DISGUISE AS A NERD: Captain Akri Vezalus (Slow UPDATE)

Siete

Dedicated to: Zeysociable ❤ para sa bagong book cover.

Chapter 7

Hatred

--

What's wrong with this people.  Kanina ko pa napapansin na may kakaiba sa mga titig nila. Not that I'm not used with their stares but this one is different. I can sense fear.

I won't think something else if I am that Akashira Vezalus, captain of the number one secret agency in the country.

Hinilig ko ang aking ulo sa upuan at tinignan ulit ang mini garden. Mas mabuti pang tignan ko ito kesa makinig sa kambing nayun-_-
May isang bench doon at sa gilid nito ay mga paso ng rosas. There this  strange sentiment, I am feeling right now.  Ito naman ang pakiramdam na may kirot sa puso. Damn. Hira ano naman to ha? Sa tagal kung nakatingin doon ay biglang sumakit ang ulo ko. Pumikit ako ng mariin para maibsan ang sakit. Biglang pumasok sa isipan ko ang isang pangyayari.

There this two kids seating at the bench. One girl and one boy. The young girl was holding rose. While the boy was starring at her.

"Gustong gusto mo talaga ng mga roses, rara noh." the little boy said.

Tinignan naman siya nung batang babae at tumugon dito.

"Oo naman monmon, piborit ko talaga to, kulay red tasi eh." bulol bulol pang salita nito.

Ngumiti sa kanya ang batang lalaki at kinurot ang mapupulang pisngi niya.

"Ang kyut kyut mo talaga rara, wag kang mag-alala kasi paglaki natin pakakasalan kita at ang magiging mga desinyo doon ay mga rosas."

What the! Their just kids and then,  their thinking that. Ang lalandi rin.  Lumapad ang ngiti noong batang babae.

"Talaga monmon, promit niyan ha."

"Oo pangako." tinaas niya ang kanyang kanang kamay.

Lumapit sa kanya ang batang babae and kissed him in the cheeks. The little boy blush instantly.

"Oy monmon napano pisngi mo, pulash na pulash na eh. Are you sick?" nagtatakang wika nung batang babae.

"Ahh- eh rara ka-kasi --"

Naputol ang aking pag-iisip ng may kumalabit sa akin. Hindi ko lang yun pinansin. Automatiko namang nawala ang sakit ng aking ulo.

Ano yung pumasok sa isipan ko? Is it my memories? Or just my imagination, but fuck it's imposible.  Sino yung batang babae at lalaki? What is my connection to them?  Why I am suddenly felt something?  Maraming tanong sa isipan ko pero wala naman akong mahanap na sagot.

May naramdaman  akong kumalabit na naman sa akin. Sino batong istorbo nato? Kinalabit na naman ako. Dapak lang. Kaya minulat ko ang aking mata  at hinampas ang upuan. Hinarap ko yung kalabit ng kalabit sa akin ng naniningkit ang mga mata.

Siya na naman? The damn 'feelingero'. Bakit ba lagi kaming pinagtatagpo ng lalaking to?

"What is your problem? " walang buhay kong sabi. Nasalikod na naman nito ang apat na kasama niya sa dining area noon. His bodyguards? Ally?

"Move" may diin sa pagkabigkas niyang iyon. How dare him to command me. Who do you think he is. He's just an arrogant man from this school and I'm Akashira the captain of the most powerful org. in this country. And he dare to command, Me? 

"This is my chair why would I move? " what's his damn problem again???

"Your chair? that's my chair, so fvcking MOVE right now! " Ha! Pinapaalis niya ako kasi sa kanya to? Eh ako ang nauna dito kaya sa akin to. This is mine. MINE!