Weeskinderen van Niets

Slow down

Emma wist dat het niet lang meer zou duren voordat de nieuwe inwoners hier zouden aankomen, dus pakte ze nog snel al haar koffers bijeen en plaatste ze naast de deur, in de hal. Haar tante had beslist het huis te verkopen en alle bijhorende meubels ook. De kopers, een jong koppel, konden nu elk moment arriveren om de sleutels af te halen en dan was het huis, definitief van hun. Het deed Emma een verdriet het huis waar ze 12 jaar had gewoond - vanaf haar tweede verjaardag - achter te laten. Maar het moest, want als zij hier eenmaal weg is, zou het huis leeg zijn en dan zou het gesloopt moeten worden.

'Ding Dong' De bel rinkelde en Emma liep naar de deur, met de sleutelbos in haar hand. "Hallooow! Is je tante al vertrokken?" klonk een vrolijke stem buiten, toen Emma de deur opende. "Ja, ze is net weg. Het huis is helemaal in orde", antwoordde ze. "Jeej!! Dan kunnen we meteen intrekken, hé, Poep'ke?" sprak de vrouw enthousiast. Haar man - Poep'ke - kwam ook net aanlopen met dozen, gestapeld tot boven zijn hoofd. Emma haatte zulke enthousiaste mensen, als of het leven fantastisch is. 'Neen, dat is het niet en door zo enthousiast te doen maak je het alleen maar erger', dacht Emma. Ze behoorde niet echt tot het type 'opgewekte meisjes', eerder tot 'de zwartkijkers'. Ze gaf de sleutels af en hoopte dat haar vervoer er dadelijk zou zijn. Ze trok haar koffers al naar buiten en zij gedag aan het koppel. Daar stond ze dan, op de stoep voor het huis dat niet meer van haar was. Die gedachte was vreselijk voor haar. Een lichtblauw busje kwam aangereden. Het stopte voor haar deur. Mannen, met beige broeken en een groen hemd, stapten uit het busje en spraken haar aan: "Emma Sagit?" Ze knikte. Dat was kennelijk het teken voor de mannen om haar koffers op te tillen en ze in de immense koffer van het busje te smijten. Ze wou helpen, maar de mannen waren al klaar. Een klusje dat zij op 10 minuten zou klaren, kregen zij af in 2 minuutjes. Het busje snelde weg, toen Emma instapte op de achterbank. Ze had amper haar deur gesloten of ze waren de straat al uit. Geen tijd om haar straat te bekijken en vaarwel te zeggen. Geen tijd.