BİR PARÇA HAYAT

Misafirlik

Anneannesi onları oturmağa çağırmıştı cuma günü için. Hem dayısının hastalığı için geçmiş olsunada gideceklerdi.O gün geldi çattı. Günlerden cumaydı.O gün anneannesine gitmek için sabahtan hazırlandı genç kız...Ama her ne olduysa vazgeçmişti annelerinle gitmeye karar verdi.Kardeşi okuldan çıkıp cuma namazına gitmişti. Annesi ise pazara uğramıştı.Camii ile kızın ortaokulu yanyanalardı.Pazar ise hemen aşağı caddesindeydi.Kız erkek kardeşini daha çok küçük olduğu için cuma çıkışından almaya gitti.Tam okulun önüne geldiğinde annesini pazardan dönerken gördü.Beraber kardeşini beklemeye başladılar.Sonunda kardeşi çıktığında hep beraber eve gittiler.Anneannesine gideceklerdi.Tam kapıdan çıkacakları an telefon çaldı.Arayan anneannesiydi.Annesi hemen telefonu açtı.Ama o da ne? Ses anneannesine ait değildi.Annesi çok heycanlandı ve telaşa kapılarak "Ne oldu anneme bişeymi oldu!?" diye bağırdı. Komşusu hiç bi sorun olmadığını sadece abisinin bayıldığını söylüyordu genç kızın annesine. Genç kızın ise okadar rahat bir kişiliği vardı ki annesine "aman anne ne olacak sanki alt tarafı bayılmış ağlama artık!" deyip duruyordu. Genç kızın annesi ağlaya ağlaya genç kızı ve oğlunu alarak taksiye bindi.Yolun yarısındayken bir telefon daha geldi.Genç kızın annesine hemen hastaneye gelmeleri gerektiğini söylüyorlardı telefonda.Bu sefer taksiciye anneannelerine en yakın olan hastanenin adresini söylediler. Artık hastaneye varmışlardı.Genç kız hastanenin girişinden girdi.Hiçte sevmezdi hastaneleri bu koku ,bu atmosfer hiç ona göre değildi.Etrafa baka baka gidiyordu.Sağ tarafında, sıra sıra dizilmiş kapılar vardı. Her birine teker teker bakıyordu.Bir kaç kapı geçtikten sonra anneannesini yatağın ucunda otururken gördü."Herhalde dayım burada yatıyor"diye düşündü. İçeriye girdiğinde sadece anneannesinin odada olduğunu, ondan başka kimsenin olmadığını gördü. Çok şaşırmıştı.Anneannesinin ağzında sadece bir cümle vardı."Allahım ne olursun cuma gününün yüzü suyu hürmetine oğlumu bana bağışla!" Anneannesini ilk defa bu kadar bitik görmüştü.Anneannesi çok güçlü bir kadındı çünkü. İlk defa onu böyle görüyordu... Genç kızın kendi de anneannesi gibi güçlü bir kızdı.Arkasını döndü genç kız.Boğazına birşey düğümlenmişti adeta. Gözlerinden akan yaşları tutamıyordu. Yaşlar gözünden başlayıp çenesine kadar akıyordu. Allahım nasıl bir çaresizlikti bu. İlk defa kendini tutamıyordu. Arkasına dahi dönemiyordu. Anneannesi zaten çok kötü durumdaydı. Ona dönüp ağladığını gösterirse daha çok üzülücegini biliyordu anneannesinin. Ellerinle yaşlarını sildi ama hala hıçkıra hıçkıra ağlayamadığı için boğazı düğüm düğümdü. Kapıya doğru yöneldi...En küçük dayısı biraz yarım akıllıydı ,küçükken geçirdiği bir rahatsızlıktan dolayı. Onun kapının önünde bir sağa bir sola gezdiğini ve "Abim öldü ama bize söylemiyorlar" dediğini duydu. O anda kendini hastaneden o duvarların içinden atmak istedi genç kız.Ne acı bişeymiş ani ölümler.Koşa koşa dışarıya çıktı. Kapının önünde baygınlık geçiren annesini görünce dahada betere döndü genç kız. Çok sinirli, agresif ve argo bi yapısı vardı kızın. O an önüne ne gelirse yumrukladı. Dedesinin de o hastanede ölüme bırakıldığını hatırladı. Önüne ne gelirse vurmak istiyordu. İnsanlar çevresinde çember oluşturmuştu. Kız bas bas bağırıp küfür ve hakaretler yağdırıyordu. Yaptığının yanlış olduğunun o an farkında değildi. Çok dolmuştu çünkü. Ortanca dayısınında yardımıyla toparlandı. Kardeşini de yanına alıp anneannesinin evine doğru yürümeye başladı. Ama hala kafası yerinde değildi.Evin önüne geldiler ve kapıyı açtılar gördükleri manzara onları şok etmişti.