Yukhei derin bir nefes alıp kapıyı açtı ve içeri adımladı.
Yatakta savunmasız yatan bedeni gördüğünde gözlerinin dolmasına engel olamadı.
Yatağının yanındaki sandelyeye oturdu ve elini tuttu. Göz yaşlarını daha fazla tutamadı.
Güzel yüzüne baktı ve burnunu çekip konuşmaya başladı. "Sevgilim, uyan artık. On ay oldu. Herkes seni özledi. Lütfen... Dön artık..." Eliyle yüzünü kuruladı.
Sevgilisinin yüzüne eğildi ve anlına küçük bir öpücük bıraktı. Ardından hâlâ yumuşak olan saçlarını okşadı.
Onu çok özlemişti...
Gülüşünü, kokusunu çok özlemişti. Şimdi ise ifadesiz, solgun bir yüz ifadesiyle yatıyor, ilaç gibi kokuyordu.
Elindeki çiçeği, diğer solmuş çiçeklerin yanına bıraktı.
Son kez sevgilisinin güzel yüzüne baktı ve kapıyı açıp gözden kayboldu.
