MHARION's POV,
...Pano bah natin ipapaliwanag ang isang bagay nah hindi natin maitindihan?? ang gusto ko lang naman ay isang simpleng buhay na kasama si nicole... napaka simpleng bagay lang nun pero bakit ganito ang nangyayari sa buhay ko??
.... apat na taon pa lang ako nung unah kong makilala si nicole... magka skulmate kami nuon at nasa kinder pa lang kami pareho... unah ko syang nakilala nuon nung gulpihin ko yung mga bully sa skull namin nah lagi syang pinapaiyak..
......FLASH BACK.....
katutunog lang ng bell... papunta pa lang ako canteen ng skull para kumain... pagkabili ko nang pagkain ko ay agad akong pumunta sa isang sulok ng skull pra dun kumain...
....isang sigawan ang nakakuha ng atensyon ko..parang may nagtatalo sa kung saan malapit sa akin... kaya agad kong himanap ang pinang gagalingan ng boses.. nag mapadpad ako sa isang sulok ng skull...
hoy nicole break time nah .... amin nah yang baon moh...
huhuh...maawa naman kayu sakin araw araw na lang ako inaagawan ng baon.. may mga baon naman kayu hah.. huhuhu....
pinapanood ko lang sila sa ginagawaa nila... payo kasi ni papa ay wag makikipag away sa skull...
nakakainis kang babae ka... wala kang kwentah sa amin....
nagulat nalang ako nang akmang sasampalin nung lalake yung kawawang babae... kaya hindi nah ako nakatiis at agad kong sinuntok sa mukha yung lalake...
.. kahit papano ay may alam naman ako sa seillfdeffence kaya malakas ang loob kong makipag laban sa kanila.....
agad namang sumugod yung dalawa pang kasama nya at akmang susuntukin din ako... pero dahil sa mas mabilis at mas may alam ako sa self deffence ay agad ko silang napabagsak yung tatlong bully...
pagkatapos agad nang nagsi alis yung mga bully.. at naiwan kaming dalawa nung babaeng kawawa.. agad ko syang nilalpitan at tinulungang ayusin yung mga gamit nyang nagkalat sa lapag...
bata anongpangalan moh??? tanong nya sa akin habang tinutulungan ko sya.....
mharion... ikaw anong pangalan mo? saka bakit pumapayag kang ibully nung mga yun??
ako nga pala si nicole... hindi naman kasi ako makapag sumbong dahil natatakot ako sa kanila..... baka saktan nila ako...
takot kah???
napaisip ako bigla... kawawa naman tong batang to kung lagi syang magpapabully sa mga mapagsamantala dito...
hindi naman siguro masama kung babantayan ko sya habang nan dito sya sa skull namin...
sige nicole ganito nalang ,,,, mula ngayon magkaibigan nah tayo.,.at dahil magkaibigan nah tayo, dapat ay lagi tayong magkasama sa lahat ng oras para hindi kana mapaiyak ng kahit sino dito...
saka dapat pag breaktime nah ganito hihintayin mo lagi ako sa canteen... basta kahit anong mangyari hintayin moh ako dun... sagot kita ...
kumain kanabah...?? tara punta tayong canteen...
sandali lang maharion, wala kasi akong baong pera... mahirap lang kami kaya isang biscuit lang at isang juice ang laging baon koh...
ganun bah....wag kang magalala ,poprotektahan kitah... sagot nga kitah diba.. kaya iĺilibre nalang kitah lagi, kaya mula ngayon hindi kana maaapi dito sa skul...
mula noon ay lagi ko syang kasama sa lahat ng oras, twing uwian ay isinasabay ko sya sa sundo koh..at ihinahatid sa bahay nila. kasama nya lagi nanay nya... nung una pero nung tumagal ay kampante nah sila sa amin..
kasama din lagi sila ng nanay nya sa mga outing namin ng pamilya... payag naman ang parents ko nah isama lagi sila para masaya...
pero isang pangyayari ang sumira sa tiwala sa akin ng mama at papa ko nung minsang mag outing kami sa isang resort sa batanggas, naliligo kami nuon ni nicole kasama ang nakatatanda kong kapatid... sa hindi inaasahang pagkakataon, biglang tinangay ng alon ang salbabidang sinasakyan ni nicole sa malalim na parte nang dagat.. nataranta ako at agad kong nilangoy ang kinalalagyan nya.. ngunit dahil sa lakas ng alon ay mabilis syang tinatangay ng alon palayo, kaya si kuya nah ang sumagip sa kanya.,, at itulak sya sa mababaw nah parte ng dagat ako naman ay agad tummawag ng life guard, ngunit lingid sa kaalaman ni kuya nah marami palang dikya sa parteng iyon ng dagat, ito ang dahilan kaya sya ppinulikat at lumubog bigla sa ilalim ng dagat,.. agad naman akong nakatawag ng lifeguard at agad kinuha si nicole sa dagat, ngunit si kua ay naglahong parang bula....
sa kasamaang palad nalunod si kuya, kinabukasan nah ng makitah ang bangkay nya sa dagat,, hindi matangap ni mama at papa ang nangyaring iyon kay kuya, sinisi nila si nicole sa pangyayaring iyon kaya lagi ko syang idinidepensa sa mga magulang koh...
mama ,,,, papa.... aksidente ang nangyari kaya walang dapat sisihin sa nangyari... sabi ko sa kanila..
anong wala ? hindi mawawala ang kuya mo kung hindi nya sinagip itong si nicole... buhay pa sana sya kung di dahil jan sa batang yan.. mula ngayon ayaw na ayaw ko nah makikita ang pagmumukha nyang babaeng yan ...
wala na akong nagawa. hiyang hiya naman ang nanay ni nicole sa nangyari.. walang wala syang mukhang maipakita sa mga magulang ko,
mula nuon ay lagi nalang akong pinagagalitan ni mama..
nung umuwi sila sa america nagppaiwan ako dito sa maynila., tumira ako sa pipnapaupahan naming dorm malapit sa pinapasukan kong skwelahan.
ipinag patuloy ko ang pangako koh sa best friend koh .,at wala akong ibang layunin kundi protektahan sya..
hanggang maka graduate kami ng elementary...
oh best ,,, graduate na tayo, mahaba haba pa ang lalakbayin natin, umisa pa lang ito nang tagumppay natin..
sya nga pala dun ka din mag enroll ng high shool sa papasukan ko ha.. para magkasama pa din tayo lahat nang oras...
,,..inalok din ako ng mamako kung gusto kong mag highschool sa america, pero tumanggi ako dahil ayaw kong mapalayu kay nicole...
tinuruan ko rin syang mag ipon ng savings para sa tuition pag college na kami...
mharion, wag nah wag ko lang malalaman nah kasama moh pa din lagi yung nicole nah yun ha.. malilintikan kah sakin...
lumipat kana nang skull na papasukan at iwasan mong na yang nicole nah yan...
sabi ni mama nung tumawag sya sa akin mula sa america....pero hindi ako nagdalawang isip gawin pa rin ang mga gusto koh.. hindi dahil suwail ako... pero mahal ko lang siguro yung taong pinoprotektahan ko....
BINABASA MO ANG
CONFIDENTIAL FEELIINGS
Novela JuvenilSino ba talaga ang dapat sisihin ng tao,.? Minsan talaga para tayong pinaglalaruan ng tadhana sa twing makakasagupa tayo ng napakabigat na pagsubok sa buhay... dahil dito, may mga taong mas pinipili na lang sumuko kesa harapin ang problemang naka...