Graphics behind the scenes

REMAKES FEB + short story

So I actually finished these earlier but had no time to post the chapter. Maybe some people realized I'm not as active on wattpad as usual. It's just that school consumes my energy right now and I want to prioritize my school work over the extras I do on wattpad.

Alsoooo
There's this guy... hehe

Anyways the remakes

Maybe it's because I like to share random personal stuff on the internet or because I just really want to talk about this specifically, but I got a little story

I even made a cover for it, but I don't think it'll become an entire story
Update: het boek is gepubliceerd

For the English speakers, I'm sorry, this part is going to be Dutch.

Ik ben achttien. En er is iets stoms met die leeftijd. Achttien. Dan ben je zogenaamd volwassen. Je hebt die middelbare school achter je liggen en je weet wat je wilt doen in het leven. De wijde wereld ligt voor je! Het is voorbij met die stomme basisschool liefjes en middelbare school populaire jongens. Die awkward kus en zelfs je eerste zoen ligt achter. Misschien, als we dan toch die wattpadboeken volgen, heb je op je zestiende ook gelijk even je maagdelijkheid gedag gezegd met die badboy.

Maarja.
Terug in de echte wereld.
Daar ben ik. Achttien. Nooit gezoend of kleine dingen gedaan zoals hand in hand lopen. Zelfs niet eens dronken geweest, omdat ik me liever laat verdwijnen in boeken dan op feestjes. Die nerd (met bril en al, gelukkig was die beugel weg) ben ik.

En eigenlijk was ik er helemaal tevreden mee. Geen drama. Gedoe met jongens. Gadverdamme. Ik hoef het niet.

Ik had niet alle jongens uit mijn leven gewerkt. Mijn beste vriend praatte ik vaak genoeg mee. Hij is iemand die een beetje verdwaald in zijn liefdegedoe. Hij is van voelen en "dingen laten gebeuren zonder er te veel over na te denken". En steeds zei ik: "Rowan, ik focus me gewoon meer op school. Als ik de universiteit heb afgerond zie ik allemaal wel."

Dat was een prima systeem.
Maarja, dan kwamen die kut gevoelens.
En dan voor wie?
Raad eens! My fucking best friend. Want ja, op heel kleine stukjes kan mijn leven toch cliché zijn. Jammer dat het daar dan ook eindigt.

Heb ik erom gevraagd? Absoluut niet. Weer een ander voorbeeld van waarom je nooit gratis dingen moet vertrouwen.

Allereerst begreep ik er niet zo veel van. Ik begreep niet waarom ik onbewust dichter tegen hem aan kwam liggen als we film keken. En dan als hij dichter bij mij kwam, maakte ik juist extra ruimte tussen ons. Een beetje alsof ik in conflict was met mezelf.

En toen werd het ongemakkelijk.
Want hij bewoog zijn hand.

En weet je er was iets engs aan zijn hand. Alsof hij in slow motion op mij af kwam. Als een soort eng monster dat mij wilde opeten. Ik kon me niet verroeren. Mijn vingers lagen daar op de bank. Open doelwit!

Het gebeurde zo snel.
Maar ook zo langzaam. Je had er zo een jaws liedje bij kunnen afspelen.
Ik durfde hem tijdens het hele proces ook niet aan te kijken. Net alsof hij dan de angst in mijn ogen kan zien. Het was sowieso niet echt een romantische film. Een man werd vermoord door meerdere keren met een glazen bol te worden gestoken. Maar dat terzijde.

Ik slikte.
Ik voelde hem naar me kijken.
Ik slikte weer.
Ik denk niet dat ik ademde. En niet op de schattige "oeps ik schrok" manier. Nee! Meer alsof ik aan het stikken was op een aardappel.

En toen heel zacht. Als een soort ET-gedag.
Zijn vingers raken de mijne aan.

Alarmbellen in mijn hoofd! Ren, Moira, ren! Maar ik kon het niet! Ik begon (zoals de awkward persoon dat ik ben) te ratelen over de film. Elk onderwerp was beter dan zijn vingers die als vijf losse slangen tussen mijn vingers manoeuvreren. En toen ze hun positie vonden...

...rukte ik mijn hand weg, klauterde ik haastig over de bank en liep ik naar de keuken.

Ik rende letterlijk weg.

A/N Voorproefje. Het verhaal van mijn eerste zoen is ook echt... wow hahahaha.