Bir şiire yeniden başlamak gibiydi sevmek. Amazon kadınların arasından çıkıp, aşka ve bir adama el uzatmaktı duyduğumuz her yeni söz. Her hıçkırışta boğulmak , bir ud sesinde kaybolmak ve yeniden düşmek olduğun yerde. Daha ayağa bile kalkamamışken üstelik.
Düşünüyorum da , en son ne zaman teslim olmuştum böyle ? ya da böylesine..
Kendime yakınım, kendime uzağım. Uzatıyorum ellerimi ateşe , ama yanmıyorum. Kömürleşmiş bir kalbe sahibim. Kalbime dokunursam ağlarım. Paramparçayım, bütünden ayrılmış , yerini kaybetmiş bir yapboz gibiyim de. Anahtarı hiçbir kapıya uymayan bir metal parçayısım birazda. Yeşeren tüm doğada bir umut var da benim şu halimde var mı acaba ? Ne zaman , ama istisnasız , ne zaman bir dalımdan filizlensem , çiçeklendiğim yerden kesiliyor ellerim, ayaklarım, bileklerim, düşlerim. Hatta sesim kesiliyor , soluğum kesiliyor.
İnsan bir kere düştü mü sevda pınarına , hatta hayalleriyle düştü mü vay haline. Şimdi düşmekten korktuğum yerde bir girdabın içindeyim. İnandığım her şeyi sorgularken yaşlarla dolan gözlerime bir dur diyin. Çünkü ben sesimi duyamayacak kadar sağırım.
Ben kendime sağırım sadece, kendi sesime.. Senin sesine de sağırım biraz .
Her şeyde senden var ya, biraz biraz kattım önüme seni. Bakıyorum da benim önümde sen arkamda sen , yanımda sen, ama en çok sol yanım.. Sen.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENEME
ChickLitİçimden geçenlerle, kalbimden geçenlerin bir olduğu ve buralarda bulunmasını istediğim , sessizliğimin en uygun haliyle buluşturduğum bir yazı bütünüdür.
