Moonchild [Seulmin]

10.Bölüm

Yazar~

"Tüm bu olanlar senin suçun değil." Jungkook Seulgi'ye liseden sonra üç metre(!) uzadığını hissettirecek bir bakışla baktı. Jungkook her ne kadar arkadaşı da olsa bu gibi durumlarda sırtını sıvazlayacağı biri değildi.

Genç çocuk Seulgi'den cevap alamayacağını hissettiğinde konuyu değiştirmak amaçlı; "Yemek yemek ister misin? Sokağın sonunda güzel bir restoran var." dedi.

Seulginin karşısındaki çocuğu duymadığı oldukça aşikardı ki kafasını kaldırıp yüzüne bile bakmaya tenezzül etmedi. Kahküllerinin  altında kalan alnını eline yaslayarak dirseğini masaya yerleştirdi. Midesinde çok yakından tanıdığı bir duygu, dışa vurulmamış öfkenin buruntusu vardı.

Tanrım, çocukluğundan nasıl sağ çıkmıştı?

"Böyle bir şey yapmamalıydım."

"Özür dilerim." dedi Jungkook.

"Ne özrü?"

"Ne olursa olsun seni durdurmam gerekirdi."

"Neden böyle söylüyorsun Jungkook? Benden ne saklıyorsun?"

Uzun süreli rahatsız edici bir sessizlik oluştu. Birbirlerini pek iyi tanımayan ve pürüzlü başlayan arkadaşlık ilişkilerini düzeltmeye çalışan iki insan gibi, ne söylemeleri gerektiğinden emin olamadan, öylece birbirlerine baktılar.

Sonra Seulgi, genellikle ciddi olan yüz ifadesini çok daha genç birinin suratına benzeterek gülümsedi. "Sana bir soru sordum."

"Sana aynı liseye gittiğimizi söylemiştim Seulgi, hatırlıyor musun?" Seulgi alnını anında yasladığı elinden çekerek Jungkook'a baktı.

Genç kızın ağzı bir anlığına dehşetten kurumuş olacak ki masanın üzerinde duran sudan bir yudum almak için elini bardağa doğru yöneltti. O kadar güçsüz hissediyordu ki bardağı eline alamadan oturduğu sandalyeye tekrardan düştü. Onun dışında herkesin her şeyi bildiğini hissettikçe ayağının altından başlayan yanma hissi tüm vücudunu ele geçiriyordu.

Seulgi yeniden durakladı, devam etmek, Jungkook'a acı vermek zorunda olduğu için midesi bulanıyordu.

"Jimin'i tanıyorsun!" genç kız mutlu olmaktan oldukça uzak bir kahkaha atarak ellerini saçlarına çıkardı. Bir yandan da oldukça büyük bir krizin vücudunu ele geçirmesinden korkuyordu.

Kendini yasladığı masadan hızlıca kalkarak etrafında  dönmeye başladı. Tam o anda ne olduysa aklına bir şey gelmiş gibi arkasındaki çocuğa hızlıca döndü.

"Geçen gün e-elinle işaret yaptığın kişi oydu değil mi?!" Jungkook afallarken Seulgi burnundan soluyordu. Kelimeler ağzından çıkarken, söylediklerinin ne denli acı vereceğini ölçmeye çalışıyordu.

"Kime, ne yapmışım?" Bu durumda aptala yatmak Seulgi karşısında yapabileceği son şey olması gerektiğini çok iyi biliyorken yalan söyledi.