Ben karanlığım,” derken sesim titremişti ve kısık çıkmıştı.
“Biliyorum,” dedi gözlerimin içine bakarak. “Ama ben o kadar karanlığım ki senin karanlığın benim ulaşabileceğim tek aydınlık.”
Dudakları dudaklarıma yaklaşırken içime çektiğim ne...fes titriyordu. “Kendimi feda etmemi istiyorsun.”
Gözleri dudaklarıma inerken, “Gerçek bir kurban…” diye fısıldadı ve dudaklarını dudaklarımın arasına yerleştirdi fakat dokunmadı. “…ölür. Ruhunu istiyorum.”
44.Bölüm
