one night stand ใครบอกแค่คืนเดียว

บทนำ

  "เราเลิกกันเถอะ" ห๊ะ! ทำไม เพราะอะไร ชายในเครื่องแบบทหารอากาศเต็มยศ กำลังบอกเลิกหญิงสาวที่คบหากันมาได้เกือบสองปี เล่นเอาติณณา เหวอรับประทานไปเลยทีเดียว
"ทำไมอ่ะ เราทำอะไรผิดหรอ หรือพี่ฐานมีคนอื่น" ฐานทัพ ทำเธออึ้งเลย เธอพยายามใจเย็นๆสุด ทั้งที่ในใจกำลังลุกเป็นไฟ
"มันก็ไม่เชิงหรอก" ก็ไม่เชิงหรอ หมายความว่ายังก็ไม่เชิง
"แต่...พี่ไม่เหมือนเดิม"
"อะไรไม่เหมือน พี่หรือหนู"
"คือ...พี่คิดว่า พี่....ชอบผู้ชาย" เชี้ยย!
.
.
.
.
.
      ฉันมาถึงจุดจุดนี่ได้ยังไง ใครก็ได้บอกทีว่าเธอฟังเขาไม่ผิด ชอบผู้ชายเนี่ยนะ บ้า มันบ้ามากเกินไปแล้ว ฉันยอมให้เขามีคนอื่นที่เป็นผู้หญิงดีกว่าให้เขาเป็นเกย!์ ในขณะที่คิดฟุ่งซ่าน จิตใจว้าวุ่นและสับสน มือก็กระดกแก้วสีน้ำอำพันเข้าปากอย่างคิดเสียว่ามันเป็นน้ำเปล่า ตอนนี้ติณณารู้สึกปวดหัวขึ้นมาแล้ว ไม่คงไม่คิดมันแล้ว ใครอยากเป็นเกย์ก็ช่างหัวมัน! ติณณากระดกน้ำสีอำพันเข้าปากรวดเดียวหมดแล้วจ่ายเงินแก่พนังงาน ก่อนจะเดินออกจากเคาว์เตอร์เพื่อไปเข้าห้องน้ำ ร่างบางเดินโซเซเป็นลูกปูหันเดิน ชนนั้นชนนี้จนวุ่นวายไปหมด กว่าจะถึงห้องน้ำ นึกว่าจะโดนดีเสียแล้ว
>>>> Teerapong story
   ผมนั่งมองร่างบางอันคุ้นเคยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ ผมจำเธอไม่ผิดแน่ ผมจำผู้หญิงที่เข้าใกล้ผมได้ทุกคน และโดยเฉพาะเธอ ผู้หญิงที่หยอดเก่งจนเธอทำผมเขินเลย เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมเขินได้ขนาดนั้น ผมก็รู้สึกดีนะแต่ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าชอบรึป่าวและถ้าชอบผมควรทำยังไง แต่มันก็ผ่านมาหลายปีแล้วนี้จะทำอะไรได้อีก เธอลุกแล้ว ผมมองเธอทุกการกระทำและไม่ผิด เธอคือคนคนนั้น แต่แล้วโชคชะตาคงไม่เล่นตลกให้ผมมาเจอเธอโดยบังเอิญหรอก ใช่มั้ย? ตอนนั้นผมเรียนอยู่ม.6 โรงเรียนเดียวกับเธอนี่แหละแต่ตอนนั้นเธอเป็นแค่เด็กม.4เพิ่งเข้ามาใหม่
เธอมาจีบผม เป็นทีเล่นทีจริง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะ ทีจริงมากกว่าเล่น ผมแค่แอบมองเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ส่งยิ้มให้ทุกครั้งที่เดินผ่าน ช่วยเหลือเธอ ทำทีว่าเป็นสุภาพบุรุษ แต่ก็นะ ไม่รู้สิ
     ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องน้ำหญิง ที่เธอหายเข้าไปนานพอสมควร และเธอก็เดินออกมาโดยไม่ทันสังเกตเห็นผม ผมรั้งเธอเข้าหาตัวและมองใบหน้าที่จิ้มลิ้มของเธอ เหมือนเดิมเลยแฮะ น่ารัก
"คุณ" เธอสบัดหน้าไปมาและมองผมอีกครั้ง "พี่พี หรอคะ" เธอพูดน้ำเสียงเมาๆ โอ๊ย!มันน่านัก
"ใช่" แต่ก็ดีใจนะที่เธอจำได้
"ไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมช้อนเธอขึ้นและเดินไปที่ลานจอดรถ
"ปล่อยนะคะ หนูกลับเองได้" เธอพูดพร้อมดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของผม ผู้หญิงบ้าอะไรวะ ตัวนิ้มชิบ ตัวนิ้มกว่าผู้หญิงคนอื่นที่ผมเคยเจอ ผมไม่พูดอะไร และเดินต่อไป
"ไม่ได้ยินรึไง บอกให้ปล่อย" ผมวางเธอลงตามคำบอก ไม่ใช่เพราะอะไร เพราะถึงรถแล้วต่างหาก เธอกำลังจะเดินออกไปแต่ผมรั้งเอวเธอไว้ก่อน
"จะไปไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูกลับเองได้" เด็กดื้อ ผมเปิดประตูรถก่อนจะยัดเธอเข้าไปข้างใน และอ้อมไปฝั่งคนขับ สตาร์รถและแล่นออกไปทันที
"พี่จะพาหนูไปไหน" เสียงหวานๆของเธอพูดขึ้นเมื่อรถออกมาจากผับนานพอสมควร
"ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ไม่ชอบข่มขืนผู้หญิง"
"พูดบ้าอะไรของพี่"
"หึ พูดความจริงไง" ผมเลี้ยวรถเข้าคอนโดที่ผมอยู่ รถยนต์จอดสนิท เธอก็นั่งนิ่ง ท่าทางจะยังไม่ส่าง แต่ไม่ยักกะหลับ
"ไป" ผมพูดและเปิดประตูรถ
"ไปไหน ไม่ไป" เธอพูดและเบือนหน้าไปทางอื่น ผมเพิ่งสังเกต วันนี้เธอใส่เดรสสั้นมาก ผมเสมองไปทางอื่น เชี้ยเอ้ย ผมเปิดประตูลงจากรถตัวเองและเดินอ้อมไปอีกฝั่งช้อนเธอขึ้นมา
"ว้ายย! ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ" เธอดิ้นแรงมากกว่าตอนที่อยู่ในผับซะอีก จะกลัวอะไรหนักหนา
     ผมเปิดประตูห้องแล้ววางเธอลงพร้อมปิดประตูลง กระโปรงมันเลิกขึ้นมาเยอะมาก ไม่ไหวแล้วเว้ย! ผมผลักเธอเข้ากำแพงและประกบปากเธอทันที เธอใช้สองมือผลักอกผมออกแต่ไม่ได้ผล มือผมรั้งเอวเธอเข้าหาตัว ส่วนเธอก็ยังคงดิ้นไม่ยอมหยุด ผมผละปากออกจากเธอ และลงมาไซร้ที่ซอกคอเธอแทน
"ปล่อยนะ"
"หึ! พี่คงเป็นพี่พีที่แสนดีให้เราไม่ไหวแล้วแหละ" ผมพูดแล้วจูบปากเธอแรงๆและอุ้มเธอเอาขาพาดกับเอวของตัวเองและเดินไปที่ห้อง ผมสอดลิ้นเข้าไปปากเธอ หวานเป็นบ้า เธอเริ่มจูบตอบผมแล้ว ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก จูบผมเปลี่ยนเป็นเริ่มเบาลงและอ่อนโยนขึ้น เธอเอามือคล้องมาที่คอของผม ผมค่อยวางเธอลงกับเตียงและนอนราบไปกับตัวเธอด้วย มือผมลูบไล้ไปทั้งร่างกายของเธอ ผมค่อยลูดซิบกางเกงของตัวเอง และเอื้อมมือไปลูบซิบเดรสสั้นของเธอออก และถอดมันออกเหวี่ยงไปให้พ้นตัว มือเธอแกะกระดุมเสื้อผมอย่างรนๆ ผมผละออกจากปากเธอแล้วหันมาชุกไซร้กับตัวเธอแทน ผู้หญิงบ้าอะไรวะทั้งตัวนิ่มทั้งตัวหอม น่ากินสัส ผมดูดเม้มที่ตัวเธอจนเป็นลอย
"อื้อ เจ็บนะ" เธอร้องออกมาเบาๆ ผมยิ้มออกมา ยังไม่ทันใส่เลยทำมาร้อง ผมเลื่อนตัวไปมองหน้าเธอ มือปลอดเข็มขัดกับกางเกงออก ผมจูบเธออีกครั้ง มือเลื่อนไปปลดตระขอบราที่ปกปิดยอดถัน มือหนึ่งขย่ำบีบเคร้น ปากก็ดูดไป เชี้ย!จะไม่ไหวแล้ว ผมเลื่อนตัวไปมองตาเธออีกครั้ง
"เป็นของพี่นะ ขอนะครับ" เธอพยักหน้าเป็นคำตอบ.....และทุกอย่างก็ดำเนินต่อไป สาบานได้ว่าผมไม่เคยอยากกินใครเท่าเธอมากก่อนสาบานเลย จริงๆ