Bazen hayattan bıkarsınız işte o kızda bıkmıştı.
O gün çok sıkkın olan Sofia 15 yaşındaydı,kumral saçları vardı,gözlük takıyordu ama gözlüğünü hiç sevmiyordu zaten başına ne geldiyse gözlüğü yüzünden geldi.
Sofia o gün evden okula gitmek için çıkmışmıştı ama okula gitmedi onun yerine okulu asmak ona mantıklı geliyordu çünkü gözlüğü yüzünden herkes onunla dalga geçiyordu gözlüğü siyah ve kare çerçeveliydi ve çok eskidi ailesinin parası olmadığı için yenisini alamıyorlardı.
Sofia yürümeye devam etti hayat o kadar anlamsızdı ki onun için nereye ve nasıl gittiği fark etmezdi. Sofia yürümeye devam etti yürüdükçe hayattan bıkıyor bıktıkça da hızlanıyordu artık hayatı anlamaya çalışmıyordu çünkü artık hayat diye bir şey yoktu artık herkes için o ölmüştü. Sofia kendini bir boşlukta ve üşümüş gibi hissetti etrafına bakınca göle düştüğünü anladı herkes ona bakıyordu artık Sofia ölmek istiyordu kalabalığın arasından sıyrıldı koştu ve koştu hiç bir şey düşünmüyordu,durdu çünlü çok derinlerden bir ses geldiğini fark etti dikkatlice sese doğru ilerledi ses bir parti müziğine benziyordu hayır benzemiyorsun zaten bir parti müziğiydi Sofia sesin geldiği yere gittiğinde (parti ile ilgili) hiç bir şey bulamadı, dikkatlice etrafı süzdükten sonra bir köşeye oturup ağlamaya başladı ve sonra arkasından bir ses duydu bu bir müzik sesi değildi bu yıllarca arkadaşı sandığı Yasmin'di Yasmin hep onunla birlikteydi ama onu sevdiği için değil onun sırları alıp arkadaşlarına anlatmak için. Sofia bunları öğrendiğinde de kendimi öldürmek istemişti ama yapamadı. Yamin arkadaş canlısı olmayan sesiyle, "Ne yapıyorsun burda?" dedi.Sofia ürkekçe ayağa kalkıp gün batımında doğru korkarak ve hızla yol almaya başladı, arkasındakiYasmin ise öylece baka kaldı.
