the bride's maid of honor and the grooms bestman

Chapter 2: Friends

[A/N: Thankchu sa mga nagbabasa ng storyahe ko.... love you all talaga... sorry po at mejo natagalan ang update ko. naging busy kasi sa work eh. sana po magustuhan nyo at pag nagustuhan nyo pwede nyo naman pong like at magcomment pwede nyo din pong ipamalita hahaha kung maka ipamalita naman ako. pero promise pwede nyo po siyang ishare kapag nagustuhan nyo... solomotz po.... :)) ahmmm papalitan ko nga po pala ang title. hehehe sorry much po.

--------------------------------------

ALDRICH’s POV

Ayon unang POV ko ito. Bago ang lahat magpapakilala nga pala ako. Ako ang gwapo at matalinong Attorney sa storyaheng ito. Yon lang muna ang masasabi ko sa inyo. J

Nasaan ako ngayon?

Nasa simbahan. Bakit? Eh kasi ikakasal lang naman ang isa sa barkada ko.

I tugged at the knot of my tie. Unti-unti na kasing napupuno ang simbahang pagdarausan ng kasal ng kaibigan kong si Dexter.

Instead of going inside the church, I choose to stay outside. It wasn’t really hot inside but I felt I was choking in my dark suit.

Bakit ganun ang feeling ko? Wala lang trip ko lang.

“I hate weddings!” –I said in frustation.

Kahit kalian kasi ay hindi ako komportable sa mga kagaya nitong okasyon. Well actually sa mga wedding ceremonies lang.

Hindi nga ako mapakali kapag naririnig ko na ang wedding march eh.

Lalong lalo na kapag nagsasalita na ang pari.

It was like someone was slowly straggling me to death.

Nasa ganito akong pag-iisip ng mapukaw ang atensyon ko ng matitinis na boses ng mga bata.

Nangingibabaw sa mga iyon ang boses ng Fil-German na twins na adopted ng kaibigan kong si Henry.

“Let’s play Spiderman!” Paul said. “I’m Spiderman. You, guys, can be monster.”

“I’m Princess Patricia!” Patricia shouted, not to be outdone. “Kayo ang magiging slaves ko. Paul you will be my pet, because you’re a spider.”

Si Paul ang ring bearer at ang kakambal nitong si Patricia ang isa sa mga flower girls.

They talk so loud. Maybe that’s the reason why the other kids in the church couldn’t much because of their noisiness.

Napapngisi at napapailing na lang ako sa kadaldalan ng dalawang bata.

Those eight-year-old twins were a handful. Never nagpatalo ang mga ito. They always wanted to be at the crest…. To be the first.

Two years ago ng hawakan ko ang legal adaptation case ng kaibigan kong si Henry para sa mga pamangkin nito.

Ulilang lubos na ang kambal ng mamatay ang mga magulang ng mga ito sa plane crash sa Germany.

The first time I met the noisy brats, alam kong mahihirapan si Henry na alagaan ang mga bata.

But I guessed I was wrong about that dahil nagawa pa ni Henry na makapag-asawa.

Isang tapik sa balikat ko ang nakapagpalingon sa akin.

Nakita ko si Alex na nakangisi while looking directly at me.

“Dude, the wedding is inside the church.” –sabi nito.

I looked at him as if I could kill him by looking like that.

He’s one of my friends. Actually sobrang seryoso siya dati at suplado at masungit, ilag nga ang mga chicks diyan eh.

Pero nung nakilala na niya ang love of her life DAW. So BADUY lang nang kaibigan kong ito.