Another Lie

Hoofdstuk 40

"Je krijgt 3 seconden om hier weg te zijn, Zac." zegt Ashton overduidelijk kwaad. Ik hoop dat hij gezien heeft dat ik het echt niet wou en dat ik Zac weggeduwd heb.

"En wat als ik niet wil gaan?" vraagt Zac die onmiddelijk een paar stappen dichter bij Ashton gaat staan.

"Wil je dat echt weten?" lacht Ashton, het was niet echt een lach lach maar hij was eerder Zac aan het uitlachen.

"Wie weet."

"Jongens," zeg ik uiteindelijk toch. "Ik heb hier echt geen zin in."

Ze kijken me raar aan en ik knik. Ik had hier echt geen zin in, ik kan heel goed geloven dat Ashton kwaad is maar we weten hoe het de vorige keer is afgelopen; niet al te best. Ja, Zac is een klootzak maar je moet je niet verlagen tot zijn niveau want dat is wat hij wilt. Aandacht.

"Kom Ashton," zeg ik en trek hem met me mee.

"Wacht!" zegt hij en hij loopt terug naar het voetbalveld en komt terug met Harry aan z'n hand. Oh, dat wist ik niet.

Als ze bij me toekomen kijk Harry tussen mij en Ashton en trekt aan Ashtons hand.

"Wie is dat?" vraagt hij.

"Dat is Nynke," antwoord Ashton. "Mijn vriendin."

"Hey," fluistert Harry. "Waarom mag hij een vriendin en ik niet?"

Ashton begint te lachen en rolt met zijn ogen. Harry komt tussen ons staan en pakt onze handen vast voordat hij ons meetrekt. Ashton lacht even naar me maar wordt dan weer meegetrokken door zijn broertje.

"Kom Ashton en," hij kijkt me even aan. "Jij, wat ook je naam is."

Hij belt aan en er doet een meisje, Lauren veronderstel ik, open. "Harry," zegt ze. "Laat Ashton en dat meisje eens los."

Ik geef haar mijn dankjewel gezicht en ze knikt.

"Kom binnen," zegt ze en Harry loopt naar binnen zodat Lauren bijna omvalt. Ashton pakt mijn hand vast en we gaan naar binnen, we komen binnen in zijn woonkamer en wat me meteen opvalt is een foto van Ashton, Harry en Lauren.

"Naar wat kijk je?" vraagt Ashton. Ik wijs naar de foto en zijn ogen vergroten.

"Neenee," zegt hij ongemakkelijk "Dit zou je niet moeten zien."

"Oh Ashton," zegt een stem achter me. "Waar schaam je je voor, je bent toch heel schattig op die foto?"

Ashton zijn kaken worden rood en hij draait zich om. "Maaam, ik ben niet schattig." zegt hij. "Ik ben punk rock."

"Ga je nu weer Michaels zinnetje na-apen," lacht ze. "Jullie zijn beiden schattig maar jullie willen het gewoon nooit toegeven. Zowel jij als Michael niet."

Ze keert zich naar mij en lacht naar me. Ik schudt haar hand en ze zegt: "Ik ben Anne, met wie heb ik de eer?"

"Nynke." zeg ik en ze knikt naar me en ze trekt haar wenkbrauw op naar Ashton. Ashton grinnikt en draait met zijn ogen.

"En wie is Nynke, Ashton?" vraag Lauren die ondertussen met gekruisde armen tussen mij en Anne kwam staan. Ik werd nerveus en blijbaar Ashton ook want hij zweeg en zijn kaken waren knalrood.

"Oh," zegt Lauren. "Ik snap het al."

"In dat geval," zegt Anne. "Heb ik nog wel wat foto's liggen."

"Kom Nynke, we gaan naar de tuin want als we hier blijven zie ik binnen 2 minuten zo rood als een tomaat." Hij trekt me mee naar zijn tuin en we gaan zitten op een bankje. Er komt een hond afgelopen en Ashton gaat rechtstaan om hem te kunnen knuffelen.

"Indie!" zegt Ashton. Ik veronderstel dat de hond z'n naam Indie is. Indie komt naar me toe en springt op mijn schoot. Ashton begint te lachen en gaat terug neerzitten. Ik aai Indie en ze legt haar hoofd (kop?) neer en doet haar ogen dicht.

"Ik denk dat ze je leuk vindt," zegt Lauren.

"Lauren?" zegt Ashton. "Wat doe jij hier?"

"Ashy," zegt ze. "Ik wil wel kennismaken met je eerste echte vriendinnetje hoor."

"Tuurlijk," zegt Ashton hij draait zijn hoofd weg. Lauren duwt Ashton aan de kant en komt naast me zitten en begint ook Indie te aaien.

"Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" vraagt ze.

"School," zeg ik. "We hebben een paar klassen samen."

"Zo," zegt ze. "Jij bent niet van hier hé?"

"Nee, van Nederland."

"Nederland," zegt ze. "Zoals in, Europa Nederland?"

"Jup."

"Omg!" zegt ze. "The Fault In Our Stars is daar gefilmt." Nu wordt het interessant.

"Lees jij ook John Green?", vraag ik terwijl ik me naar haar keer.

"Duh," zegt ze en steekt haar hand uit en ik high-five hem. "Beste. Schrijver. Ooit."

"Ik ben momenteel bezig met Paper Towns, ben jij één aan het lezen?"

"Ja, Negentien Keer Katherine."

"Oh," zeg ik. "Die is ook leuk!"

Zo ging het de hele tijd voort, Ashton was ondertussen al naar binnen gegaan omdat hij gek werd van de "meisjeszaken". Als we eindelijk uitgepraat waren nam ik afscheid van iedereen en Ashton ging mee naar de deur.

"Ik hoor je nog?" zegt hij en geeft me een knuffel en een kus.

"Ja," zeg ik en geef hem nog snel een kus voordat hij de deur sluit.

*de volgende dag*

"Nynke," hoor ik een stem zeggen. "Hé, Nynke. Opstaan."

"Hmm?" mompel ik en probeer mijn ogen te openen maar ze sluiten meteen weer door het licht.

Als ik eindelijk mijn ogen open krijg zie ik mijn moeder staan. Hoe durft ze hier nog opdagen? Was ik niet duidelijk genoeg wanneer ik zei dat ik haar nooit meer wou zien?

"Wat doe jij hier?!" half-roep ik en schuif me verder wge van haar maar ze komt weer dichterbij zodat ik weer een stap naar achteren zet.

"Nynke," zegt ze. "Ik wil het uitleggen."

"Neen," antwoord ik. "Ik moet het niet horen!"

"Nynke, laat het me alsjeblieft uitleggen."

Zou ik het haar laten doen? Ashton zei dat ik misschien eens naar haar kant van het verhaal moet luisteren dus misschien kan ik het wel even proberen. Begrijp me niet verkeerd, ik zal haar niet zo snel vergeven maar ik kan het eens proberen. Toch?

Ik knik en we zetten ons neer om mijn bed. Ik ga tegen de muur zitten en kruis mijn armen zodat ze me weer aankijkt.

"Ga je me niet onderbreken?" vraagt ze en ik knik stilletjes.

Ze zet zich recht en begint:

"Ik weet niet wat ze je allemaal verteld hebben, maar dit is de waarheid. Je vader is niet is niet de persoon die jij denkt dat hij is, allesinds toch niet meer. Vroeger dronk hij veel en hij bedroog me elke week met iemand anders. Hij zei ik ook dat als ik durfde weggaan het niet goed met me zou aflopen, maar toen werd ik zwanger van jou. Ik wou het volhouden voor jou. Dus ik heb het 10 jaar volgehouden, maar toen ging het echt niet meer. Ik wou er vandoor gaan, met jou. Toen ik onze spullen aan het pakken was, was jij op school. Ik dacht dat je vader aan het werken was, maar hij had blijkbaar de namiddag vrijgekregen. Wat ik niet wist." ze neemt even adem en gaat dan weer verder.

"Toen heb ik alles toegegeven aan hem. Dat ik iemand nieuw, iemand beter, gevonden had en dat ik weg wou gaan, Met jou. Hij reageerde goed als ik zei dat IK wou weggaan maar toen ik zei dat ik met JOU wou weggaan, sloeg hij door. Hij zei dat ik alleen mocht vertrekken maar niet met jou. Ik weet dat het dom is, maar dat heb ik toen gedaan. Hij zei dat hij voor je zou zorgen, en ik geloofde hem. Sorry, sorry, sorry, Nynke."

Wel.