BERCESTE (Yeni Kitap)

Berceste 1

Bölüm 1: Kura

Her zaman ki gibi diken üstünde olan uykumdan uyandım. Alışmıştı artık vücudum 10 dakikaya bir uyanmaya.

Küçüklüğümden beri böyleydim. Daha doğrusu böyleydik. Zorunluyduk böyle olmaya.

Biz Adaylardık. Ailemizin acımasızlığı yüzünden aday olmaya zorlanan Adaylar...

Kısaca sistemi şöyle anlatayım:

Biz annesi ve babası olmayan ya da annesi ve babası tarafından terkedilmiş çocuklardık. Yani önceden çocuktuk. Şimdi büyüdük. Ama büyümemiz hiçbir şeyi değiştirmiyor. Hep burdaydık. Hâlâ burdayız.

Gruplar hâlinde  odalarda kalıyoruz. Zaten 4 gruptan oluşuyoruz. Ben 4. Gruptayım. Yaşı birbirine yakın olanlar aynı grupta kalıyorlar. 22 yaşındayım. Yaşım diğerlerine göre büyük olduğu için en son gruptayım. Aslında hangi grupta olduğun pek önemli değil. Seçilmiş olman önemli.

Her yıl kaç yaş grubu arası Aday lazımsa kura ile o kişi seçiliyor ve Seçilmiş oluyor. Seçilmişlere ne oluyor onu bilmiyorum.

Küçük yaşlarda burada yaşamaya başlıyorduk. Ta ki ölene kadar...

"Güz, hadi dövüş oyunları başlıyor." Arda'nın beni çağırmasıyla 10 dakikada bir olan uykuma ara verdim.

Burada her şeyin saati olurdu. Yemek yemenin, uyumanın, yüzmenin... Bazen boş zamanlarımız olurdu ama haftada bir bilemedin iki gün olurdu bu boş zamanlar. Esaret hayatı yaşatılıyor. Onların sözünden çıkarsak türlü türlü işkenceler yaparlar. Gerçi çıkmazsak bile yapıyorlardı.

Küçüklükten beri her konuda eğitildik. Mesela bütün dövüş sporlarını biliriz. Yapamadığımız spor olmaz. Her şeyi yapmak zorundayız buradayken.

Dövüş oyunlarına sadece 4. Grup katılabiliyor daha doğrusu katılmak zorunda bırakılıyorduk. 4. Grup olmadan önce eğitiliyorduk hemen hemen her konuda. Dayanıklılık,güç, yumruk,tekme...

Kura ile iki kişi seçiliyor ve onlar kafese sokuluyordu. Dövüş oyunları kafeste yapılıyordu. Tek kural: gerekmedikçe öldürmemek. Çok olmasada ölen oluyordu. Öldüren 2 gün boyunca karanlık bir odada kalmak ve yemek yememe cezasını alıyordu. Bu sadece bu oyundaki eziyetleriydi.

Burada sistem kura ile işliyordu. Kendilerince haklı olmaya çalışıyorlar güya. Ne büyük ironi!

Arda'ya sadece başımı onaylar anlamda sallamakla yetindim. Arda arkadaşımdı. Gruptan konuştuğum iki kişi vardı zaten, Arda ve Buse. Kimse birbiriyle kolay kolay yakın ilişki kurmazdı. Gruptaki tek sevgililerdi Arda ve Buse. Ama kimse bilmezdi. Bu durum onların aleyhine olacağı için sadece üçümüzün bir arada olduğumuz zamanlar ve başbaşa kaldıkları zaman haricinde birbirlerinin gözlerinin içine bile bakamazlardı.

Arda 25 yaşındaydı. Buse ise 23. Gruptaki en büyük kişi Arda'ydı. En büyük olduğu için grup lideri de oydu. Liderler pek birşey yapmazlardı. Sadece grubu her etkinlikte bir araya getirilerdi. Şuan olduğu gibi.

Dövüş oyunları için dolaptan üzerime bir siyah şort ve siyah yarım sporcu atledi giydim. Belimin biraz yukarısına gel siyah dalgalı saçlarımı da tepeden at kuyruğu yaptım.

Kafesin olduğu salona doğru adımlarımı atmaya başladım. Kafes büyük ve loş olan salonun tam ortasındaydı. Salonda kafesten başka eşya yoktu.

İçeri girdiğimde herkes gelmişti. Herkesten kastım bizim gruptu. 4. Gruba gelmeden kimse dövüş oyunlarına katılamazdı.

"Herkes kafesin etrafını çevirsin. Birazdan kura seçimi başlıyacak." Hakemin konuşmasıyla herkes kafesin etrafını çevirmeye başladı.