Liefde, haat en drama

//19\\

Pov George

'Dus je wilt dat Lars mij zonder shirt ziet.' Tuurlijk wil ik niet dat mijn broertje mijn vriendin zonder shirt ziet. Terwijl Sam zich omkleedt, blijft de zin door mijn hoofd heen spoken. Ik moet het haar vertellen. Ik heb het Lars beloofd. Het zou alles makkelijker maken zei hij.

'George, ik zie er niet uit.' Sam komt binnen in een veel te groot shirt. 'Welke maat heb je wel niet?' 'Gewoon een S.' 'Is er geen XS?' 'George, ik heb normaal een M, ik pas niet in een XS.' 'Stop je shirt eens in je rokje.' Ze stopt haar shirt langzaam in haar rokje. 'Kijk dit is al stukken beter, niet?' Ze knikt. Sam speelt met haar vingers. 'Zenuwachtig?' Ze knikt alweer. 'Het komt goed Sam.' Ze laat een kreun horen. 'Ik wil er gewoon niet aan denken.' Ik kijk haar aan. 'Je gaat zo gewoon een wedstrijd spelen en je best doen. Meer kun je niet doen.' Sam zucht.

'Hoelang nog?' 'Over driekwartier moeten we vertrekken.' Sam begon steeds stiller te worden en toen ineens werd ze heel druk en praatzaam. 'Hey George?' 'Babygirl?' 'Hoe zijn je ouders eigenlijk gescheiden?' 'Mijn ouders gingen beide vreemd. Mijn moeder kwam er als eerst achter bij mijn vader er werd boos. Daarna ging zij vreemd, om hem door hetzelfde te laten gaan. Ze maakten heel veel ruzie en soms kwamen er zelfs een paar klappen bij kijken.' 'Je vader sloeg je moeder?' 'Nee, hij sloeg ons.' Ik zie dat Sam schrikt. 'Niet hard of iets, maar daarom woon ik bij mij moeder.' 'Wat is er gebeurd met je broertje?' 'Geclaimd door mijn vader. Ik denk dat hij nog steeds geslagen word, maar ze zijn beide niet veel thuis.' Oké George dit is het moment om het te vertellen. Zo moeilijk is het niet. Zeg gewoon dat Lars je broertje is. Dat hij bij je vader woont. Ze kijkt een beetje levenloos voor zich uit. 'Hey Sammie, mijn broertje heeft het voor mij gedaan. Daardoor kregen we ruzie. Van onze ouders mogen we daarom geen contact meer.'

We hebben er nog even over gepraat en daarna afgesloten voor nu. Ik kan haar gewoon niet vertellen dat Lars mijn broertje is. Het voelt zo fout om het niet te vertellen. 'Mis jij je ouders?' 'Ja, heel veel.' 'Snap ik.' Ik geef haar een snelle kus op haar lippen. 'Ik wil er nog een.' Zegt ze met een pruillip. Ik lach kort en kus haar nog een keer. Dit keer pakt ze mijn gezicht vast en verbied ze me om terug te trekken. Ik laat het toe want wie wilt er nou niet met zijn vriendin zoenen. Na een minuut of drie trekt ze terug. 'Laten we gaan.' Stelt ze voor. We zijn nog steeds een kwartier te vroeg, maar ze is gewoon te zenuwachtig. Ik ga haar dus even droppen bij het hockeyteam, want ik word er helemaal panisch van.

Bij het veld aangekomen, zijn er al een paar jongens. Het andere team is er ook al. 'Hier hebben jullie haar. Ze is ongelofelijk zenuwachtig.' Zeg ik tegen Ryan. 'Dat is normaal Sam. Kijk dat zijn de jongens waar we tegen spelen.' Sam lacht ongemakkelijk en geeft mij een dodelijke blik. Ze bekijkt de jongens en zucht dan diep. 'Sam, de scheidsrechters willen nog een aantal dingen weten dus laten we gaan.' Ze loopt weg, maar rent twee seconden later weer terug naar het hek. Waar ik op geleund sta. Ze geeft me een korte kus. 'Wens me succes.' 'De wedstrijd is nog niet begonnen, maar zet hem op.' Ze loopt weer terug. Lars komt naar me toe. 'Heb je het al verteld?' 'Nee Lars, ik kon het niet. Ze gaat pist zijn.' 'Hoe weet je dat zo zeker.' 'Ik heb haar verteld over vader. Ze gaat denken dat ik jou in de steek heb gelaten. Ze gaat het uitmaken.' 'George, doe eens rustig. Ze gaat je niet afslachten okay. Hoe later je het verteld, hoe groter de kans dat ze dat wel gaat doen.' Ik zucht diep. Dan klinkt het fluitsignaal. Het geeft aan dat de wedstrijd bijna gaat beginnen. 'Succes man.' 'Thanks mate.' Ik maak een vuist en steek die vooruit. Hij beantwoord mijn boks gelukkig anders had ik er heel sukkelig bij gestaan.

Ze staan voor! Mijn meisje staat gewoon voor! Ze staat zo goed te verdedigen en aan te vallen. Er komt een brede en lange jongen op haar afgerend. Sam pakt de bal heel soepel af en rent richting de andere helft van het veld. Ze staat bij de middellijn. De jongen van net kijkt haar boos aan en gaat er alles aan doen om de bal te krijgen. Zijn ogen spuwen vuur. 'SAM! PAS OP!' Ik roep zo hard als ik kan, maar ik ben te laat. Sam wordt in haar rug geduwd en valt naar voren. Er word gefloten. De scheidsrechter geeft de jongen een rode kaart. 'Ehj man. Als zij een jongen was geweest, had ik geen kaart gehad.' Sam ligt nog steeds op de grond. Dit is niet goed. Ik spring over het hek heen. Ik sprint naar Sam. 'Sam?' 'Mijn ribben.' Kreunt ze. 'Kun je lopen denk je?' Ze geeft geen antwoord, maar laat alleen een pijnlijke kreun horen. 'George en ik gaan je helpen Sam. Het komt allemaal goed.' Lars probeert haar gerust te stellen. 'Hoe wil je haar gaan tillen? Ze heeft nog steeds pijn aan haar ribben.' Ik kijk Lars aan. En dan valt het kwartje. 'Had je nog last van je ribben van vorige maand?' Ze mompelt zachtjes iets wat op een ja lijkt. Ik vloek kort. Waarom doet ze dan ook mee? 'Moet ik je hetzelfde optillen als toen?' 'Ja.' Zegt ze. Ik pak haar op en houd haar stevig tegen me aan. 'Het komt goed Sam. Ik beloof het.' Zeg ik zacht tegen haar. 'Spelen jullie maar verder ik breng haar wel naar de ziekenboeg.' Ik voel dat Sam mijn shirt vastpakt. Ik kijk haar aan. 'Sorry Sam, ik wil gewoon zeker weten dat er niets is. Ik ben bij je.'

======
Nieuw hoofdstuk want school is killing me. Literally.