A glad new beginning! (bxb)

Hoofdstuk 2

"Mam, pap!" Roep ik wanneer ik, uitgeput van het rennen, thuis kom.

Geen reactie.

"Máám!"

Weer geen reactie. Met een diepe zucht plof ik op de bank. Waarom is er nooit iemand thuis. Het is zo saai en bovendien erg ongezellig. Ik pak mijn telefoon en scrol wat door insta. In het verhaal van een random gozer die ik volg, zie ik dat er vanavond een feest is hier in de buurt. Ik maak er een screenshot van en scrol vervolgens door. Misschien is dat een idee als ik me verveel vanavond. Ik moet toch echt eens proberen nieuwe vrienden te maken.

Na een tijdje raak ik verveeld en klik insta weer weg. Ik ren de trap op naar mijn kamer, pak mijn laptop en plof neer op mijn bed. Hopend dat Kaya nog wakker is open ik skype. Het zou me verbazen als dit persoon slaapt aangezien.. nouja gewoon Kaya. Het lijkt erop dat zij niet meer aan slaap doet de laatste tijd. Niet dat ik daar problemen mee heb of zo. Ik vind het wel chil, ik kan haar bellen wanneer ik maar wil. Met een grote glimlach dubbel klik ik op haar naam en al snel hoor ik het vertrouwde skype deuntje.

Één minuut gaat voorbij...

Twee minuten gaan voorbij...

Vijf minuten gaan voorbij...

En dan geef ik het op. Ik denk dat ze toch weer aan slaap doet of zo? Vreemd.. ze neemt al-tijd op wanneer ik bel. Lichtelijk teleurgesteld klap ik mijn laptop weer dicht en leg deze wat opzij. Met mijn handen om mijn knieën ga ik onder mijn deken liggen en sluit mijn ogen. Zachtjes begin ik te snikken. Ik weet niet waarom, maar ik voel me ontzettend verdrietig. Langzaam, snikkend dommel ik weg en voor ik het zelf door heb beland ik in een diepe slaap.

~*~
"Stevan!"
"Huh wa.. wat?"

Geschrokken vlieg ik rechtop in bed.

"Luilak, wakker worden het eten is klaar!"

Loïs komt naast me zitten op mijn bed.

"Mijn naam is Bas, Lo dat weet je.."
"Zolang jij mijn broertje bent heet je Stevan en stop met dat stomme gedoe dat je je naam ineens wil veranderen." Antwoord ze.
"Accepteer gewoon dat ik Bas wil heten, jeez Loïs het is míjn naam!" Reageer ik geïrriteerd terug.
"Sure, wat jij wil. Maar als je hier nu nog langer blijft hangen is je eten zo koud."

Jammerend kom ik overeind waarna ik langzaam de trap af sjok. Vader en moeder hebben hun eten al bijna op. Arme Loïs, straks heeft ze door mij ook koud eten. Snel ga ik op mijn plek zitten en begin te eten. Dan begin ik enthousiast te vertellen over mijn winkeltje en dat het goed loopt. Mijn ouders luisteren voor de verandering naar wat ik zeg en ze lijken het een goed plan te vinden. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan.

"Dus kan ik het dan morgen laten zien?" Vraag ik vol hoop.
"Je vader is morgen de hele dag weg," zegt mijn moeder. "Maar ik wil morgen middag wel met je mee!"

Blij knik ik.

"Dan laat ik het een andere keer nog aan jou zien pap."

Hij geeft een kort knikje en staat dan op. Ook ik sta op. Ik help moeder de tafel af te ruimen en ren vervolgens de trap weer op naar mijn kamer. Ik heb besloten toch naar het feest te gaan straks, misschien zijn er een paar leuke jongens. Gewoon voor vrienden. Een relatie wil ik nooit meer.

Vol nieuwe hoop stap ik onder de douche. Genietend van de warme stralen neurie ik een liedje mee. Het geeft me herinneringen aan Seb. De keren dat we samen douchten. Ik slaak een diepe zucht.

~*~

Die avond sta ik dan op het feest. Uit grote boxen klinkt veel te harde rock muziek en ik vind het eigenlijk helemaal niks.