-Sence bunun olması mümkün mü ?
‘’Görmüyor musun ? Sen ve ben farklıyız .’’
-Daha önce ruhun farklı , bedenin farklı düşünceleri olduğunu söyleselerdi , inanmazdım . Ama şuan görüyorum ki oldukça farklıyız . Bunu şu şekilde adlandırabilirim..
Sen adamsın ben kadın . Aynı evde yaşayan farklı dilde konuşan insanlar gibiyiz . Bu beni rahatsız ediyor .
‘’Bununla yaşamak zorundasın’’
-Zorundayız…
‘’Uzun süredir bu bedenin içerisindeyim . Kendi bedenimi , dışardan nasıl göründüğümü tamamen unuttum . Tek bildiğim adımın Sehun olduğu gerçi ondan bile emin değilim . Bundan fazlası yok , hapis olduğum bu bedende bir çok şey öğrendim . Öncelikle kendi isteğinle bir şey yapmak , Ellerinin ve ayaklarının olması , galiba yaşıyorken yani bir bedenim varken bunun kıymetini bilmiyordum . Şimdi sadece konuşabilen bir ruhum. Bir hava buharından fazlası değil . Hayatın bana verdiği bu cezayı kabullenmek zorundaydım tam olarak nasıl bu bedene girdiğimi hatırlamıyorum . Sadece çok odaklandığımda kesik kesik ayrıntılar görüyorum . Bunlar bana hiç yardımcı olmuyor , yüzüm dışındaki her şeyi görüyorum , bu hayatta tamamen kaybolmuş gibi hissediyorum. Yaklaşık 1 buçuk senedir bu bedendeyim . İlk başlarda onunla iletişim kuramıyordum . Ne kadar bağırsamda beni duyan olmuyordu . Zaman ilerledikçe ona sesimi duyurmayı başarmıştım . Tabii ki bir Ruh ile konuşmak büyük bişeydi , önce delirdiğini sandı , daha sonra bu duruma alıştı , benim alıştığım gibi . Ondan biraz bahsedicek olursam . O bir kız , ve hayat ona tamamen arkasını dönmüş . Şuan güzelinden bir aşk acısı çekiyor , İnternetten tanıştığı birine aşık olmuş ve buluşacakları gün çocuk ölmüş . Kızdan kurtulmak için yalan söylemiş de olabilirler yani bu doğal bu kız gerçekten çekilmez bir kız . Hiçbir işi yolunda gitmeyen bir kızın bedeninde olmak daha da kötü . Her gün ağlaması , vücuduna zarar vermesi evdeki eşyaları kırıp parçalaması gerçekten bunları görmek benim içinde çok zor . Artık bir zamandan sonra onun hissettiklerini hissetmeye başladım . Buna katlanamıyordum , ve bir psikoloğa görünmesini istedim . Ne kadar istemesede bunu kabul etti . Hiç iyi bir gün geçirmemiştik . Yine de bende daha iyi durumda . Kendine ait olan bir bedeni var . Benim ise hiç bir şeyim..
Ben sadece..sadece korkuyorum . Bu bedene tıkılıp kalmaktan çok korkuyorum .’’
‘’-Kalk artık bütün gün kıçını devirip yatıyorsun , ayrıca çok kilo aldın farkında mısın ‘’
-Lütfen susar mısın ? dizinin en heyecanlı yerindeyim ve seninle konuşamayacağım.
‘’-Canım sıkılıyor biraz dışarı çıkamaz mıyız ?
-Hayır , Evde olmak istiyorum
‘’-Lütfen..?’’
-Sana hayır dedim..
‘’Bu kız gerçekten beni deliyor , ne olur sanki biraz dışarı çıksa.. Bu bedende olmaktan nefret ediyorum!’’
-Hey bunu duydum..
‘’-Hasiktir , bunu sesli mi söyledim’’
‘’Her geçen gün bu kızdan daha da nefret ediyorum . Her gün evde ve hiç arkadaşı yok ‘’
‘’Yemek yemelisin karnım aç’’
‘’Telefonun çalıyor ‘’
‘’Banyo ya girdiğinde gözlerimi kapatmak zorunda mıyım ‘’
‘’Gerçekten bir erkekten farkın yok’’
‘’Kapı çalıyor , Kapıı çalıyor diyorum sana’’
‘’Çok pis şeyler yiyorsun’’
‘’Üşüyorum’’
‘’Obursun’’
‘’Çok çok obursun’’
‘’-Biraz daha hızlı yürüyemez misin ‘’
-Bıktım senden çok şikayet ediyorsun.
‘’-Şikayet edilecek şeyler yapıyorsun’’
-Bana akıl mı veriyorsun ? Artık bir işim var , çalışıyorken beni rahatsız edicek şeyler yapma.
‘’-Kalk sabah oldu işe geç kalıcaksın’’
Hyorin kalkıp hazırlandı . Kahvaltısını yaptı ve evden çıktı . Yol boyunca Sehun’la hiç konuşmadı . İş yerine gitti masasına oturdu ve sadece işine odaklandı bu işten de kovulmak istemiyordu . 1 ayda tam 4 kere işten atılmıştı . Bu iş tam ona göreydi . Artık bu işten de kovulursa bir daha iş aramicaktı . Evde olduğu her gün aşık olduğu adam aklına geliyordu . Bir şeyler ile uğraşabilirse unutabilirdi ancak . Tek yeteneği resim çizmekti . Çok çalışırsa ünlü bir ressam olabilirdi ama o günden sonra , resim çizmek umrumda değildi . sadece bu acıdan arınmak istiyordu .
Yüksek mertebede olan birisi Hyorin’in yanına gelerek ;
-Kendini kıdemli(sunbae) olanlara tanıtsan iyi olur .
-Ahh özür dilerim tamamen unutmuşum .
-Gel benimle.
dedi ve Hyorin’in kolundan tutarak herkesin görebileceği bi yere sabitledi .
-Bu yeni çalışanımız Min Hyorin , umarım onunla iyi anlaşırsınız .
Hyorin herkesi selamladıktan sonra masasına geçti .
Yüksek mertebede olan kişi odasına çekilecekten durdu ve Hyorin’in yanına tekrar gelerek ;
-Bu arada ben Chan yeol , tanıştığımıza memnun oldum .
dedi ve elini Hyorin e uzatı . Hyorin ayağı kalkarak ona uzatılan eli sıktı ve eğildi .
Hyorin gün boyu hiç doğru düzgün oturamamıştı . Sürekli getir-götür işleri yapıyordu . Bu da onu olcukça yormuştu . Kendini eve zor attı . Eve girdiği gibi odasına geçti ve yatına uzandı .
-Bugün hiç konuşmuyorsun bakıyorum
‘’-Bu şekilde olmasını istedin’’
-Bedenimi terk et desem gidicek misin ?
‘’-Bunu yapamayacağımı biliyorsun.’’
-Nasıl bir şeye benzediğini görmek isterdim doğrusu
‘’-Bunu bende isterdim‘’
-Hiç bir şey hatırlamıyor musun gerçekten ?
‘’- Bir de sana yalan mı söyleyeceğim’’
Sehun ona soğuk cevaplar vermeye devam ediyordu . Ne zamandır bu bedendeydi bir kez olsun onun ne istediğini sormamıştı . Sehun çok yalnız hissediyordu . Ne zaman , kendisine ne olduğunu hatırlamaya çalışsa kalbi ağrıyor acı çekiyordu . Daha doğrusu o öyle zannediyordu . Bir kalbi olmadığından haberi bile yoktu..
ARKADAŞLAR BİLİYORUM PEK GÜZEL GİTMİYOR , ZATEN KARAKTER BULMAKTA ÇOK ZORLANDIM , UMARIM BEĞENİRSİNİZ , BU HİKAYEDEN BEKLENTİLERİM VARDI , SANIRIM İSTEDİĞİM GİBİ OLMAYACAK ://
