Wie zijn ze?

4

Waarom mensen zo zijn, weet ik ook niet. Je parkeert je wagen buiten met de gedachte dat je het daar veilig kan achterlaten voor paar uurtjes of een dag. Iedereen zijn auto staat buiten. Mooi achter elkaar. Sommigen parkeerschijf, anderen met een parkeerticket. Uitzonderingen die geen van de beide doen, maar goed. Mensen zijn zo ver gestoord en zo ver psychopathisch dat ze mensen, die in hun wagen aan de kant hebben geparkeerd en zitten bellen, ineens aanvallen. Op hun ruit bonken omdat ze voor hun garagepoort geparkeerd staan. Het is heel moeilijk precies om eens rustig op de ruit te kloppen of te tikken om te vragen of ze voor de poort willen weggaan. 

Paar weken terug werd er ineens gebeld aan de deur. Tien uur in de avond. Papa was toen in het buitenland. We zijn paar maand geleden naar deze buurt verhuisd en we zijn wel een beetje op onze hoede. Dus alles is goed vastgedraaid. Eender dat mama de deur kon openen, is die persoon beginnen bonken op de deur en eigenlijk zelfs binnengevallen! "Wat betekend deze nota!", stond hij naar mijn moeder te roepen. 

Eventjes een uitleg over die nota. Deze persoon en zijn Porsche staat altijd voor onze oprit geparkeerd. Gevolg, papa kan met zijn werkwagen niet uitrijden. Papa wou de politie bellen de eerste keer, maar mama hield hem tegen en zei "Kijk, we kennen deze buurt niet en wie weet is hij een buur van ons. Zouden we gewoon hem dat niet vriendelijk vragen via een nota dat hij dat gewoon niet meer doet, tenzij hij echt niet anders kan ons dat gewoon verwittigd?" Mama wou niet meteen de buurt wakker schudden met politie en dergelijke toestand. Ze wou de rust bewaren. Maar diezelfde persoon bleef dat doen. Dus ik schreef die dag een nota "Als u de volgende keer weer voor onze oprit parkeert, is het prijs en kan u uw wagen bij de takeldienst van de politie gaan halen!". Wat krijgen wij als reactie? Binnenvallen. 

"Dreigt u mij? Wat wilt u bereiken?", bleef hij roepen. Mama bleef behoorlijk kalm en ze zei dat hij daar niet mocht parkeren. Hij vroeg of wij vergunning hadden om een parkeerplaats af te pakken. Mama vroeg aan mij om de brief van de gemeente te halen en ik gaf het aan haar af. Ze gaf het aan de meneer en waarop hij reageerde "Wat ben ik hiermee?" Is die achterlijk? Wat doe je met een brief vol letters? Lezen, eh! 

"Ja, dat is juist ja, ja, ja,ja..." en hij weigerde de laatste zin te lezen en riep verder "Jullie eigendom is de breedte van uw huis en niet samen met jullie oprit langs beide kanten!" 

"Pardon!!!", riep mama. Ze kon het niet meer aanhouden. "Ik betaal mijn belastingen voor heel mijn eigendom! Lees de laatste zin van de brief!" Niemand mag, uit voorbehoud van toestemming, voor uw oprit parkeren.

"Ik ben van de politie, mevrouw en ik weet wat ik zeg; Ga naar uw land als u er niet mee akkoord gaat!", riep hij nog een keer. 

"Aahn, is dat zo? Awel eh, als u van de politie bent, neem ik aan dat u het niet erg vindt dat ik je collega's eens bel", antwoordde mijn mama spottend. Ik greep naar de telefoon en ik draaide het nummer van de politie. Ik kon het niet meer aanhouden. De man? Die was afgetrapt met zijn Porsche. Ik had afgelegd zonder in te spreken. 

We wisten heel goed dat hij niet van de politie was. Een agent zou nooit random beginnen roepen en elke burger wordt geacht te weten dat het verboden is om voor de oprit te parkeren, mits toestemming van de eigenaar. 

Maar sommige mensen zijn anders, inderdaad. De reden waarom niet iedereen samen kan leven in de maatschappij. Ze doen gewoonweg geen moeite. Zoals ik al zei, vriendelijk iets vragen kan wel, maar of die persoon dan het ook gaat doen, is de vraag. Maar ergens geraakt het geduld ook op.