Als ik de volgende ochtend wakker wordt besef ik me weer wat er gisteren gebeurd was en ik krijg weer tranen in mijn ogen. Ik kijk naar mijn broers die nog liggen te slapen. Koen ligt vredig in de armen van Daniël te slapen. Ik zucht, nu zijn ze nog zo vredig aan het slapen maar als ze wakker worden en denken aan gisteravond is dat allemaal voorbij.
Ik loop naar de badkamer en kijk ik de spiegel. Ik zie er echt niet uit ik heb dikke rode ogen met wallen en ook mijn neus is nog steeds rood. Ik denk constant aan mijn moeder: Ze gaat toch niet dood...? Wat als ze...? Ik probeer de gedachtes los te laten maar dat is heel moeilijk. Mijn broer komt nu ook de badkamer inlopen. We kijken elkaar aan en vallen elkaar in de armen. Hij zegt tegen mij: "niet huilen juul, we kunnen dit en het gaat allemaal goed komen. We lopen samen naar beneden en mijn vader komt meteen naar ons toe. Hij fluisterd: "willen jullie een beetje stil doen? Mama slaapt nog ze moet goed uitgerust zijn voordat we haar naar het ziekenhuis brengen." Daniël en ik knikken. Pap omhelst ons en we blijven zo even staan. Daarna lopen Daniël en ik naar de keuken om ons ontbijt te maken, terwijl pap mams spullen bij elkaar pakt. We lopen samen naar papa toe en vragen of wij er ook iets leuks in mogen doen en pap knikt blij: "dat is een goed idee!" Ik zeg: "shhhhht.. Zachtjes" ik grinnik.
JE LEEST
Left behind
General FictionJulie is een meisje van 15 en alles gaat haar voor de wind, totdat haar moeder de diagnose kanker krijgt en overlijd. Haar vader kan niet leven met het feit dat Nadine, Julie's moeder, er niet meer is en mishandeld Julie en haar broer Daniël en broe...
