same

four

Sabah olunca Axel, Alex'in yanına gitti. Erkek kardeşi sabah koşusundan dönmüştü.

Axel onun terli olmasını takmaksızın bir anda sıkıca sarıldı. Alex şaşkınlıktan ne olduğunu anlamadı ama o da yavaşça kollarını Axel'a sardı.

"Axel?"

Axel vücudunu ondan ayırdı. "Nasılsın?"

Alex şaşkınlıkla ve endişeyle sordu. "Sorun ne?"

"Bir şey yok, sadece sarılmak istedim." Alex'in aklına gelen ilk düşünce dün karşılaştığı manzara sonucunda belki kendisinin onları birine ele vereceklerini düşünmüş olabileceğiydi. Yani nasıl olsa Alex'in evde olmasına şaşırmışlardı ve buda evin boş olduğu her cuma evde masum olmayan şeyler yapıyor oldukları anlamına geliyordu. Belki Axel ona bu yüzden bir anda iyi davranmaya başlamıştı.

Alex Axel'ın suratını inceledi. Aklında olan mimiklerden birini aradı. Ama Axel... Gerçekten dürüst görünüyordu.

Axel "Son zamanlarda aramızın biraz açıldığını fark ettim. İki kardeş olarak çok fazla zaman geçiremiyoruz. Belki bugün dışarı çıkmalıyız ha?" Alex bu sözü ne zamandır Axel'a söylemek istiyordu. Ama bir türlü söylememişti çünkü ondan çekinmişti. Ama Axel'ın ona bir anda söylemesi onu sinir etmişti. Axel'ın kendine karşı güveni vardı. Alex'in ona hiçbir şey yapamayacağını düşünüyordu. Ona karşı gelemeyeceğini.

Alex "Üzgünüm bugün Simonla buluşacağım. Belki daha sonra." dedi ve Axel'ın yanından uzaklaştı.

Ona küçük de olsa karşı gelmek ona kendisini daha iyi hissettirmişti.