[▪Gitmesini hiç istememiştim…
Ama hiç gitmem de dememiştim.▪]
"-umutsuzluk vadisini hatırlıyor musun?"
"-Nasıl unutabilirim ki?
Orası senin umudunun
benimse hayatımın olduğu yer."
"-O vadi senin ruhunu bulduğum yer,
Çimenlere yatıp aylarca
Sessizliğimizi konuşturmuştuk.
Benim sessizliğimin nedeni
Seni her şeyinle sevmemdi
Ve seni beklememdi,
peki sen neden susuyordun?"
"-Sen gelmeden önce orası
benim en çok konuştuğum yerdi,
hayatımdaki tüm sustuklarımı anlatırdım, çiçeklere, çimenlere, ağaçlara...
Sonra ansızın sen geldin ve ben yine sustum Belki rahatsız olursun sesimden
Belki ansızın geldiğin gibi
Ansızın gidersin diye,
Tanrı şahimdir ki!
Bir kez bile istemedim gitmeni,
geldiğin ilk günden beri…"
