Denizaltı

Her şeyin başladığı yer

Annemin dırdırına dayanamamış,buraya,denize gelmiştim. İşte buna içilir!
"Phoebe hadi denize gir"dedi annem. Oflamamak için kendimi tuttum. Bir nutuk daha çekemezdim. Tanrının bile varligini unuttuğu bir yere getirmişti bizi suyu güzel diye. Suyu güzeldi evet ama bunun nedeni kimsenin gerçekten girmiyor oluşuydu büyük ihtimalle. Küçüklükten beri suda köpekbalığı çıkacak diye korkardım.. hele hele böyle tenha bir yerde?? Bizden başka kimse yoktu. "Önce Sen." Dedim anneme. Ne kadar kötü bir çocuktum? Annemi yem yapıyordum. Bu düşünceyle güldüm. Çok saçmaydı gerçekten. Göz devirdi ve "tamam," diyerek suya yürüdü. Suya girdiğinde "pheebs! Su çok güzel" dedi annem. "Kandırmıyorsun değil mi beni?"dedim şüpheyle. "Of kızım iyice delirdin. Gel artık!" Diye cırladı. Gerçek anlamıyla sesi öyle tiz çıkıyordu ki uçan kuşlar tehdit sanıp daha hızlı uçuyorlardı. Bazıları,intihar bile edip denize atlıyordu. Tamam bu şakaydı fakat ilk dediğim gerçekti! Kitabımı bırakıp denize doğru yürüdüm. İçimde saçma bir his vardı;şöyle bir düşününce depresyon güzel hisler vermek için  yaratılmamıştı,yinede garip hissediyordum. Boş verip girdim ve gerçekten suyun güzel olduğunu düşündüm. Çok berraktı. Ne soğuktu ne sıcaktı,ortalama bir ısısı vardı ki bu,daha güzel yapıyordu. Gerçekten severek yüzmeye başladım. Biraz daldığımda gözümü açabildim çünkü o göz yakan çılgın tuzlu su burada pek hakim değildi. Annem burayı nasıl bulmuştu ki? Artik denizi seviyordum! Keyfim yuzmeyle yerine gelirken daha derine gittim korkmadan. Annemde ilk defa cırlamadı. Deniz sihirliydi bence. Yüzdüm,yüzdüm ve yüzdüm. Saatler falan geçmiş olmalıydı. Annem yorulup çıktı ve güneşlenmeye,benim deyimimle uyumaya gitti. Uyuduğunda uyandırmak zor olduğundan keyifle biraz daha ileriye gittim. Burada şu şeritlerden yoktu,istediğim kadar derine gidebilirdim. Keşke buraya arkadaşımla da gelebilseydim,şuanda olmayan arkadaslarimla. Hayal  kurmayı,ktiap okumayı çok severdim. Bu yüzden hep bir mucize beklerdim. Mucizeli filmleri izleyip izleyip umutlu dolardım. Yine daha derine gittim. Keşke uyusam ve uyandığımda deniz beni başka bir hayata atsa diye geçirdim içimden.
Vücudumla denizin içine girip daha derine daldım.. çıkmak istemiyordum. Keşke sonsuza kadar burada durabilseydim. Gözlerimi kapattım ve denizi dinledim. Sanki birisi şarkı söylüyor gibi bir his vardı. Vücudumun daha derine çekildiğini hissediyordum güzel bir şekilde. Sanki yumuşak bir yerde yatıyordum da;daha da yumuşal bir yere çekiliyorum. Bulutlarda yatmak gibi. Nefesim yetmediğinden artık çıkmak istedim ama bir şey beni tutuyordu sanki çıkamıyordum. Gözlerimi bile açamıyordum. Korkuyla daha çok debelenirken ağlamaya başladım. Suda çığlık attım ve sonrada.. Sonrasını hatırlamıyorum.
-
Kabustan uyanır gibi kalktım derin bir nefes alırken.. Korkuyla titriyor ve derin nefesler alıyordum. Neler oluyordu?? Yattığım şey.. Bir yataktı. Ölmüş müydüm? "aman tanrım," dedim korkarak. Şuan neredeydim? Evimde değildim. Biraz zaman geçince sakinleşmeye başladım az da olsa..muhtelemelen birisi kurtarıp getirmişti. Ama kimse yoktu ki! Acaba Annem?? Ama annem neden buraya getirisindi? Hastane olamayacak kadarda.. renkliydi. Cıvıl cıvıl. Tam seveceğim gibi. "Neler oluyor, "dedim yüksek sesle. "Merhaba??" Ama cevap veren yoktu. Ayağa kalktım ve yürümeye başladım korkuyla. Beynim şuan hiç bir şey düşünemiyordu. Odanın kapısını açtığımda kiltili olmaması beni rahatlatmıştı. Kaçırılmamıştım,yani galiba?
"Merhaba? lütfeen cevap verin!"dedim korkuyla koridorda dururken. Çok büyük bir koridordu.
Bir ses duymamla dondum kaldım.