a kind smile // Jikook

0.0

Arabaların vızırtılarla geçtiği bir caddede, hızla yağan yağmurun altında kaldırım kenarına oturarak geçen arabaları izleyen bir çocuk vardı.

Kırmızı gözleri, şişmiş dudaklarıyla ağladığı rahatça anlaşılıyordu. Islanan saçları alnını örterken bacaklarını karnına doğru çekip kollarını etrafına sarmış bir şekilde boş bakışlarla gelip geçen arabaları izliyordu. Arkasından geçen tek tük insanlar ona garipçe baksa da ıslanmak istemedikleri için hızlıca geçip gidiyorlardı.

Kimse onun için durmadı.

Kimse onun için ıslanmayı göze almadı.

Bir kişi haricinde.

Jeon Jungkook okuldan çıkmış yağmurun tadını çıkararak kulağında kulaklarıyla beraber keyifli bir şekilde evine doğru yürüyordu. Bugün okulunda bir dans yarışması olmuştu ve hoşlandığı çocuk, Park Harika Jimin, yarışmayı kazanmıştı. Bu yüzden hem çok mutlu hem de çok gururlu hissediyordu. Fakat evine varmak üzereyken kaldırımda öylece duran Park Jimin'i görünce çok şaşırdı. Onun mutlu olması gerekmez miydi? Neden bu kadar kötü gözüküyordu? 

Aklında bir sürü soru uçuşurken bunları göz ardı etti. Jimin'in yanına doğru ilerlerken hızlıca boynundaki atkıyı çıkardı ve atkıyı nazikçe onu hala fark etmemiş çocuğun boynuna sardı. Jimin irkilip ona dönerken o sadece yanına oturdu ve ona nazikçe gülümseyip onunla birlikte ıslanmaya devam etti. 

Ve Park Jimin için saat sonunda gece yarısını vurdu ve yeni bir gün başladı.