BESTFRIENDS TURN TO LOVERS

Chapter 2- LJ's Point of View

(sa labas ng bahay)

ngayon nandito kami sa labas ng bahay namin.. kasalukuyang naglalakad sa walang patutunguhan, nagikot-ikot kami, tumambay sa park at kumain ng kung ano-anong street foods.. pumatak ng 12:00 midnight pero nasalabas at buhay na buhay parin kami..

sa kamalasang palad umulan ng malakas.. pero hindi doon natatapos ang aming kasiyahan, imbis na umuwi at baka mabasa ay naligo pa kami sa malakas na ulan.. ang saya! naghahabulan pa nga kami eh.. pero pagtagal-tagal naiisipan na namin umuwi para magpatuyo at magpahinga na rin.. dahil di pa kami nakakatulog..

(sa bahay ni LJ)

tulog na silang lahat kaya walang nakapansin saamin na pumasok sa loob ng bahay ng basang-basa. Nagshower ako at nagpalit para makatulog na at pagod na ako.. nagpapatuyo ako ng buhok ng biglang lumabas sa CR si JL at... OMG!! nakatowel lang siya! OMG!!! bakit parang sobrang hot niya tingnan.. at di ko alam na may abs pala siya! bongga! tapos ang gwapo niya pa doon sa magulo at basa niyang buhok.. look away LJ! I thought so I did but once I did I blushed without any goddamn reason.. and he laughed.. lord sana po di niya nakita na nag blush ako.. I thought again.. "hoy mahiya ka nga! may ibang tao dito noh! magsuot ka nga ng damit... ang sagwa tingnan!" sinabi ko ng di makatingin ng diretso sa kanya.. " Oo na oh ito na! magsusuot na ng damit oh.." sabi niya ng natatawa.. "kunwari ka pa! alam ko namang pinagnanasaan mo yung katawan ko eh.." " ano?! ano sabi mo?" "huh? may sinasabi ba ako? wala naman ah.. wala.. wala yun!" wala daw.. alam kong meron! narinig ko eh.. di ko lang naiintindihan kasi sobrang hina ng pagkakasabi niya.. but I dont care! all I care is that kailangan kong magtakip ng mata hangga't di pa siya nakakabihis! after ng pagbibihis niya.. tumabi siya saakin, hinila niya ako papalapit at tinanggal ang kamay ko na nakatakip sa mukha ko at niyakap niya ako.. and I'm so comfortable about it.. yan anf isa sa mga nagustuhan ko sakanya bilang isang kaibigan.. yung pagigiging sweet niya, yung pagiging caring niya, yung pagiging baliw niya (kagaya ko) at yung pagiging masiyahin niya! kaya nga naging best friend ko siya eh.. anyways after a few minutes bumitaw siya at nagsalita "namiss kita!" sinabi niya ng nakangiti "huh!? eh parang araw araw tayong magkasama ah! bakit mo pa ako namiss?" "eh kasi these past few weeks parang di ikaw ang LJ na kilala ko lutang na lutang ka kaya! at.. magkasama nga tayo bihira mo naman akong pansinin! kaya namiss kita!" oo nga eh.. may point siya lutang nga ako nung mga nakaraang linggo, kasi iniisip ko na malapit na mag pasukan... at madadagdagan nanaman ang mga problema ko!-__-