When Destiny Plays

WDP: Chapter 1

This is the first chapter of 'When Destiny Plays'. =)))

So let's start na? Here you go, readers. Enjoy Reading.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

--KOREA--

Tristan's POV

"Ok. *clap clap* Break na. Good job, Tristan!" tinapik ni Manager Tan ang balikat ko pagkatapos ng rehearsal namin.

Haaay! Nakakapagod. =___= World Tour ko na naman next week. Kainis. Wala na akong pahinga eh. Tsk! Sabagay, ganito talaga ang sikat eh. Pero tss anong akala ng mga tao sa akin Robot, hindi napapagod? Aba naman... tao din ako no. -____-

Pero kahit ganito ang sitwasyon ko eh mahal ko ang pagkanta. Mahal na mahal. Passion ko na to. Marami na akong napagdaanan, marating ko lang kung ano ako ngayon. 

Ako nga pala si Xavier Tristan Diaz. Isang sikat na singer around the world. 19 years old. Nandito nga pala ako sa Korea ngayon. Dito din kasi ang una kong tour. 5 years old pa lang ako hilig ko na ang pagkanta. Kaya pinangarap ko na paglaki ko ay magiging sikat ako balang araw. At hindi naman ako binigo ng Diyos. Eto ako ngayon sobrang succesful. 

Syempre. Hindi lang pagkanta ang meron ako. May mukha din ako no. Haha (^^,) Gwapo ako. Conceited na kung conceited, may ipagmamalaki naman diba? *insert killer smile* Mabait ako on and off the cam. Maraming nagsasabi na, iilan lang daw ang mga artistang may totoong pag-uugali pagdating sa camera at pagwalang camera. At isa na ako doon. Yabang no? Pero hindi ah, totoo yun. ^_^

Hindi ko maintindihan kung bakit ang ibang artista e nag-iiba ang ugali kapag masyado ng sikat. Haaay! Mga tao talaga~ (-___-")

Ako? Ugali kong magpasaya ng mga tao lalo na mga fans ko. Hahaha. :">

"Oppa! Here! ^___^v I have something for you. Chanaaan! *u* Me and Umma bake this chocolate cake. Yah! Oppa, you look so tired. :(" bigla naman lumungkot ang itsura ng kapatid ko.

Siya si Aleyna Jung. Kapatid ko. Oh step-little-sister pala. Anak siya ng bagong asawa ni Mama.  Ang Papa ko kasi wala na. Namatay na 10 years ago. 1/2-Filipino 1/4-Englishera and 1/4-Koreana. Ako? Tagalog-English accent pero natututo na ako ngayon kahit papano ng Korean language.

Sobrang kulit ng kapatid kong 'to. Kahit na hindi siya nanggaling sa sinapupunan ni Mama ay tinuring parin namin siyang tunay na kamapilya namin, lalo na si Mama, mahal na mahal niya si Aleyna.

Binuhat ko ang 6 years old na kapatid ko. "Hi, baby. Neh. Oppa is okay. Don't worry. Arasso?" tinikman ko ang ni-bake nilang cake ni Mama. "Wow. You bake this for me? Hhm. Delicious. C'mon, here's comes the airplane. Say aaahh." sabay naming kinain ni Aleyna ang chocolate cake.