Loving that Pretty Man

Kabanata 5

Kabanata 5

My lips are quivering and my hands are bit shaking. Kinakabahan ako sa idudulot ng parusa niya sa'kin. Nararamdaman kong iba ang parusang naiisip niya at alam kong galit na galit siya. Pero bakit nalang ganon ang galit niya?

“Sit.” Iminuwestra niya ang upuan sa harapan at matiim akong tinitigan. His jaw is clenched and his eyes are staring daggers at me. Pakiramdam ko'y lulutuin ako ng wala sa oras.

I refrain to show emotion and sit on the chair. “W-What?” I asked.

“Do you know that I hate liars, hmm?” Napakagat naman ako ng labi at ibinaba na lamang ang tingin. Bumibilis ang tibok ng puso ko at nagiging 'di ako komportable sa tinging iginagawad niya.

“I-I don't know, M-Master.” naiusal ko na lamang. Napahawak ako sa tuhod ko dahil nanlalambot ito na kahit na kaupo ako ay para pa 'rin akong matutumba.

“You sure?” His hand caressed my chin and held it up. Palihim kong kinurot ang braso ko at pinigilang maglabas ng emosyon.

“Y-Yes, Master.” I quickly replied. Matapang kong sinalubong ang mata niyang nakakalunod. Mas lalong kumalabog ang dibdib ko sa hawak niya dahil nagdadala ito ng hindi malamang elektrisidad sa'kin.

Agad niya naman itong tinanggal na parang napapaso at maarteng tumingin sa'kin. “From now on you'll better not lie to me because I have ways to detect if it is lie or not. I'll spare you this time but if this happened again I won't let that pass understood?”

Maarte pa nitong ikinukumpas ang kamay niya at nakataas ang kanang kilay sa'kin. I just nodded. “Okay, stay here. I wan't you to clean this office while I go outside and talk to mom.”

Mahina lamang akong tumango at pilit isinisiksik sa utak ang napag-usapan. Ano bang nangyayari sa'kin? Hindi naman dati akong ganito ah? Nang makalabas siya ay agad kong pinakiramdaman ang dibdib ko, kumakabog pa 'rin ito at sa t'wing maiisip ko siya'y dumodoble ang bilis ng tibok nito.

Ano bang nangyayari sakin?!

I bit my lower lip and ruffled my hair. This feeling is strange, 'di ko maintindihan ang hatid niya sa sistema 'ko! Alam kong hindi ito normal ngunit hindi ko mawari kung ano ito! Damn-it.

Inis ko na lamang pinulot ang iilang papel na nakakalat sa ilalim ng lamesa niya. Pupulutin ko na sana ang isa ng maagaw ng aking pansin ang logo sa itaas ng 1x1 picture ng bawat aplikante non. Bahagyang umawang ang bibig ko ng makita ang logo na aking kinasusuklaman.

Archives.

Bakit may papeles siyang ganito? H-Hindi kaya? Pero imposible dahil nakita 'kong totoo ang takot sa mata noong may humabol samin, umiyak pa nga s'ya non eh. He wouldn't gone so far kung hindi s'ya totoong takot.

Questions filled my mind, h-hindi kaya?

'O-Ofcourse no! That gay woudn't do that, would he?'

Napapitlag ako at agad na nilakumos ang papel ng marinig ko ang pagbukas ng pinto. Agad akong tumayo at itinapon ito sa plastic na basurahan sa gilid ng lamesa niya.

Nakakunot ang noo niya at tila ba iritado sa kausap nito sa telepono. May tumutulak sa'kin na pumasok sa banyo kaya't sinunod ko ito. Nang makapasok ay agad kong narinig ang sigaw nito.

“Are you nuts?! Yesterday, Salcedo's men are tailing me and fucking dare to kill me! Oh yes! I wan't you to give them what they deserve! Oh hell! Tell them that 'see you on hell mothafuckas' and yes as it is shot them on their nape! Oh yeah, yeah.”

Bahagyang napaawang ang bibig ko sa'king narinig. W-What the heck?! Agad akong lumabas ng CR at nang pagkabukas ko ng pinto ay nakita ko ang pagkagulat sa mukha niya at nang makabawi'y bumalik sa dating anyo nito.

“What are you doing there? Haven't I told you to clean?”

I lowered my gaze and answered him boredly.“Malinis ang kwartong 'to hindi ko na kailangan pang pakintabin.”

He just raised his brow.“Okay, you may leave.” Wala sa sarili akong napatango at lutang na lumabas sa Dean's Office.

“Ano?!” Patanong na sigaw ni Cheena matapos kong sabihin ang tungkol sa Archives at 'yung kanina. Pinandilatan ko ito ng mata dahil nakahakot na kami ng atensyon. “Baka naman ay isa s'ya 'ron?! Baka trip ka lang ng hayop na 'yon! Or Worst baka kilala ka n'ya at isa s'ya sa mga taong 'yon.”

'Isa s'ya sa mga taong 'yon.'

Many what if's filled my mind. Mas lalong gumulo ang utak ko dahil sa sinabing iyon ni Cheena.

Ramdam ko ang tensyon sa pagitan ng aking ama at ng nakakatakot na lalake na kausap niya. Dumaan ang takot sa mata ni Papa ng makita nitong nakangisi ang lalake at nakatingin sa'kin.

“H'wag ang anak ko, Antonoue. Nakiki-usap ako 'wag siya.” madiin ngunit nakikiusap na ani ng ama ko.

Nagtataka man ay mahigpit akong napakapit sa damit ng aking ama at nanginginig na nagtago sa kaniyang likuran. Si mama nama'y mahigpit na hawak ang kamay ko.

“P-Parang awa mo na! L-Lubayan mo na kami!” Pumatak ang luha ng aking ina ng bitawan niya ang linyang 'yan. Takot at kaba ang nararamdaman ko.
Takot para sa'kin at sa mga magulang ko at kaba dahil pakiramdam ko'y may mangyayaring masama.

“Umalis muna kayo 'rito, Praina.” Madiing bulong ni Papa.

“P-Per—”

“Sumunod ka na, Praina. Iligtas mo ang anak natin.” Nagaalinlangan tumango si Mama at mahigpit na hinawakan ang kamay ko.

“Pagbilang ni mama ng tatlo ay tatakbo tayo ng mabilis naiintindihan mo ba 'ko Saxianna?” Bumaling ang tingin ko kay papa at marahan s'yang tinuro.

“P-Paano po si Papa?” tanong ko sa'king mumunting tinig.

“M-Magtiwala na lamang tayong walang mangyayaring m-masama sa kaniya.” agad na pinunasan ni Mama ang luhang pumatak mula sa kaniyang mata. Marahan siyang ngumiti at mas lalong hinigpitan ang hawak sa'kin. “Bibilang na si Mama ha? Tatakbo tayo ng mabilis okay?” tumango ako.

“Isa, dalawa—”

“Prim!” napabalik ako sa wisyo ng alugin ako at sigawan ni Cheena.

Ramdam ko ang pag-agos ng luha sa mata ko, sariwang-sariwa pa ang sakit na binigay nila sakin. Sobrang laking lamat ang iniwan nila sa'kin na halos hindi ko ikabuhay.

Bumuntong hininga ako at pinunasan ang luhang umaagos sa mata ko. “Tangina, ayoko talagang nakikita kang gan'yan, Prim.” Iiling-iling na saad ni Cheena. “Para kang batang inigawan ng mundo, pero higit pa 'don ang ginawa nila sa'yo.”

Nagkibit-balikat na lamang ako. I don't want to reminisce as much as possible I want to forget everything that they did to me. Masyado nila akong sinira, hindi na sila nagtira at hindi man lang naawa.

Naramdaman ko ang pag-vibrate ng aking cellphone. Agad ko namang hinugot ito mula sa'king bulsa at sinagot ang tawag niya.

“A-Ate..”

✔

Masyadong magulo right? Sino kaya itong chenes na tumawag kay Prim at tinawag siyang ate nito? Omg AHAHAHSHSHSHSHA.