SONUMUZ

HER SON YENİ BİR BAŞLANGIÇ

Islak dalların duvara vuran sesiyle açtım gözlerimi saat daha 4:30 du.
normal olmayan hayatıma başlamıştım aşağıda zil zurna şarkı söyleyen babam ve sesini çıkaramayan annelerim .
yanımda masum melek gibi uyuyan kardeşim kumsal.Hayatın bize oyunu muydu yoksa allah' ın cezası babamızın oyunu mıydı?
artık çok sıkıldım bundan ama dayanmam gerekiyordu . kendim ve ailem için ...
ama bazı zamanlar oluyordu ki annelerimin bağırış,yalvarış,çağırışlarla uyanıyorduk alışılmış bir şey gibiydi artık bizim için .
annelerimiz derken şaşırmayın benim ve kumsalın iki annesi var.benim ve kumsalın annesi babamızla evliler ama istemeyerek.Nur annede benim annem çünkü oda bu eve mahkum annemler kuma olmalarına rağmen hep destek oldular birbirlerine . Hayatım değişik işte . bende isterdim babamla iyi anlaşmayı,bizi destekleyerek üniversiteye göndermesini ama insan her istediğini elde edemiyor geçen sene ki gibi bu yılda Eskişehir de hukuk fakultesini kazandık ama babamız malesef izin vermiyor...
Kumsalın olduğu tarafa biraz daha kaydım ve yere düşürdüm kız hiiç . bu seferde halıya sarılmış uyumaya devam ediyor.kumsal benden dört ay küçük.20 yaşındayız ama hala üniversiteye gidemiyoruz.Bu düşüncelerimi Kumsalın umursamaz uyanışı dağıttı "ya of of yine mi bu adamın zil zurna sesini duyuyorum . ne zaman ölecek ." diye bağırdı. hemen ağzını kapattım "sus şimdi duyacak seni döver dedim .
umursamaz tavrına devam etti . ayağa kalktı ve şirince kaşlarının çatarak "gelsin hadi yiyorsa dedi.O sırada babmız kapıda belirdi.her zaman ki gibi sarhoş bir şekilde kapıda belirdi ve içeri girdi . Kumsala doğru yürüdü .elini kaldırdı vuracaktı ki kumsal onu itekledi sarhoş olduğu için güçsüzdü.kapıdan çıktığında hemen kapıyı kapatım ve kilitledim. kapıyı birkaç kere tekmeledikten sonra ses kesildi.kapıya sırtımı yaslamış öylece bekliyordum.kalp atışlarım o kadar hızlı ki olduğum yeede zıplayabilirdim .kumsalın yanına ilerledim "bir daha bu tarz şeyleri yüksek sesle söyleme "dedim. şımarık tavrını takınarak "sen ve biz olduğumuz sürece birşey olmaz ." dedi.sulu gözlerle ona sarıldım. ayrıldığımda "off hadi işe gideceğiz daha." dedim .Temizlik malzemelerini bir çantaya topladık. kapıyı hafif aralayıp baktım babam ortalıklarda görünmüyordu.bende hemen odadan çıktım arkamdan da kumsalı kolundan çekiştirdim.aşağıya indiğimizde ortalarda kimse yoktu anne diyerek seslendim ama ses yoktu kumsal dış kapıyı açmaya çalıştı ama açamadı "su bu kapı neden açılmıyor ve neredeler?" dedi korkuyla. yanına gidip"kesin sen açamamışsındır bu cüsseyle nası açamyı düşünüyorsan artık"dedim. bende kapıyı açmayı denedim ama umutsuz.kumsal hemen ev telefonuna yöneldi Nur annenin numarasını aradı açan yoktu. endişeyle kumsal pencereye yöneldi.o an ağzından çıkan çığlığın ardından" Suu" diye bağırdı.korku içinde yanına koştum.şaşkın gözlerle bana bakıyordu . ne oldu anlamında başımı salladığımda gözyaşları akmaya başladı anlaşılan dışarıda bir şeyler oluyordu .dualar içinde gözlerimi penceredem dışarıya çevirdiğim de ellerim ve ayaklarım boşalmışçasına kendimi yere bıraktım.kumsal da yanıma çökerek kulaklarını kapatmış bekliyordu.İşte yolun sonuydu bu benim ve bizimde sonumuzdu son nefeslerimiz de olabilirdi. gözyaşlarımı serbest bıraktım işte o an kendimi harap ve bitmiş halde hissediyordum. pes etmemek için hep kendimi avuturdum sonumuz iyi olacak diye .kumsalı da böyle alıştırmıştım sonumuzun iyi olacağına .söz vermiştik ama öyle olmadı bizim sonumuz başlamadan bitti.

bizim hayatımızın katili işte Kenan Karaca ...