I Like You, You Like Her || seulrene ff

Chapter Six

Seulgi's POV

"Really?! Ikaw nag alaga sakin?" gulat kong tanong nang ikwento ni Joohyun yung nangyare kagabi.

Wah. I can't believe it. Wala na kasi akong naalala magmula ng bumagsak ako. Nalimutan ko palang isara yung pinto. Pano nalang kung naisara ko yun? Wala sana ako dito.

"Parang ayaw mo pa ah." sabi niya at sinamaan ako ng tingin. Ngumiti lang ako.

"Damn no way. I'm happy na ginawa mo yun. Pano nalang kung hindi mo ko inalagaan? Maaga kong maiiwan si Wendy." sabi ko at ngumiti.

"Wala ka talagang utang na loob kupal ka. Wendy padin yang nasa utak mo." sabi niya at umirap.

Ginulo ko ang buhok niya sa sinabi niya.

"Thank you for taking care of me. I owe you one." sabi ko lang kaya napatigil siya sa paglalakad.

"Lets make things clear here Kang Seulgi. Simula ngayon, wag na wag kang magtatago ng kung anu ano sakin. Kung may nararamdaman ka man, sabihin mo agad sakin." sabi niya.

"What do you mean?" taka kong tanong.

"Tanga ka ba? Hello. Hindi ako naniniwalang nagpalit ka talaga ng damit kahapon. Yun padin yung damit mo at pinatong mo lang yung hood mo para maitago yun. Alam mo bang tarantang taranta ako kagabi dahil sa lagnat mo? Nakakainis ka." sabi nito at tumakbo palayo sakin.

Pano niya nalaman? Bakit siya natataranta? Damn. Is she blaming herself? Wala siyang kasalanan. Okay lang naman ako.

"Goodmorning Kang Seulgi." rinig kong sabi ng isang pamilyar na boses.

"Oh Joy-ssi. Goodmorning." bati ko sa kanya at ngumiti.

"Kung ako sayo, ititigil ko na ang ginagawa ko. Nakakasakit ka lang." sabi niya at kumindat sakin.

Ano bang sinasabi niya?

"Midget wait for me!" sigaw nito kay Joohyun at sinabayan ito.

Hay nako.

"Seulgi-ah!"

Damn. She's here.

"Go-goodmorning Wendy.." bati ko sa kanya at nakita kong napangiti lang siya.

Ang ganda niya talaga. Hinding hindi ako magsasawang puriin siya.

"Goodmorning din. Okay ka na ba? Nakwento sakin ni Irene yung nangyare." sabi niya.

My heart. She's asking about my condition. May pake siya sakin kahit papaano. Hohoho.

"I'm okay. Thanks to Joohyun. Hindi ko akalaing magagawa niya yun. Haha." sabi ko lang. Ngumiti lang siya.

"Tara na sa room." yaya niya sakin.

"Okay. Wait let me carry that for you." sabi ko at kinuha ang bag niya.

"Thanks." nakangiti niyang sabi.

Anything for you, Wendy-ssi.

***

"Bakit mo bitbit ang bag ni Wendy ha kupal?" nakataas na kilay na tanong ni Irene nang marating namin yung room.

"Pinadala niya sakin. Tinawag kasi siya sa office ng dean." sagot ko at dahang dahang nilapag yung bag ni Wendy sa upuan niya.

Ang cute ng bag niya oh. Kulay blue na may design ng hamster.

"Siguraduhin mo lang walang nawala ni isa sa mga gamit niya dyan. Alam mo na mangyayare sayo." sabi lang ni Joohyun.

"Are you threatening me Young Lady?" sabi ko naman sa kanya.

"Manyak ka pa naman." dagdag pa nito.

"Wag mo nga kong sinisiraan kay Wendy. I'm hurt Joohyun." sabi ko at nagpout.

Naramdaman ko ang pagsipa niya sa paa ko kaya hindi ko na naman napigilang mapasigaw.

"Why?!" galit kong sigaw sa kanya.

"Corny mo." sabi niya lang at yumuko.

Napaayos ako ng upo at tinignan siya. Siguro napagod siya kagabi. Halos sa unit ko na kasi siya natulog. Paggising ko, nasa sala na siya natutulog. Hays.

"Mianhae Joohyun." sabi ko lang at hinaplos ang buhok niya.

Siya yung taong alam mong kahit napakatapang niya, kelangan niya padin ng karamay sa buhay. Kahit hindi man niya sabihin, magkukusa ka talagang alagaan siya. Just like me. I want to take care of her. I want to be her bestfriend.

"Itigil mo ginagawa mo ginugulo mo lang buhok ko." rinig kong sabi niya kaya napangiti lang ako.

"Okay Young Lady." sabi ko lang at sinunod siya. Baka dagdagan na naman niya pasa ko sa paa.

"Nagpuyat ba yan kagabi?" rinig kong sabi ng palapit na si Joy.

"Wag mo siyang simulan Joy-ah. Baka mag away na naman kayo." sabi ko lang sa kanya.

"What? Nagtatanong lang e." sabi naman ni Joy at umirap.

Sungit.

"Then bakit mo tinatanong kung nagpuyat siya?" tanong ko rito.

"Malamang natutulog siya ngayon e. FYI lang school to. Hindi tulugan."

"Shut up bitch. Di ako tulog." rinig kong sabi ni Joohyun.

"Stop calling me bitch. You're the bitch here."

"Yes and I'm thankful for that. I'm a bitch. Okay ka na?" sabi pa ni Joohyun at inirapan si Joy. Tumayo din ito at dali daling lumabas ng room.

"Aish. What are you doing? Follow her and apologize." sabi ko kay Joy.

"Do what? No thanks." sabi naman niya at bumalik sa upuan niya.

Napabuntong hininga lang ako at umiling. Ano bang problema nila sa isa't isa?

"Where's Irene?" rinig kong sabi ng palapit na si Wendy.

"S-she left. Nagkasagutan na naman sila ni Joy." sagot ko. Pinanood ko lang siya hanggang sa makaupo siya sa upuan niya.

Wow. Am I in heaven? I'm infront of an angel...

"Hay nako. Kelan ba sila titigil kakaaway? Ano bang problema nila sa isa't isa." sabi lang niya at nangalumbaba.

Fvck. I can't help myself but to smile. She look so good in her short hair. Damn. Man I think I'm inlove.

"May idea ka ba bakit sila ganyan sa isa't isa?"

"Ang ganda mo."

What did I say?!

"Haha. Thank you. Nakakagulat ka naman." sabi niya lang at tumawa.

Napangiti lang din ako. I can't believe I didn't collapse and I'm still alive. Hindi ko maimagine na nakikipag usap sa kanya ng ganto kalapit at katagal. I'm so lucky.

"Sorry." sabi ko lang at bahagyang nagkamot ng batok.

"Nah. It's okay. You mean it right?" nakangiti niyang sabi kaya napalunok ako.

OO NAMAN!

"Yes. I mean it. Y-you're really beautiful."

Oh shit. I did it again.

"Thank you. Sana ganyan din sakin yang si Irene. Wala kasing ibang ginawa yan kundi ang pagtripan ako." sabi niya.

Joohyun. Mag uusap tayo. You need a lecture. She's bullying my Wendy.

"Don't worry. I'll talk to her. Para di ka na niya awayin."

"Really?!"

"Yup. Pero sa isang kondisyon."

Come on Kang Seulgi. You can do it!

"Sure. What is it?" masaya niyang sabi kaya napangiti ako.

"Can I have yo--"

"KANG SEULGI! NAGUGUTOM AKO!" sigaw ni Joohyun kaya naiyukom ko ang kamay ko.

"BAE JOOHYUN! ANONG GUSTO MONG KAININ?!"

----

#ChapterSix