Otopside Aşk

6

En son gördüğüm şey bana doğru son hız gelen bir arabaydı.

•••

Jack'den

Bu kızın bu sert hallerini seviyorum. Ama bana karşı kullandığında değil. Onu aldattığım için gerçekten pişmanım, bunu yapmamam gerektiğinin farkında olmama rağman yaptığım için kendimi daha da suçlu hissediyorum. Merry bunu hak edecek ne yapmıştı? O sadece bana güvenmişti. Ah ahmak bir adam olmaktan ne zaman vazgeçicem acaba? Diye düşünürken zil sesinin sayesinden düşüncelerimden sıyrıldım. Kapıya doğru yürümek için ayağa kalktığım da gerçekten kasıklarıma sert bir tekme yediğimi ağrısından hissedebiliyordum. HALA. Kapıyı açtığımda polislerle karşılaşmak beni şaşırmıştı doğrusu saat gecenin ikisi olmuştu ve polisler kapımda dikildiği için kendimi uyuşturucu kullanan ergen geçler gibi hissediyordum.

- Nasıl yardımcı olabilirim memur bey?

- Jack Parson?

- Evet benim?

- Bizimle şubeye kadar gelmelisiniz beyefendi.

Şaşırmıştım, ödecek park cezalarım yoktu, hız cezalarım yoktu, sarhoş olup insanları rahatsız etmemiştim, cinayet işlememiştim ki - bu zamana kadar hiç işlemedim - , hırsızlık yapmamıştım? Ee o zaman sorun neydi? Diye düşünürken polis memurunun öksürüğüyle düşüncelerimden sıyrıldım. Söyleyebildiğim tek şey "Ceketimi alabilir miyim?" Olmuştu. Memur başıyla onaylayınca odama gidip ceketimi cep telefonumu ve cüzdanımı aldıktan sonra odadan çıkıp memurların yanına gittim. Ne olduğunu sormak istiyordum ama zaten şubede öğreneceğim için pek de umrumda değildi doğrusu. Omuz silkip devam ettim..

Merry'den

Gözlerimi açtığımda yanımda çocukluğum, lise yıllarım, geçmişten kalan tek gerçeğim olan iki insanı görmek beni gerçekten mutlu etti. Alexa ve Scott.

Alexa gerçekten güzel bir kızdı. Sarı, dümdüz saçları çim yeşili gözleriyle mükemmel fiziği. O gerçekten güzel bir kızdı.

Scott da siyah saçları ve yeşil gözleriyle kaslı vücuduyla gerçekten yakışıklı bir erkekti. Onlarla yanyana evlerde oturuyorduk. Tanıştığımızda üçümüzde gerçekten çok küçüktük ve nasıl tanıştığımızı bile hatırlamıyorum doğrusu.ilkokulu ve liseyi birlikte okumuş her seferinde aynı sınıfa düşmesek de Scottun babası oldukça zengin olduğu için bizi her seferinde aynı sınıfa yerleştiriyordu. Onu gerçekten seviyordum. Daha doğrusu onları ve ailelerini. Ailelerimizi aynı anda kaybetmiştik. Biz kadar onlarda çok iyi arkadaşlardı ve yıllar süren dostuklarını bize miras bırakmışlardı, onlara hala minettarız. Üçümüz ve ailelerimiz pikniğe gitmiştik, harika bir piknikti her şey mükemmeldi. Eğlencenin sonunda evlere dönmek için Kiraladığımız minik karavan tarzı araca binmiştik. Özel bir şöfor eşliğinde yola çıktığımızda minik espiriler eşliğinde şarkılar söyleyerek eğleniyorduk. Taa ki o sarhoş adam son hız gelip arabamıza çarpıp kaçtıktan sonra.. Ben o kazada tüm ailemi kaybetmiştim. Scott annesini Alexa ise babasını. Hayatta sadece biz, Scottun babası ve Alexa'nın annesi kalmıştı. O kazadan sonra hep birlikteydik. Aynı evde yaşamıştık üniversiteye kadar. Tabiki üniversite ayrılmamıza engel olmamıştı. Fakat bölümlerimiz ve finallerimi farklı olduğu için eskisi kadar çok görüşemiyorduk o kadar. Üniversiteden mezun olalı 1 yıl oluyor. Yaklaşık 2 hafta sonra Alexa ve Scott benim evime taşınmaya hazırlanıyorlardı. Yeniden birlikte yaşayacağımız için. Alexa hayallerindeki gibi iç mimar oldu, hemde ünlü bir iç mimar. Scott da istediği gibi bir bar sahibi oldu, ayrıca babasının şirketinde patron. Ne hayallerinden vazgeçti nede babasının istediğinden. Bu çocuk gerçekten bir harika. Bense hayallerimi gerçekleştirip adli tıp teknisyeni oldum. Ünlü bir teknisyen. Onlar bu zamana kadar en zor günlerimde yanımda oldular, sevgilimden ayrılıp ergen triplerimde bile. Gerçekten harika dost dedikleri bu ikisi.

Alexa'nın sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp şimdiki zamana dönmüştüm. Scott'a "Mery uyandı hadi bir doktor çağır" dediğini duydum.

Alex bana bakıp gülümsedi.

- İyi misin deli kız? dediği anda hastanede odasında olduğumu fark edip heyecanlandım, hareket etmeye çalıştığımda acıyla inlemem bir oldu. Alex hemen elimi tutup "İyi olacaksın, sakin ol" dediğinde en son gördüğüm ışık aklıma gelince parçalar bir bir yerine oturmuya başlamıştı. Kaza.. evet ben kaza yapmıştım, peki ya sonra?

-

Yorumlarınız gerçekten benim için önemli, onları benimle paylaşırsanız seviniriim. Umarım beğenirsiniz :D