Kalbine Sürgün

Ayrılık

Vedalar gözüyle sevenler içindir. Çünkü gönülden sevenler ayrılmaz.                                                                   -Mevlana

Okumaya başlamadan önce okuduğunuz saat/tarihi yazabilir misiniz?

-İyi okumalar.

Ali, Eylül'ü evine çağırmıştı. Nişanlısıydı sonuçta. Eylül zile basınca ali kapıyı açmıştı.

Ali 'Hoşgeldin Eylül.'

Eylül 'Hoşbuldum Canım.'

Eylül 'Acil gel dedin, geldim. Bir sorun mu var?'

Ali 'Bi şey konuşmak için çağırdım seni.'

Eylül 'Bir sorun mu var Ali?'

Ali  ' şey...'

Eylül  'Ne?'

Ali  'Biz seninle olamayız Eylül. Ben biz oluruz sandım ama olmaz. Biz olamayız Eylül.'

Eylül  'B-Bu nereden çıktı Ali?'

Ali 'Hayatımda başka biri var Eylül.'

Eylül  'Bunu neden şimdi söyledin bana? Daha önce neden demedin Ali? Sen benimle dalga mı geçiyorsun ya?!'

Ali  ' Bak.. Ben..'

Eylül  'Tamam Ali. İstediğin gibi olsun. Bitti. Al.'

Yüzüğü çıkartıp Ali'ye uzatan Eylül, çantasını alarak evden çıktı.
Akan gözyaşlarını umursamadan hızla evine doğru gitti. Ali ile birlikte tutmuşlardı. Okul kapanınca eksikleri kapatıp kalan eşyaları getireceklerdi. Ama artık yoktu...
Eylül  eve girdi ve tüm eşyalarını topladı.
Ağlıyordu bir yandan da. İkisinin çekilmiş fotoğrafı duruyordu komidinde. Eylül, fotoğrafı çerçeveden aldı ve kendini  olduğu kısmı keserek yaktı. Fotografta sadece Ali vardı. Elinde kalan parçayı da yere atarak bavulunu ve tüm eşyalarını aldı. Ev sahibi gelmişti.

Eylül 'Mehmet Amca, sana ayıp olacak ama kusura bakma. Biz evi almıyoruz.'

Mehmet Amca 'Neden kızım? Parayı verdi Ali evladım.'

Eylül 'Biz onunla ayrıldık Mehmet amca. Her şey için saol sen. Ev onun. Yeni sevgilisi ile gelecektir.'

Mehmet Amca 'Seni mi aldatmış?! Vay hain! Kızım, ben ona parasını geri veririm.  Sen üzme boşver hayırlısı olsun.'

Eylül 'Olsun mehmet amca olsun. Hadi iyi bak kendine.'

Eylül bavulunu çekerek kızlarla oturduğu eve geldi.

Cemre kapıyı açınca "Eylül!" Dedi.

Eylül  'Cemre içeri geçecek miyim?'

Kader 'Eylül kardeşim ne oldu sana?'