BİR HAFTA

OLUMSUZLUKLAR

Ailemi zorda olsa ikna edebilmiştim..Bu sene onlarla birlikte yaz tatiline çıkmayacaktım.En yakın arkadaşım Duru ile bizim evde kalacaktık.Evet 1 hafta yalnız olacaktık istediğimiz gibi yaşayacağız.Küçüklüğümüzden beri hep bu hayali kurardık şimdi ise büyüdük ve kurduğumuz hayali gerçekleştirmek için çok az bir zaman kalmıştı.

''Yasemin gerçekten bizimle gelmek istemediğine eminmisin?çok geç olmadan kararını değiştirebilirsin..''

annem kolundaki saatine baktı ve 

''Bu kararı vermen için sadece bir saatin var.Çabuk olmalısın''

''Hayır anne ben kararımı verdim Duru ile birlikte evde kalacağım''  gülümsedim.annem biraz tereddütlü bir şekilde;

''Buna izin veriyorum ama inşallah hayal kırıklığına uğramam''

 ''Hayır anne sana söz veriyorum seni hayalkırıklığına uğratmayacağım'' 

Annemin yanağına bir öpücük kondurdum ve odama doğru gittim.telefonumu alıp yatağıma uzandım 5 cevapsız arama vardı.Şaşırmıştım tanımadığım bir numaraydı..şimdi endişelenmenin çok saçma olacağını düşündüm.Gerçektende böyle birşey için endişelenmem saçma ve malca olurdu,ilk kez olan birşey değildi.Ama hiç bukadar sık bir şekilde ısrarcı olarak kimse aramıyordu.

''Yanlış aradılar heralde'' dedim.

Bu ilk kez olmuyordu geçen günden beri bir numara beni arıyordu daha sonra Duru'yu aradım ve telefonu açtığında mutlu bir şekilde hazır olup olmadığını sordum onunda sesinden belliydi mutlu olduğu.

''Evet hazırım Yasemin. Annem izin verdi babama daha soramadım ama onu hallederim kolay'' dedi.

Bir an sustum nasıl bu kadar emin olabiliyorduki babası gayet sinirli bir adamdı buna nasıl izin verecekti. biraz endişeli bir şekilde 

''İzin vereceğinden eminsin dimi ?'' dedim. Duru biraz sustuktan sonra 

''Evet buna kesinlikle eminim.Eee sizinkilerin uçağı saat kaçta?''

'' 1 saat sonra yani 8'de, peki ya sizinkilerin? '' dedim. 

''Hmm. Bu akşam bizde kalırsın bizimkiler yarın sabah yola çıkacaklar.''

''Bunu anneme söylemeliyim yani bir akşamlığına sizde kalacağımıı.Neyse sonra görüşürüz.'' gülerek kapamıştım telefonu.

''anne.. anne..annee!! nerde bu kadın.''

Annemi aramak üzere odasına çıktım fakat orda yoktu mutfak..banyo..salon heryere baktımm ahh tabii küçük kardeşimin odasını unuttum.Kardeşimin odasına girdiğimde eşyalarını bir çantaya doldurmakla meşguldü.

''Murattt! ah olamaz sen 11 yaşındasın 7 yaşındaymışsın gibi davranıp tatile araba götürme.bu arada annemi arıyorum gördün mü?''

''7 yaşında gibi davranmıyorum!. annem mi hayır onu görmedim ama garaja bakmanı tavsiye ederim bir ara arabayı kontrol edeceğini söylemişti''

''Tamam, teşekkürederim sevgili kardeşim.''

Bunu biraz tavırlı söylemiştim.Garaja yaklaştığımda annemin bir telefon görüşmesi yaptığını duydum.

''Buna inanmıyorum. gerçekten mi.tamam o zaman biz hemen çıkıyoruz..'' 

Annem arkasını döner dönmez ona doğru yürümeye başladım acele bir şekilde;

''Yasemin biz çıkmak zorundayız teyzen uçağın saatini yanlış söylemiş ve yarım saate kadar çıkmamız lazım..'' dedi.

Nasıl yani annemler şimdi gidiyor aslında biraz hüzünlüydüm. annem çoktan içeri girmişti . tam içeri girecekken evimizin önünde bi araba yavaşladı ve camını yavaşça açmaya başladı arabanın içerisinde bangır bangır müzik çalıyordu. ıyy bu iğrençti bu okuldaki en havalı çocuk Can'dı.Tam bir iğrençlik abidesiydi.