To tylko sen.../Jeff the kiler & Rosalie (Zawieszone)

Czy to prawda?...

Obudziłam się cała spocona, ten koszmar był tak realistyczny. Ale czy aby napewno to był koszmar!? Spojrzałam na zegar była równo 9:00 moja mama powinna już wstać ale jeśli sen był prawdą pewnie zgonuje. Szybko zerwałam się z łóżka i pobiegłam na dół na szczęście mama jest cała i nie widać żadnych oznak aby miała kaca uff.. .Moja kochana mamusia właśnie gotuje naleśniki chwila! NALEŚNIKI! Jak ja je ubustwiam.
-Dzień dobry Rosie
Odezwała sie kobieta z jak zawsze najpiękniejszym i najweselszym uśmiechem na świecie.
-Cześć mamuś, a co to za okazja że takie pyszności pichcisz?
-jak to jaka?
-nooo bo zawsze to ja cie prosze żebyś mi coś słodkiego ugotowała
-kochanie przecież dziś twoje urodziny!
O kurwa! Zapomiałam o swoich własnych urodzinach?! Czy tylko mi się takie coś przydaża!?
-zapomiałam..
-Ale pamiętałaś że zaprosiłaś dzisiaj Lili?
-...
-dobrze nic sie nie stało, tylko musisz szybko posprzątać bo lili zostaje na noc. A tak poza tym mam prezent dla mojej kochanej siedemnastoletniej cureczki
-ach tak? A cusz to takiego?
-A to.
Poszła na chwilę do siebie i przyniosła ze sobą małe ładnie zapakowane pudełko
-Ojej jakie śliczne pudełeczko
-poczekaj z tym zachwytem aż je otworzysz (zaśmiała się cicho)
-racja!
otworzyłam pudełeczko a w nim znajdował się śliczny naszynik w krztałcie serca i z wygrawerowaną datą mojego urodzenia.
-boże dziekuje! Jest śliczny!
-załuż go chcę zobaczyć jak moja mała kobietka w nim wygląda.
mama pomogła mi go założyć odwruciłam się a jej mometalnie poleciały łzy.
-momo już nie płacz
-Już dobrze. A teraz idz sie ubierz a nie cały dzień będziesz w piżamie
-mi to tam odpowiada
Zaśmiałam się.
-no już ide..

Gdy szłam po schodach przeraźiłam się w oknie zauważyłam..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
300 słów! Nasz nowy rekord!Co mogła zauważyć Rose? Jak myślicie?
Swoją drogą przepraszam was że nie publikowałam rozdziałów ale teraz postaram się publikować je reguralnie.💕