Daha 14 yaşında bir kızken gözümün önünde hayatını sadece insanları tecavüz etmeye adamıs azgın mahallenin kasabı kız kardeşimi tecavüz edip öldürmüştü. Ben onun çığlıklıklarına yukarı çıktığımda artık çok geçti. Evde yalnızdık. Annem ve babam şehir dışındaydı. Kasabın habersizce gelmesi çok saçma evet.Ben hep kendimi suçlayacağım, yerde kanlar içinde yatıyordu ve ben hiçnirşey yapadım. Kasabı yakaladılar ama neye yarar?? Kardeşim gitmişti ve ben bana tecavüz edilmiş gibi hissediyordum!.. Peki beni kim bu durumdan kurtaracaktı?!?
Birgün market rafında bir günlük gördüm. Çok guzel bir rengi vardi; mavinin tonu gittikçe koyulaşıyordu. Hemen eve gittim ve yazmaya başladım:
Tarih: 10.05.1995
"Sana her insan gibi "merhaba sevgili günlük" diye baslayamayacağım. Hele de şu sıralar... Kardeşime tecavüz edildi ve hiçbirşey yapamadım. Sanki bana tecavüz edildi, sanki ben öldürüldüm gibi hissediyorum kendimi ve bunu kimseye söyleyemiyorum. En utanç vericide bu zaten."
Tabi bu durum ne zamana kadar sürcek bilmiyorum, günlüğü ne zamana kadar yazcam bunu da bilmiyorum; belki birkaç gün belki ömrümün son anına kadar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir seri katilin günlüğü
HorrorSeri katillerin insanlari nasıl öldürdüklerini ele alan. bir hikaye okursanız birşey kaybetmezsiniz :)))
