KAYIP KİŞİLİKLER

Kayboluyorum

"Aman Tanrım! Rüzgar!"

Bağırışlarımı duymuyordu. Koşmaya başladım, o kadar hızlıydım ki düşeceğim diye korktum bir an.

Eski arkadaşım olan rüzgâr oradaydı. Ne kadar bağırsamda duymuyordu! "Lanet olsun rüzgâr..."
derin bir nefes aldım

Rüzgarla aramızda çok az bir mesafe kalmıştı ama birden beklemediğim bir şeyle karşılaştım. Rüzgar koşmaya başladı!

-
Saat gece 1 idi. Kaybolmuştum. Yapabilecek hiçbir şey yoktu rüzgar gitmiş ben tek başıma bir bankta oturuyordum.

"Aptal rüzgar senin sayende kayboldum! Ne yapacağım şimdi ben?"
İlaç saatim geçmişti, sinirli ve hızlı derin bir nefes aldım.
Tam ayağa kalkacakken telefonum çaldı.

Annem arıyor...

"Alo, efendim? Nerdeyim bilmiyorum. Hayır hayır polisi arama. Geleceğim"

Anneme yalan söylemiştim gelemeyecek durumdaydım. Yolda yürüyen sarhoş bir grup insan ile kendime geldim.

"Selam. Bu saatte burda ne işin var? Seni evine bırakalım mı?"

"Hayır..aslında evet olabilir!"

Gözlerimi kırpıştırdım görüntü gidip geliyordu.
Gözlerimi açtığımda kimseler yoktu ortalıkta. Aklıma ilaçlarımı içmediğim geldi. Ah salak kafam! Hem kaybolmuş hem de delirmiştim..

-

Annem çok olmadan yanıma gelmişti bir polis arabası ile.

"Kızım burada ne işin var! Evden çok uzaktasın, çabuk bin şu arabaya"

Sabah uyandığımda elissa yanımda yoktu. Sakince uyanıp etrafımı aradım. Tanrım en yakın arkadaşımı kaybetmiştim! Aklıma dün de olmadığı geldi. Sinirle bağırdım; "elissa yeter artık geri gel seni çok özledim!"

Elissa uzay'ın en sevdiği arkadaşıydı. Onu sadece uzay görebiliyordu.

doktor randevusu vardı.
"Anne gitmek istemiyorum lütfen!"
-
"Merhaba uzay, nasılsın görmeyeli?"

"İyiyim teşekkürler" sinirle hızlı bir nefes aldım.

"Sinirli gibisin ne oldu?"

"Elissa'yı kaybettim"
"Aman tanrım! Harika! Gelişme kaydediyorsun böyle giderse iyileşeceksin"

HAYIR! Ben iyileşmek istemiyorum nolur yardım edin bana! Demek istesemde diyemedim..