Ghost In Love

Act 11: Nightmare

Emily POV

We went home. Uwian na nila. Sumusunod lang ako kay James. Baka may mangyari sa kanya eh. Habang naglalakad, nag-uusap kami.

"Emily, I'm sorry. Nalaman nila yung secret natin.", James suddenly said.

"That's alright. You did that for their sake. You're so kind.", I replied.

"Thanks. Saan tayo sasakay?", sakto namang may dumaang taxi. Sumakay na kami dun. Di nagsasalita si James. Di kami pwede mag-usap dahil mapapagkamalan si James.

Later on, nakauwi na rin kami. Halatang pagod si James. Dumiretso siya agad sa kuwarto niya. Sinundan ko lang siya.

"James, are you alright?", I asked.

"Yeah! I'm just too tired.", he replied. Humiga siya sa kama niya. Nakatulog siya agad.

James POV

Nakatulog pala ako. Nagising na lang ako, nasa kuwarto ko si Cameron. I saw him looking bad at me. Then he got his knife from his pocket. Napatayo ako sa gulat.

"What do you mean?", I asked Cameron.

"You have to die.", he replied. Tumakbo ako. Pero pagbukas ko pa lang ng pinto, nakita ko na ang mga kaibigan ni Cameron. I was cornered. I don't know what to do. Nasa'n si Kuya? Nasa'n si Emily? Paglingon ko ulit, sasaksakin na sana ako ni Cameron nang nagising ako. Panaginip lang pala. Nakayakap sa'kin si Emily.

"James, what happened to you? You made me worry.", she said.

"I'm sorry. Wait. Nahahawakan mo na ko. You've got the power.", I replied. Napansin kong nahahawakan na niya ko. Pagpapakita na lang ang hindi niya kaya.

"Oo nga nuh! Ngayon ko lang din napansin."

"Binangungot ako. I thought I was going to die in my nightmare."

"Don't worry, James, I'm here."

"Thanks!", I said. Buti na lang nandyan si Emily para sa akin. Bigla kong naalala yung text sa'kin dati. Si Emily pala yun.

( to be continued )

A/N:

Pasensiya na maikli lang ah. Na-busy kasi ako. Daming assignment and prpjects. Thanks for your understanding regarding this matter.