Hades

Κεφάλαιο 2

"Μ-με δουλεύεις;" τραύλισε η κοπέλα. Η μυστικότητα και η όψη αυτού του άντρα πέρα από εκθαμβωτικά όμορφη ήταν και τρομακτικά μυστήρια. Τα λόγια του ήταν όμως που την τρόμαζαν περισσότερο.

"Όχι" αποκρίθηκε σοβαρά. Η Αριάδνη περίμενε να γελάσει, να της πει πως όντως έκανε πλάκα, όμως ο Άδης συνέχισε να την κοιτάει σοβαρά. 

"Απέδειξε το" είπε τελικά και τον είδε σε λίγες στιγμές να βγάζει ένα σπαθί μέσα από την καμπαρντίνα του. Έφερε το κοφτερό μέταλλο πάνω στο αριστερό του χέρι, δίπλα στον καρπό του και η Αριάδνη μόλις κατάλαβε τι πήγαινε να κάνει, άρπαξε με δύναμη το χέρι που κρατούσε το σπαθί. Ένιωθε έναν ηλεκτρισμό να την διαπερνάει καθώς οι σάρκες τους ακούμπησαν όμως δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία εκείνη την στιγμή.

"Είσαι τρελός;", σχεδόν φώναξε και τον είδε να χαμογελάει. "Σταμάτα τις βλακείες, δεν θέλω να μου αποδείξεις τίποτα", το μόνο που ήθελε ήταν να τρέξει μακριά. Φοβόταν. Ο αυτοαποκαλούμενος Άδης μπέρδευε τα συναισθήματα της σε σημείο που δεν ήξερε πως να τα ελέγξει. Ο ίδιος όμως, πέρασε την κοφτερή μεριά του σπαθιού πάνω από το δέρμα του και αίμα άρχισε να τρέχει ενώ η Αριάδνη έμεινε με το στόμα ανοιχτό, ακόμα περισσότερο φοβισμένη, χωρίς να αφήσει το χέρι του. Προς μεγαλύτερης της έκπληξη, είδε την πληγή να κλείνει σαν δια μαγείας και το κόκκινο υγρό να εξαφανίζεται. Τράβηξε το χέρι της από πάνω του και έκανε λίγα βήματα πίσω, έντρομη λόγω των νέων δεδομένων. "Τι θες από εμένα;" ρώτησε και ένιωθε πως ήθελε να τρέξει, να το βάλει στα πόδια και να πάει στους δικούς της, στην ασφάλεια της. Να είναι όλα αυτά ένας εφιάλτης.

"Δεν θα σου κάνω κακό, αν αυτό είναι που θες να μάθεις. Δεν έχω κακές προθέσεις".

"Ναι, φυσικά, γιατί αν σου πάρει την ζωή ο θεός του κάτω κόσμου, δεν είναι κάποια κακή πρόθεση, είναι φυσικό, νόμιμο" ανταπάντησε συγχυσμένη. 

"Δεν ήρθα να σου πάρω την ζωή Αριάδνη. Δεν ήρθα για εσένα, όμως σε είδα και μου τράβηξες το ενδιαφέρον, και μετά έγινε αυτό με το άλογο", της εξήγησε και η κοπέλα αν και ακόμα ανήσυχη, ένιωσε την καρδιά της να επανέρχεται στους κανονικούς της ρυθμούς. Ο Άδης έκρυψε το σπαθί κάτω από την καμπαρντίνα του και έπειτα, έπιασε το χέρι της, τραβώντας την απαλά για να τον ακολουθήσει. "Νομίζω ήθελες να το χαϊδέψεις" σχολίασε ενώ την οδηγούσε προς το άλογο. Η Αριάδνη πρόσεξε πως για Θεός του Κάτω Κόσμου, δεν ήταν διόλου κρύος. Ένιωθε το χέρι του ζεστό πάνω στο δικό της.