Artık alışkanlık edindiğim şeyi yapmak için merdivenleri iniyordum.Ağlamaya başladım, hıçkıra hıçkıra, çığlık atmak isteyerek. Kimse yoktu.
Ama sonra, birisi sarıldı bana.
Küçük bir beden, küçük eller.
Ona sımsıkı sarıldım.
"Seni özledim, buraya nasıl geldin? İyi misin? Yaralandın mı?"
"Beni buraya getiren hyunga teşekkür etmelisin. Sana notu ulaştıran hyungla aynı kişi. Hala adını söylemedi. Ona notu verdiğim gün bana numarasını vermişti. Beni hastaneden kaçırırsa bir suçlu olacağını, ama ben o evden kaçınca mutlaka beni alacağını söyledi. Onu aradım ve beni alıp buraya getirdi. Sonra senin burada birkaç kez ağladığını söyledi.
Eğer bir kere daha ağlarsan sana sarılacağını söylemiş. Ama onu daha tanımadığın için rahatsız olabileceğini düşünmüş. Bu yüzden beni buraya getirip ona sıkıca sarıl ki bir daha ağlamasın dedi."
Çok mutluydum. Ama göz yaşlarım durmuyordu.
*****************
Bugün keyfim yerindeydi ben de bölüm yayınlayayım dedim 💁🏻♀️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
[1]Thank U//Hwang Hyunjin
FanfictionHyunjin, Hwang Hyunjin Her şey için teşekkürler. 19219