emma zwaaide en Julie gebaarde dat ze moest komen, Emma zette het dus uiteindelijk toch nog op een sprintje. "De vlag?", vroeg Nick. Emma zwaaide ermee in zijn gezicht als antwoord. "Shit. Monica gaat krijsen", zei Nick terwijl hij de vlag terug gaf. "Vooral omdat Emma hem vond", bevestigde Julie. "Ze haat nieuwkomers", verklaarde Nick. Emma knikte: "Was me al verteld."  Dankzij Nick vonden ze Monica en Arno terug. Monica keek woest op toen ze hoorde wie de vlag gevonden had. Ze negeerde Emma nog meer en Julie vertelde dat dat niet meer goed ging komen. Leuk vooruitzicht. Ze liepen met hun vijven naar de schommel en Julie sms'te Mathias en Robbe. "Heb je iedereen ge-sms't?" vroeg Monica met een ondertoon vol haat. "Behalve Jonas, wie is zijn gsm kwijt", antwoordde Julie. "Hoezo, 'kwijt'?" vroeg Monica geërgerd, omdat niet alles volgens plan was gegaan. "Ik heb hem", verklaarde Emma, terwijl ze zijn gsm omhoog hield. Monica keek verbaasd op: "Hoe..."  "Ze heeft ons gered, die Emma! Jonas was al bij mij, maar zij besprong hem als een echte arend uit de lucht! Gé-wel-dig!" riep Julie enthousiast uit. Emma kleurde rood. Monica ook, haar mond vertrok en haar ogen spoten vuur: "En hoe moeten we hem nu bereiken?! Hoe kon je zo stom zijn, Emma? Ben je achterlijk in je kop, ofzo?" spuugde Monica uit. Emma keek verdwaasd op. Nick en Arno leken het heel normaal te vinden, Monica deed dit natuurlijk altijd. De ergernis steeg Julie naar het hoofd. Nick had het door: "Regels zijn regels, Moonsje." Monica keek kwaad op. "Stop. Zo komen we er niet uit. Straks worden we nog betrapt. We hebben een plan nodig. We hebben allemaal een gsm, toch?", zei Julie. Iedereen knikte. "We gaan elk een kant uit, hij is waarschijnlijk nog op zoek naar onze vlag, dus is hij bij de wei. Iedereen gaat daar heen en één iemand blijft hier. Ik sms Robbe en Mathias wel dat ze Jonas moeten gaan zoeken. Sms naar iedereen als je hem vind, goed?" Iedereen ging akkoord. "Ik ga met Arno!", riep Monica uit. Julie draaide met haar ogen. Arno was de breedste en sterkste, bij hem hoefde je niet bang te zijn, slim gezien van Monica om hem als beschermer te nemen. "Goed, dan gaan jullie via school. Wie wil hier blijven?", vroeg Julie. Monica en Arno vertrokken al. Nick keek vragend naar Emma. Emma had het wel door, zij zou hier moeten blijven. "Ik." Julie keek naar Emma en glimlachte dankbaar. "Tot straks" en weg waren ze. Daar zat Emma dan, helemaal alleen. Ze had het koud, het was al best laat, haar gsm duidde half elf aan. Ze voelde in haar zakken, op zoek naar Jonas' T-shirt. Ze vond de bllauwe stof en sloeg het om haar, de vlaggebruikte ze als kussen om op te zitten. Waar kon ze zich mee bezig houden. Haar gsm? Ze voelde in haar zakken en viste het harde voorwerp er uit. Het was Jonas' gsm. Ze zou hem eigenlijk niet mogen aanzetten, maar dat deed ze toch. Leuk, zo iemand zijn privacy schenden. Ze opende de berichten. Helemaal bevenaan stond Mathias, die sloeg ze over. Daaronder stond Nick, dat interesseerde haar wel. Ze klikte er op en er verscheen een hele conversatie. Ze scrollde wat tot de naam Julie voorbij kwam. Ze begon te lezen: N: 'Komt Julie ook?'