Yalnızlık Yağmuru (Kısa deneme)

Yalnızlık Yağmuru

Yanlızlık Yağmuru

  Yapraklar yavaş yavaş sararıp yere duserken, bahara aşık adam umudunu kaybetmişti bugün. Güneşi görünce cosan deniz sessizliğe bırakmıştı yerini.

    Birşey vardı sokaklarda. Bir inilti... Denizin kenarında birisi huzunlenmisti. Yoksa o bahara aşık adam mıydı? Gözlerinden akan yaş aynı yağmurlarımdi. Bir şey daha vardi. Elindeki kağıda bir şeyler yazıyordu. Hüznü onu esir almıştı belkide. Ya da gerçekleri buydu 

 Kalem ile kâğıt!

    Birdenbire yazdığı kağıda gözyaşı düştü. Yaşadığı huznune hayallerine gözyaşı düşmüştü. O anda büyük bir sinirle kalem ile kağıdı yere attı. Sanki o anda hayatı altüst olmuş gibiydi. Denize öyle bir bakıyordu ki sanki elveda ediyordu.icten içe denizine.

   Sonbahar denizede hüzün vermişti bugun. Oda içten içe ağlıyor gibiydi. Deniz güneşine hasret, bahara aşık adam her ikisine hasret!