a kind smile // Jikook

[Final]

Hafif bir rüzgar camları açık pencereden içeri girip perdeleri uçuşturarak yatakta yan yana uzanan iki gence ulaştı. Rüzgar hafifçe saçlarında gezindikten sonra yerini yine güneşin sıcak öpücüklerine bıraktı. Jimin siyah saçlarında gezen rüzgarı hissedince kapalı göz kapaklarının ardından gülümsedi. Jungkook ise karnında uzanan Jimin'i rahatsız etmeden yan tarafında duran çizim defterini ve kalemin alarak onu çizmeye başladı. Poz vermeden, doğal haliyle onu çizmek her zaman daha güzel hissettiriyordu. 

Jimin kulağına ulaşan kalem sesleriyle yüzünde asılı kalan gülümsemesini genişletti. Dudaklarını ıslatarak konuştu. "Yine beni çiziyorsun." Sesindeki mayışmışlık Jungkook'un çok hoşuna gitti.  Kalemini hiç durdurmadan çizmeye yüzündeki kocaman gülümsemeyle devam etti. "Ve bundan rahatsız mısın?" Jimin ağzından kaçan kıkırtıları dudaklarını bastırarak tuttu. Gülecek bir şey yoktu ama içinden kahkahalar atmak geliyordu. Neşeli bir ses tonuyla konuştu. "Asla."

Jungkook resmini bitirene  kadar öyle kaldılar. Rüzgar bazen onları tekrar ziyaret etti, kuşlar kulaklarına fısıldayarak uçuştular, güneş sıcak öpücüklerini bahşetti...Kısacası yıllar sonra bile hatırlayacakları kadar huzurlu birkaç saat geçirdiler. 

Jungkook son dokunuşlarını yaptıktan sonra resmini bitirip Jimin'in gözlerini açmasını bekledi. Jimin onun resmini bitirdiğini anlamasına rağmen gözlerini açmadı. Jungkook oyuncu bir tavırla Jimin'in dudaklarına vurdu. "Resmim bitti." Jimin gözlerini açmayarak onu yanıtladı "Hmm. Çok güzel olmuş." Jungkook yalancı bir sinirle dudaklarını büzdü. "Bakmadın ki!" Jimin yine gözlerini açmadan konuştu. "Çünkü bakmaya ihtiyacım yok." Jungkook kızaran yanklarıyla ona bakakaldı. jimin'in düşündüklerini tahmin edemiyor olsaydı anın büyüsüne kapılabilirdi ama onu ondan daha iyi tanıyordu.

Yavaşça saçlarıyla oynama başladı. Oldukça sakin ve yumuşak bir ses tonuyla konuştu. "Jimin, neden gözlerini açmıyorsun?" Sorunun cevabını bilse de merakla onun cevaplamasını bekledi. Jimin onu cevaplamayınca anlayışla o göremese bile ona baktı. "Gözlerini açtığın zaman burada olacağım. Korkmana gerek yok." 

Jimin gözlerini yavaşça açarak yaşlarla parlayan gözlerini Jungkook'un gözleriyle buluşturdu. Jungkook ona çok güzel bakıyordu ve o hep o gözleri tekrar görememe ihtimali yüzünden çok korkuyordu. Yıllar geçse de Jimin bu hissi hala görmezden gelemiyordu. 

Jungkook onu neşelendirmek için ona kocaman gülümsedi. Jimin her zamanki gibi onu bu gülümsemesine takılıp farkında olmadan gülümsedi. "Hadi çizimime bak." Jimin onun heyecanlı sesine gülerek yavaşça yattığı yerde doğruldu. defteri eline alarak kendisinin yapılmış karakalem çizimine ilgiyle baktı. Jungkook onu birçok kez çizmişti ama o her seferinde hepsini ilgiyle bıkmadan incelemişti. 

"Beni benden güzel çiziyorsun, sevgilim." 

Jungkook kıkırdayarak kollarını onun boyuna dolayarak ikisini yatağa geri düşürdü. Jimin hemen kollarını beline sararken konuştu. "Seni nasıl görüyorsam öyle çiziyorum sevgilim."