Eylül'den
Arabadaydık gidiyorduk kimse konuşmuyordu Meral ile Büşra uyumuştu biz 3müz arkadaydık Ali arabayı sürüyordu Songül de öndeydi Kaderi Gökhan ve Fadik karakola götürüyordu biz de karakola gidiyorduk kızların ifadeleri için...
1 Saat Sonra
Karakoldaydık hala Meralin ifadesi alınmıştı Büşranınkini ise hala alıyorlardı Lalin ile Cemre evdeydi Songül Meral ve ben odadaydık Meralin ifadesini kayıtlara geçiriyordum aniden odaya Mert girdi koşarak Merale sarıldı
Mert:Çok korktum!İyi misin?
Meral:İyiyim sen beni boşver bişey söylüyordun onu söyle Canısı hadiii!
Mert diz çöküp konuşmaya başladı
Mert:Meral ben seni çok seviyorum benimle çıkar mısın?
Meral:Pek olmadı gibi canısı amann neyseee boşver bende seni seviyorum Mert ve evet seninle çıkarım
Mert:Ohh beee!
Bir anda odaya Ali girdi sinirlenmiş gibiydi
Eylül:Ali!Noldu?!
Ali:Kaderi hastaneye götürüyorlar!
Songül:Niye yaralanmış mı?
Meral:Canısı söylesene
Eylül:Kızlar durun da söylesin
Mert:Evet hadi söyle abi
Ali:Akli dengesinin yerinde olup olmadığından şüpheleniyorlar yaptıklarını unutup konuşuyor falan
Meral:Nasıl yani?Kader deli mi?
Eylül:Annesi gibi
Songül:Delilik genetik mi lan?
En sonunda gün bitmiş biz eve dönüyorduk Büşra'yı Feride Hanımlara bırakıp eve gelmiştik apartmandaydık Meral şarkı mırıldanıyordu bu kıza hayranım bütün herşeyi unutmuş gibiydi sanki normal bir gün geçirmiş gibiydi kapıyı çaldım Cemre açtı
Cemre:Ohh sonunda geldiniz geçin de anlatın olanı biteni
İçeri geçtik Lalin de aynı şekilde heyecanlıydı
Lalin:Hadi kızlar hadii anlatın!
Anlatmıştık olanı biteni bugün hepimiz çok yorulduğumuz için odalara geçmiştik yatakta tavan ile bakışıyordum zaten nerdeyse bütün geceyi dışarda karakolda geçirdiğimiz için eve sabaha karşı gelmiştik...
1 AY SONRA
1 ay geçmişti mutluyduk kahvaltı ediyorduk bu bir ayda çok şey olmamıştı bazılarımızın sevgilisi olmuştu o kadar
ben hala saptım
Songül'ün çalan telefonuna bakmıştık hepimiz
Songül:Kızlar Güney arıyor!
Meral:Ya of senin sevgilin maşallah her sabah arıyor benim öküz Mert bir kere bile aramadı!
Eylül:Kıskanç
Lalin:Evet ya
Cemre:Hadi Songül aç sende telefonu
Songül:Efendim Sevgili
Bunun için mi aradın?!
Of be tamam sana da Günaydın
Sevgili bugün olmaz
Hayır kızlarla geçireceğiz bu günü
Delirtme beni
Yarın görüşürüz zaten
Ya ne inatçısın
Off Sevgili Off!
Kapatıyorum Güney!
Songül telefonu kapatınca hep beraber bir kahkaha patlattık Songül ile Güney nasıl sevgili oldu biliyor musunuz?komikti aslında!
Flashback
Akşamdı Evde oturuyorduk ben dosyalara bakıyordum Meral Laline oje sürüyordu
Songül öğrencilerin sınavlarını okuyordu Cemre de telefonla uğraşıyordu bir anda kapı hızlı bir şekilde çalındı
Cemre:Oha oha bu nasıl kapı çalmak!
Meral:Ben korkmaya başladım!
Songül:Tırsmayın hemen ben bakarım
Eylül:Dur dur ben de geliyim beraber bakalım
Gidip kapıyı açtığımızda Güney olduğunu gördük
Songül:Lan deli misin manyak mısın kardeşim ne çalıyon havyan gibi kapıyı!
Güney:Deliyim Songül delirttin beni aşkın delirtti beni!
Eylül:Oha!
Kızlar da kapıya gelmişti
Cemre:Oooo Güney aşık olmuş!
Songül:Anlamadım
Güney:Ya diyorum ben seni çok seviyorum çok aşığım sana oh sonunda ya!
Songül:Ben de seni seviyorum lan!
Güney:Hemen hayır dem-
Ne dedin sen?
Songül:Seni seviyorum dedim
Güney:Allah Songül beni seviyor lan!Beni seviyor!
Hepimiz gülmüştük Güney'in o mutluluğuna
Flashback Son
Hepimiz işten izin almıştık bugünü birlikte geçirecektik daha doğrusu ben izin almıştım çünkü cumartesi günü çalışan bir tek bendim evden çıktık ormanlık bir alana geldik bütün masalardan uzak bir masaya geçmiştik gölün kenarındaydı çantamdan fotoğraf makinemi çıkardım
Eylül:Hadi fotoğraf zamanıı!
Meral:Ay evet kalkın hadiii!
Lalin:Kim çekecek?
Eylül:Ben tabiki
Bir sürü fotoğraf çekmiştim çekmiştik...
Eğleniyorduk çocuk gibi ip atladık sonra voleybol oynamaya başladık tabii topu göle düşürene kadar
Eylül:Hii top gitti!
Songül:Dedim size topu göle düşürürüz dedim bravo bize!
Meral:Topu geri alamayacağımıza göre başka birşey yapalım Canısılar
Cemre:İyi de ne yapıcağız?
Lalin:Merali güzel sesinden bir şarkıya ne dersiniz?
Eylül:Acayip mantıklı hadi Meral!
Meral:Peki Canısılar ama önce oturalım tamam mı?
Songül:Oturduk başla bakalım
Meral:Hangi şarkıyı söylesem ki?
Eylül:Bence Mutluluğa Doğru'yu söyle
Cemre:Aynen!
Meral:Peki tamam
Acı günler geride kaldı güzellikler elimizde
Gözyaşları mazide kaldı mutlu günler önümüzde
Neden arkadaş neden ağlıyorsun
Unutma ki sen de bir can taşıyorsun
Haydi gel sen de bizimle ilerle
Aşalım engelleri bu ateşle
Neden gözlerin neden hep yaşlı
Vazgeç arkadaş bırak bunları
Hayatta herşey bizler için
İlerlemek varken bu yaşlar niçin
Neden arkadaş neden umutsuzsun
Neden böylesine bitkin ve mutsuzsun
Silkin üzüntülerden bak beni dinle
Senin de bir emeğin geçsin bize
Yazardan
Kızlar bütün günü birlikte geçirmişlerdi uzun zaman sonra ilk defa bu kadar eğlenmişlerdi kızlar eve girerken erkeklerin kapısı açıldı içerden bir kadın çıktı arkasında Güney Ali Mert Gökhan ve Burak vardı
Kadın:Görüşürüz çocuklar
Güney:AA anne gel bak seni sevgilim ile tanıştırıyım eee tabii birde arkadaşları ile
Selin:Yaa kim hangisi?
Songül çekinerek öne çıkmıştı
Songül:B-benim
Selin:Adın ne senin canım?
Songül:Songül
Selin:Güzel isim Selin bende
Güney:Anne bunlarda arkadaşları Meral Cemre Lalin ve Eylül
Selin:Eylül mü?
Eylül:Evet ismim Eylül
Selin:Bakıyım sana bi gözlerin de yeşil
Güney:Anne o değil!
Selin:Ama çok benziyor
Eylül:Bir dakika kime benziyorum?
Güney:Kaybolan kardeşimden bahsediyor adı Eylüldü
Selin:Biliyorum o değil ama benziyor Güney bak bebeklik fotoğrafına Eylül'ün kaybolduğu gün çekilmişti 1 yaşındaydı
Diyerek Güney'e uzattı Güney'in yanında ki Songül fotoğrafı görünce şok oldu
Songül:E-Eylül bu bu senin kü-küçüklüğün
Herkes:NE?
Eylül:Ver bakıyım şunu
Eylül fotoğrafı görünce donup kaldı kendi küçüklüğüydü bu Cemreye dönüp
Eylül:Odamda ki fotoğrafımı getir Cemre çekmecede
Cemre:Ta-tamam
Cemre fotoğrafı getirince Eylül tekrar baktı öylece donup kalmıştı...
BÖLÜM SONU
